My Heart รักนี้ .. แด่เธอ
มีนิยายใหม่มานำเสนอ
ไงช่วยติด้วยนะ

My Heart รักนี้….แด่เธอ Part I
ตีหนึ่งกว่า…..ท่ามกลางบรรยากาศอันหนาวเหน็บในยามค่ำคืน ฉันนั่งเหม่อลอยสายตาจับจ้องที่ท้องฟ้าอันมืดมัว ฉันไม่ค่อยชอบบรรยากาศแบบนี้ แต่ทุกครั้งฉันต้องใช้ชีวิตอยู่กับมัน อยู่จนชิน การได้อยู่แบบนี้มันทำให้ฉันคิดถึงเขาทั้งสองคน เขาคนแรกคือคนที่ฉันมีเขาเสมอ ไม่ว่าเวลาไหน ทุกๆทีที่ฉันเหงาฉัน ฉันท้อแท้ เขาจะเข้ามาอยู่ใกล้ๆ คอยปลอบใจ ให้กำลังใจฉันเสมอ แต่ฉันกลับรู้สึกผิดกับเขาเพราะ ฉันไม่เคยรักเขาเลย….
พี่น้ำ วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีที่คบกันมา ฉันนั่งย้อนคิดไปถึงอดีต ปีที่แล้ว ฉันแค่ต้องการคนมาแทนที่ จิน เมื่อย้อนไปในอดีตใน 2 ปีที่ผ่านมาฉันเจ็บปวดกับความรักครั้งนี้เป็นอย่างมาก กริ๊งๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำเอาฉันแทบตกใจเชียว ฉันรีบปาดน้ำตาก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมาดู อ๋อ พี่น้ำโทรมานั่นเอง
“ค่ะพี่น้ำ ว่าไงค่ะ อิงเองค่ะ” ฉันรับโทรศัพท์ด้วยคำพูดเดิมๆที่พูดทุกๆวัน
“น้องอยู่ไหนครับ นอนยังเด็กน้อย” “อิงอยู่บ้านค่ะ ยังไม่นอนเลย อ้าววันนี้คิดยังไงโทรมาตอนนี้ค่ะเนี่ย”
“อิงลืมแล้วหรือคร้าฟว่าวันนี้วันอะไร ”
“เอ วันไรค่ะเนี่ย อิอิ ก็วันนี้วันครบรอบหนึ่งปีของเราไงค่ะ”
“นึกว่าจำไม่ได้ซะแล้ว ผ่านมานานแล้วนะคับ พี่น้ำรักน้องอิงเสมอนะ นอนซะนะคับ ฝันดีนะคับ”
“ค่ะ อิงก็รักพี่น้ำเหมือนกัน ฝันดีเช่นกันค่ะ” คำพูดของพี่น้ำ ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ แม้ว่าตอนนี้จะเสียใจเท่าไหร่ ทำไมฉันถึงไม่เคยลืมเธอสักที่ จิน
เช้าวันต่อมา…………
“อิงๆๆๆ แฮปปี้วาเลนไทน์อ่ะ” เสียงไอ้แอมดังมาแต่ไกลเชียว ไอ้นี่เสียงลำโพงเหลือเกิน เออ จิงดิ วันนี้ วันวาเลนไทน์นี่นา ทำไมจำไม่ได้เลยอ่ะ -_-
“อืมๆๆ แนน แฮปปี้วาเลนไทน์เหมือนกันจ๊ะ ไปไหนมาเนี่ย โหหอบช่อดอกไม้ใหญ่โตมาเชียว”
“อ้าว ไอ้อิง คนที่มีแฟนอย่างฉันก็มาให้แฟนสิย่ะ ฮิฮิ คนมีแฟนไกลอย่างแก ถอยไป”
“อือๆๆ มิน ไอ้แอมแกล้งอิงอีกแล้วอ่ะ มันชอบตอกย้ำอิงตลอดเลยอ่ะ”
“โถ ไอ้แอม ก็อย่าไปแกล้งมันดิ ไม่เป็นไรนะอิง “
“เฮ้ย อาจารย์ มาแล้ว…..” เสียงไอ้พะแพงดังมาแต่ไกลเชียว
เรียน……เรียน…..เรียน
พักกลางวันแล้วจ้า……
“เฮ้ย อิงกินไรดีเพื่อน”เสียงพะแพงถามฉันขณะกำลังเดินเข้าโรงอาหาร “นี่ถามจิงเหอะแกยังกินได้อีกหรอแพง”เสียงแพนด้า ถามขึ้น “ช่ายนางพะแพง แกเอาท้องที่ไหนมาใส่อ่ะ กินจุเป็นบ้าเลย เมื่อกี้แกกินหนมช้านไป 2 ถุงละนะ” เสียงเพื่อนฉันมันช่างทะเลาะกันทุกวัน เลยจริงๆ แต่ถ้าวันไหนขาดใครไปสักคน ฉันก็เหงาจิงๆ
ขณะกินข้าว “วันนี้มากัน 5 คนใช่ป่ะ เอาน้ำไรอ่ะ เดี๋ยวอิงไปซื้อให้ “
“อิง แน่ใจนะ จะไปจริงหรอ “มินถามฉันในขณะที่ฉันงงๆ
“ก็พี่จินนั่งต๊ะใกล้ร้านน้ำนะ “ ไอ้แนนถาม ฉันจึงเหลียวไปดู เห็นเขานั่งที่นั่นจิงๆ
“งั้นเอางี้อิงเดี๋ยวให้ฉันไปซื้อเอง “ แพนด้ารับอาสาไปเอง
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ ฉันก็นั่งเหม่อลอย จนมินถาม “อิงเปนไรรึปล่าว เห็นซึมๆตั้งแต่เมื่อตอนกินข้าวกลางวันแล้วนะ อิงผ่านมา 2 ปีล่ะนะ ยังไม่ลืมพี่จินอีกหรอ” “มิน อิงยังรักเขาอยู่เลย อิงลืมเขาไม่ได้มิน”
“ไม่เปนไรนะอิง มินว่า กาลเวลาจะทำให้อิงลืมเขาได้นะ ตอนนี้ไปเรียนก่อนดีกว่า”
“จ้า”
+ ที่บ้าน +
ฉันกลับบ้านมาด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวเหมือนเช่นทุกวัน วันนี้ฉันเจอเขาอีกแล้ว แต่แววตาที่เขามองมาที่ฉันมันเปนแววตาที่เหมือนคนที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยรักกัน
เมื่อย้อนคิดไปถึงอดีต……
กริ้งๆๆๆๆเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันยังจำได้ว่าครั้งแรก ฉันเปนคนโทรหาเขาเอง เขารับโทรศัพท์ ด้วยน้ำเสียงงัวเงีย อาจเปนเพราะ ตอนนั้นก็ 4 ทุ่มแล้ว ตอนนั้นฉันเริ่มต้นขึ้น ม.3 เอง ตอนแรกฉันโทหาเขาเพื่อถาม การบ้านวิชาคณิตศาสตร์ เพราะเขาเคยจดเบอร์ใส่ หนังสือ คณิตศาสตร์หน้าสุดท้ายของเขาที่ให้ฉันไว้ตอนจบชั้น ม.3
“สวัสดีค่ะ นี่เบอร์พี่จินรึปล่าวค่ะ นี่อิงน่ะ”
“ใช่คร้าฟ อิงหรอ เอาเบอร์พี่มาจากไหนอ่ะ”
“อืมพอดีว่าอิง มีเรื่องจะปรึกษาค่ะ แต่ติดที่ว่า ตอนนี้อิงไม่มีตังค์โทสับน่ะ รบกวนพี่จินโทกลับหน่อยได้ไหมค่ะ”
“อืมๆๆได้สิ วันนี้วันเสาร์ พอดีพี่โทรฟรีพอดีเลย เดี๋ยวพี่โทกลับ”
เรานี่แย่จังเลยอ่ะโทไปรบกวนเขายังให้เขาโทกลับอีก บ้าจิงๆเลยไอ้อิง

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ไว้วันหนัง มาแอดใหม่นะ
ไงช่วยติชม เปนกำลังใจด้วย

By : LadyViolet    Date : 22 Feb 2010 16:49