คำสารภาพจากใจฉัน...
มีน้องๆเพื่อนๆหลายต่อหลายคนบอกว่าฉันเป็นคนเฮฮา คุยสนุกและห่วงใยคนอื่นไปทั่ว ถ้าใครที่ไม่รู้จักหรือสนิทจริงๆคงจะเข้าใจผิดว่าฉันมีใจให้ แรกๆฉันไม่รู้สึกอะไรเพราะคิดว่าคงไม่มีใครที่ไหนรักคนบ้าๆอย่างฉัน...จนฉันได้มารู้จักเธอ เธอที่อยู่แสนไกล นิสัยความห่วงใยคนอื่นก็แสดงออกมา ฉันกลัวเธอเหงา ฉันเฝ้าเป็นห่วงและพูดคุยเป็นเพื่อนเธอด้วยความเป็นมิตรที่ดี หวังว่าสิ่งเหล่านี้จะทำให้เธอหายเหงาและเหว่หว้าได้บ้าง ฉันคิดว่าเราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้...จนมาถึงวันที่เธอบอกความในใจกับฉัน ฉันยอมรับว่างงและสับสนอยู่เหมือนกันแต่ฉันก็พยายามนิ่งเพราะไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรให้เรายังคงเป็นเพื่อนที่ดีและไม่ทำร้ายเธอ...แต่มันก็ไม่มีวิธีไหนเลย คงมีเพียงวิธีเดียวที่จะทำร้ายเธอน้อยที่สุดแม้จะโหดร้ายแต่มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้น คือการหายไปจากชีวิตเธอ เพราะถ้าหากฉันยอมใจอ่อนรับสายหรือพูดคุย คนที่จะตัดใจยากคือเธอและคนที่รู้สึกแย่และรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตก็คือฉัน...ขอโทษ ...ฉันอยากขอโทษเธอที่ทำให้เธอรักฉันมากมายขนาดนี้ ขอโทษที่เย็นชากับเธอ ขอโทษที่ทิ้งเธอ ฉันอยากบอกว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเธอ ฉันต้องทำเหมือนคนใจร้ายเพราะถ้าหากยังคงแสดงออกถึงความห่วงใยทุกอย่างก็จะเลวร้ายไปกว่าเดิม...หากเธอผ่านมาอ่านข้อความนี้ขอให้เธอได้รับรู้ว่าทั้งหมดที่ผ่านมาฉันขอยอมรับผิดไว้คนเดียว
By : .   Date : 26 Nov 2011 12:05
|