ซัคคิวบัส 4
ตอนที่ 5 แล้ว วู้วววววววววว ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ^^

"โรส ใกล้ถึงเวลาที่ต้องเลือกเพศตัวเองแล้วนะ ตัดสินใจได้หรือยัง ว่าจะเลือกเพศไหน" "รูน" ***อินคิวบัส****
หนุ่มดวงตาสีดำของเขานั่นดูน่าค้นหาอย่างประหลาด หน้าตาคมเข้มที่ทำให้สาวๆที่พบหลงใหล้ได้อย่างง่ายดาย
เอ่ยถามน้องสาวตัวเอง"โรส" ที่กำลังสยายปีกอย่างเกียจคร้านอย่างไม่ใส่ใจคำถามของพี่ชายเท่าไรนักมอง
มาทางพี่ชายตัวเองอย่างเซงๆ "เลือกแล้ว"

โรสที่ตอนนี้อายุ16ปียังเป็นซัคคิวบัสน้อยไร้เดียงสาตอบพี่ชายอย่างเซงๆ จะไม่ให้เซงได้ยังไงกันในเมื่อพี่ชายของ
เธอนั้นถามคำถามนี้กับเธอมาหลายครั้งแล้วจนเธอเองออกจะรำคาญด้วยซ้ำ " ตัดสินใจดีๆล่ะ เพราะถ้าเลือกเพศนั้นแล้วเธอ
จะไม่สามารถกลับมาเปลี่ยนเพศตัวเองได้อีก"

"ข้ารู้ว่ามันเปลี่ยนไม่ได้ พี่ถามข้าทุกวันไม่เบื่อหรือ=_= " โรสถามพร้อมทำน่าเบื่อๆ "ข้าแค่ไม่อยากให้เจ้ามานั่งเสียใจที่หลัง
เหมือนกับพวกพี่ๆของเจ้าก็เท่านั้น" ชายหนุ่มมองหน้าน้องสาวอย่างเป็นห่วง เพราะน้องสาวของเขาคนนี้ดูเหมือนจะไม่สนใจ
กับเรื่องนี้สักเท่าไรเลย "พี่รูน ทำไมพี่ถึงเลือกที่จะเป็นอินคิวบัสละ" โรสถามพร้อมทำหน้าอยากรู้ "เพราะผู้หญิงมีกลิ่นหอม
เนื้อหอมอ่อนนุ่มน่าสัมผัส แล้วเวลาที่เธอมีความสุข เธอจะยิ้มออกมาได้อย่างที่ทำให้หัวใจของข้าหลุดลอยไปในอากาศ

ได้อย่าง่ายดายเลยล่ะ" รูนอธิบายให้กับน้องสาวของเขาพร้อมทำหน้าเคลิ้มฝันเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่งก็ไม่ปาน
"พีธีกรรมกำลังจะเริ่มแล้ว เจ้ารีบไปเถอะน้องสาวของข้า" รูนเอ่ยกับน้องสาวที่ตอนนี้ก็ยังดูเหมือนว่าพิธีกรรม
ที่จัดขึ้นมานั้นไม่สำคัญเท่าเวลานอนของเธอสักเท่าไร

พิธีกรรมจัดขึ้นในวิหารแห่งหนึ่ง วิหารแห่งนี้สร้างด้วยหินอ่อนทั้งหลัง ประดับด้วยเสาหินสีเทาที่ดูน่ากลัวและลึบลับ
เป็นจำนวนมาก เสาแต่ละต้นนั้นได้มีรูปสลักของบรรพบุรุษของโรสและรูนที่เล่าถึงเรื่องราวในอดีตได้อย่างดี
"โรส" เข้ามายืนกลางวิหารอย่างเบื่อๆ เพราะเธอไม่คิดว่าพิธีนี้จะสำคัญอะไร

"เจ้าคงตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ย" อินคิวบัสวัยกลางคนเอ่ยถามโรสด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม
"แน่นอนท่านพ่อ ข้าคิดดีแล้ว ข้าจะเลือกเป็นซัคคิวบัส" โรสมองตาท่านพ่อของเธอด้วยความมั่นใจ
จากนั้นอินคิวบัสวัยกลางคน ก็หยิบขวดแก้วที่ภายในนั้นบรรจุของเหลวสีเขียวมรกตขึ้นมา แล้วร่าย

มนต์บางอย่างก่อนจะยื่นให้โรส "ดื่มซะ แล้วเจ้าจะได้พบกับความเปลี่ยนแปลง หวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจ
ภายหลังนะ ลูกข้า" อินคิวบัสวัยกลางคนเอ่ย "ข้าไม่มีวันเสียใจ" พูดจบโรสก็รับขวดแก้วใสที่บรรจุของ
เหลวสีเขียวมรกตมาจากพ่อของเธอแล้วดื่มทีเดียวหมดขวด

หลังจากงานพิธีกรรม1 เดือน
"โรส เจ้าควรออกไปหากินเองได้แล้ว" รูนเอ่ยพร้อมหยิบถุงเนื้อผ้ากระสอบทรงกลมใบเล็กที่ปากถุงหมัดด้วยเชื่อกสีน้ำตาล
อ่อนแล้วยื่นให้โรส "ค่ะท่านพี่" โรสตอบเพียงสั้นๆ จากนั้นเธอก็แก้เชือกสีน้ำตาลอ่อนที่ได้รับมาจากรูนพี่ชายของเธออย่างกระหาย
แล้วหยิบสิ่งของภายในถุงขึ้นมา ของภายในถุงมีลักษณะ คล้ายไอหมอกสีเทาหม่น เป็นกลุ่มก้อน ก่อนที่โรสจะทำการสูดดูมเข้า

ไปอย่างเต็มปอด สิ่งนี้เรียกว่าไอวิญญาณของมนุษย์ที่พี่ชายของเธอได้มันมาจากการมีความสัมพันธ์กับหญิงสาว ถ้าเป็นเมื่อก่อน
ไอวิญญาณจากมนุษย์เพึยงคนเดียวก็เต็มถุงนี้แล้ว นั้นก็หมายถึงวิญญาณเต็มดวงจากมนุษย์หนึ่งคนนั่นเอง เมื่อมนุษย์ผู้นั้นถูกดูด
ไอวิญญาณจนหมดก็จะตายในที่สุด แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไปมีการไล่ล่าของมนุษย์ ทำให้เหล่าปีศาจอย่างครอบครัวของ


โรสต้องหาเหยื่อเพิ่มขึ้นนั่นเอง ทำให้มีกฏใหม่ในโลกของเธอนั่นก็คือ ห้ามฆ่ามนุษย์โดยเด็ดขาด ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม
โทษของการฝ่าฝืนกฏคือ ตาย สถานเดียว "คืนนี้เจ้าจะออกไปล่ากับข้ามั้ยโรส" "ข้าอยากไปล่าตามลำพังมากกว่า
ท่านพี่" โรสที่ตอนนี้ดูเหมือนเด็กที่กำลังจาออกไปหาของเล่นเอ่ย "ตามใจเจ้า แต่อย่าลืมกฏของเราละน้องข้า"

เมื่อยามราตรีมาถึง โรสได้บินสำรวจหาเหยื่อของเธออย่างสบายใจ ก็ราตรีนี้ยังอีกยาวนี่นะ เธอคิด เมื่อโรสสำรวจไปสักพัก
ก็พบใบหน้าของหญิงสาวหน้าตาคมเข้ม ที่ถ้ามองผ่านๆคงนึกว่าผู้ชาย *(ที่แรกเธอคิดว่าเป็นผู้ชายซะอีก) ใบหน้านั้นทำให้
โรสถึงกับหลงทีเดียว ไม่ใช่เพราะเขาหล่อขั้นเทพหรอกนะ แต่เป็นเพราะใบหน้าที่คมเข้มนั้นกลับมีความอ่อนหวาน

ซ่อนอยุ่ด้วย "อาหารของฉัน คิคิ ถ้าอาหารน่าตาแบบนี้ก็ไม่เลวนะ" เมื่อเธอบินเข้าไปในห้องของสาวน่าคม
เธอถึงกับขำในท่าทางของเขา เพราะท่าทางของเขาตอนตกใจเหมือนอาการแต๋วแตกนั้นเอง "นายนี่น่ารัก
ชะมัดเลย งั้นฉันจะขออยู่ที่นี่เลยแล้วกันนะ คิคิ ว่าแต่แกล้งสักหน่อยดีกว่า+.+"

โรส อยากจะแกล้งคนตรงหน้าให้นานอีกหน่อย แต่แล้ว เธอกับรู้สึกกระหายขึ้นมาอย่างฉับพลัน โรส
ได้แต่ถามตัวเองว่าเพราะอะไรกัน ทำไมเธอถึงอยากจะกินคนตรงหน้าของเธอ ได้มากถึงเพียงนี้
"เธอ เธอ เข้ามาได้ยังไง " สาวน่าคมเอ่ยถาม ทำให้สติของโรสกับคืนมา "ข้าไปได้ทุกที่ที่ข้าอยากไป"

หน้าตาตอนนายนี่ตกใจตลกชะมัด ฮ่าๆๆ โรสนึกขำในใจ "ข้าจะกินเจ้าละนะอาหาร" ว่าแล้วโรสก็เดินตรงเข้าไป
หาสาวหน้าคมตรงหน้าอย่างห้ามใจไม่อยู่ เธอมอบจูบเอาเร่าร้อนให้สาวน่าเข้มอย่างกระหาย<SEXจัดนั่นเอง
:คนแต่ง> เมื่อเหยื่อตกอยู่ในอ้อมกอดของผู้ล่า มันง่ายดายเหลือเกินที่จะกินเหยื่อตรงหน้าอย่างหนำใจ


เมื่อสาวหน้าเข้มบุกรุกส่าวนสำคัญของเธอ ทำเอาเธออารมณ์ตะเหลิดไปได้เหมือนกันแต่ก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง
มีสติพอที่จะไม่ดูดไอวิญญาณของคนตรงหน้าไปจนหมดซะก่อน สาวน่าเข้มคนนี้ไม่เบาเลยที่เดียวเขาทำให้ปีศาจสาว
อย่างโรสถึงกับครางไม่หยุดเพราะเขาเริ่มบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวของเธออย่างชำนาญเขาเริ่มใช้นิ้วของเขาไล่ลงไปที่เนินเนื้อ
ของโรสอย่างห้ามใจไม่อยู่ เมื่อเขาสัมผัสกับจุดอ่อนไหวของโรส โรสถึงกับร้องออกมาอย่างไม่รู้ตัว

ที่เธอร้องไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดแต่ เป็นเพราะความเสียวแปลกๆที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
"หึหึ นายนี่ร้ายไม่เบาท่าทางจะมีแฟนเยอะละสิ ท่าทางชำนาญเชียวนะ น่าหมั้นใส้" โรสคิด
แต่แล้วเธอเลือกที่จะหยุดการกระทำในความเป็นจริงเท่านี้เพราะถ้ามากกว่านี้เธออาจจะฝืนกฏ
อดใจไม่ไหวกินไอวิญญาณของคนตรงหน้าจนหมดแน่นอน

"ไว้ฉันห้ามใจตัวเองได้ก่อนนะ อาหารของฉัน รับรองว่านายจะมีฝันที่มีความสุขที่สุดกับฉันแน่นอน"
โรสพูดพร้อมกับร่ายมนต์ทำให้คนตรงหน้าของเธอหมดสติไปออย่างชำนาญ<ทำบ่อยละสิ=__/=:คนแต่ง>
จากนั้นเธอก็บินออกมาจากบ้านของสาวหน้าเข้มอย่างเสียดาย ใกล้สว่างซะแล้วเธอควรจะกลับไปยังโลกของ
เธอ โลกที่มนุษย์เชื่อว่ามีแต่ในเทพนิยายเท่านั้น แต่มันไม่ใชจินตนาการสำหรับเธอมันคือความจริงที่เธอสัมผัสได้

แต่สำหรับมนุษย์บางคนที่เปิดใจยอมรับกับความเป็นจริงในโลกใบนี้ ก็เคยเห็นโลกที่เธออยู่ โลกที่มีทั้งนกฟินิกส์
ม้ายูนิคอน เซนทอร์ หรือแม้กระทั้ง ซาตาน เธอก็เคยเห็นและได้สัมผัสมาแล้วทั้งนั้น มันไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเธอ
เลยซักนิดเดียว "เป็นยังไงมั่งน้องข้า ล่าเหยื่อสนุกมั้ย" รูนที่เห็นน้องสาวของเขาบินมาอย่างช้าๆก่อนจะหยุดมายืนตรงหน้าเขา

ถาม"อือ สนุกดีนะ" ".........พี่รูนเคยหลงรักเหยื่อของตัวเองมั้ย คือแบบว่าข้าก็แค่ลองถามดูเท่านั้น" รูนมองหน้าน้องสาว
อย่างแปลกใจ "เคยแต่มันเป็นไปไม่ได้ รู้มั้ยเมื่อหญิงคนที่ข้ารักรู้ว่าข้าเป็นปีศาจ เธอรับไม่ได้และหนีข้าไป จนกลายเป็นบ้า
ในที่สุด" เจ้าถามทำไมละน้องข้า อย่าบอกนว่าเจ้าหลงรักเหยื่อของเจ้า ขอเตือนนะว่าอย่า" รูนพูดไปทำหน้าเครียดไป

"ข้าถามดูเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอกพี่รูน" "ก็ดีแล้ว อย่าลืมสิว่าเราเป็นผู้ล่า " "อือ" โรสยิ้ม แต่ในใจก็ยังอดคิดถึงอ าหารของ
เธอไม่ได้


ติดตามตอนต่อไปครับ ตอนนี้ผมว่ายาวแล้วนะ ห้าๆๆ จะปรับปรุงให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ^^

By : MoMoo    Date : 23 Sep 2011 21:24