|
TG_LOVE 1/4
"แอ้มๆอยู่กับว่านนะ " เสียงว่านละเมอ แล้วว่านก็กระชับอ้อมกอดพร้อมกับซุกลงมาที่
คอของกาล การรู้ว่าว่านคงเสียใจมากจึงหันไปกอดเพื่อถ่ายทอดความอบอุ่นให้รู้ว่า
เขายังอยู่ข้างๆอย่างที่เขาพูดไว้จริงๆ ใบหน้าขาวเนียนที่อยู่ข้างๆเขา
มีหยาดน้ำตาที่ไหลเป็นทาง ใบหน้าที่เหมือนวี แต่ว่าไม่ใช่ คนๆนี้ดูบอบบางกว่าที่เขาคิด
เขาจ้องมองใบหน้านั้นไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเลยว่าทำไมต้องเอาใจใส่ว่านมากขนาดนี้
ทำไมเขายอมให้ว่านเข้ามานอนด้วย ทำไมยอมให้ว่านกอดเขา แล้วทำไมต้องรู้สึก
หวิวๆที่หน้าอกข้างซ้าย กาลค่อยๆเอามือปาดน้ำตาจากใบหน้าขาวเนียนของว่าน
ก่อนจะจุมพิตลงที่หน้าผากเบาๆ "หลับซะนะครับคนดี"
กาลนอนมองใบหน้าข้างๆจนหลับไป
ตอนเช้าวีกลับมาที่ห้องแล้วเดินไปหาว่านด้วยความเป็นห่วงน้อง เมื่อนึกถึงภาพ
ว่านดื่มมื่อคืน ก๊อกๆๆ "ว่าน" วีเปิดประตูห้องว่านเข้าไปแต่ก็ไม่เจอว่าน
วีเดินหาน้องรอบห้องแต่ก็ไม่เห็นใคร รองเท้าก็อยู่ครบ วีเดินมาที่ห้องของตัวเอง
แล้วเปิดเข้าไปเพื่อที่จะถามหาว่าน "กาล" วีหยุดคำพูดทุกอย่างเมื่อเห็นภาพ
ว่านนอนกอดกาลอยู่บนเตียง แล้วค่อยๆปิดประตูลง วีมาเตรียมอาหารแล้วนั่งดูทีวี
ที่โซฟา
แสงอาทิตย์ส่องเข้ามาในห้องต้องใบหน้าขาวเนียนที่ยังคงหลับอยู่ กาลนั่งมองใบหน้าคนข้างๆ เขาอยากดูแลไม่อยากเห็นว่านร้องไห้เลย "มองอะไร"
ว่านื่นขึ้นมาเห็นกาลนั่งมองหน้าของตน "ป..เปล่าครับ น่ารักดีตอนี่หลับ" กาลพูดยิ้มๆ
"นี่ คิดไรกับพี่รึป่าวเนี่ย" ว่านถามแกมหยอกก่อนลุกขึ้นนั่ง "คิด นิสนึง" กาลตอบ
ทีเล่นทีจริงก่อนหยิบบุหรี่ข้างเตียงแล้วออกมาระเบียง ว่านเดินามมานั่งที่ระเบียง
แล้วมองดูกาล  "จะว่าอะไรไหมถ้าพี่จะขอให้กาลอยู่ข้างๆพี่"
ว่านพูดขึ้น (นี่เราพูดรไปนี่)ว่านยืนมองกาลอย่าเงียบๆ (พี่ว่านคิดไรอยู่กันแน่)
กาลสูบควันเข้าปอดโดยไม่ตอบอะไร ทั้งที่ในใจก็รู้สึกแปลกๆ (จะดีใจไมวะเนี่ย)
"กาล" ว่านเรียกพร้อมกับจับมือกาลมากุมไว้ที่อกข้างซ้ายแล้วมองใบหน้าคมสวยนั้น
ด้วยความรู้สึกบางอย่างที่มันก่อขึ้นในใจวันละน้อยจนถึงวันนี้
" พี่ กาลเอาจริงนะ"กาลหันมามองด้วยสายตาจริงจังเมื่อการกระทำของว่าน
ทำให้เขาหวั่นไหว "อือ..พี่ก็พูดจริง" ว่านตอบก่อนจะปล่อยมือกาลแล้วเดินเข้าห้อง
"จะรีบไปไหนหล่ะ"เมื่อกาลเห็นว่านจะเดินเข้าห้องจึงรั้งมือเอาไว้แล้วดึงกลับมาหาตัวเอง
ทำให้คนที่กำลังจะก้าวเข้าห้องเสีหลักเซถลามาตามแรงดึง กาลดึงว่านมาไว้ในอ้อมกอด
ก่อนจะกระซิบข้างหู "จะไม่รอคำตอบหรอ"
...ถ้าวันหนึ่งฉันเลิกกับเข้าแล้วเราจะมารักกันได้ไหม...เสียงโทรศัพท์ของกาลดังขึ้น
ทำให้ว่านผลักกาลออกเบาๆแล้วเดินเข้ามาหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะให้กาล "พี่วีน่ะ"
ว่านบอกเมื่อเห็นชื่อที่โชว์บนหน้าจอ กาลรีบเข้ามารับทันที "ครับ พี่วี"
"ออกมานข้าวได้แล้วจะเที่ยงแล้วนะ" วีโทรตามเมื่อมองดูนาฬิกาแล้วบอกเวลา
11.40น. หลังากที่วางโทรศัพท์ไปแล้วกาลทำสีหน้าไม่ถูก
"พี่วีบอกให้ออกไปกิน้าว สงสัยจะกลับมาแล้ว" กาลบอกว่านแล้วเดินนำออกจากห้อง
เมื่อประตูห้องเปิดออกวีท่นั่งอยู่โซฟาก็หันไปดู พบกับกาลที่ปั้นหน้าไม่ถูก
ตามด้วยว่าน "ทานข้าวได้แล้วเที่ยงแล้วนะ" วีมองว่านที่นิ่งแล้วเข้าห้องตัวเองไป
ไม่นานนักทั้งสาม็มานั่งทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้า "เมื่อคืนเมาเหรอว่าน"
" ไม่อ่ะ" วีถามขึ้นเมื่อทานข้าวเสร็จ "กาลพี่ขอคุยด้วยหน่อย" วีพูดแล้วลุกมาที่โซฟา
"พี่วีกลับมานานแล้วเหรอครับ" "มาตั้งแต่ 9โมงแล้ว" "พี่จะคุยไรกับกาลเหรอครับ"
" พี่ถามตรงๆนะกาล เมื่อคืนนายกับว่าน...." "กาลไม่ได้ทำไรพี่ว่านนะ" เฮ้อ...
วีถอนหายใจ
"ว่านพี่จะไม่อยู่1อาทิตย์ไปดูร้านให้พี่หน่อยนะ" วีบอกเมื่อว่านเดินมานั่งที่โซฟา
"จะไปไหน" ว่านถามแล้วมองวี "จะขึ้นเหนือกับยูน่ะ" "เพื่อ ?"
"ยูจะขยายสาขาจะเปิดที่เหนือ" "แล้วร้านที่นี่หล่ะครับ"กาลถามบ้าง
"ว่านกับนายก็ดูแลไง" วีตอบด้วยสีหน้าจริงจัง "แล้วจะไปเมื่อไหร่" ว่านถามขึ้น
"พรุ่งนี้เช้า" เมื่อทุกคนกระจ่างในข้อสงสัยของตนเองก็ต่างเงียบ
ทั้งสามนั่งดูทีวีต่อไปโดยที่กาลคอยหันไปมองวีบ่อยๆ ในที่สุดว่านก็ลุกขึ้น
"จะไปซื้อเบียร์เอาด้วยไหม" ว่านมองกาลและวี "เฮ่ย! จะกินแต่วันเลยเหรอ"
วีพูดพร้อมกับมองว่าน "กาลเอาครับ" กาลตอบแล้วเดินไปหยิบกล่องบุหรี่
วีหันมามองกาล (เป็นไรกันหมดเนี่ย....)
หลังจากที่ว่านออกไปแล้ววีจึงเดินตามกาลมาที่ระเบียงห้อง
"กาลเป็นไรรึเปล่า จะดื่มแต่วัน เจ้าว่านดื่มยังพอเข้าใจว่ามันเสียใจ
แต่นาย...ฉันไม่เข้าใจ" "เปล่าครับ ไม่มีอะไรแค่จะถอนน่ะ" กาลตอบทั้งที่ไม่มองหน้าวี
กาลพยายามเก็บความรู้สึกที่มีต่อวีแล้วถาม "พี่จะย้ายไปอยู่กับพี่ยูไหมครับ"
"อืม..ก็ต้องอยู่กับยูอยู่แล้ว" วีอบแล้วคิดไปถึงสาวหล่อครึ่งญี่ปุ่นที่ไว้ผมยาว
ตัวเล็กๆที่ชอบอ้อนเขา กาลได้ยินคำตอบก็เงียบไป "พี่ยังไม่ไปตอนนี้หรอก
ดูทำหน้าเข้า อีก 2 - 3 เดือนแหละถึงจะไป ไงพี่ก็ฝากดูว่านกับร้านด้วยนะไอ้ตัวแสบ"
วีพูดแล้วลูบหัวกาลเบาๆ "นายก็เหมือนน้องฉันคนหนึ่งไงก็ช่วยๆกันหน่อยนะ"
กาลน้ำตาคลอ ( นายก็เหมือนน้องฉันคนหนึ่ง)มันย้ำให้เขาไม่ควรคิดเกินเลยกับพี่วี
กาลทิ้งบุหรี่แล้วหันมากอดวี "กาลรักพี่วีนะครับ" ว่านที่กำลังจะมาเรียกกาล
ก็มาเห็นและได้ยินในสิ่งที่กาลบอกวี
.............................................................
เรื่องแรกที่แต่งไงก็ขอคอมเม้นด้วยนะครับ
อาจลงช้าบ้างก็ขออภัยผู้อ่านที่ตามนะครับ
By : VAMS_LTD Date : 26 Sep 2010 00:16  
|
