รักร้อนๆ...ซ้อนเงื่อนร้าย...6
ฟาหลง-เหอะๆๆ
ฮิโอโนะ...ฮิโอโนะ....ฮิโอโนะ....
จามาทำงานมั้นเพ่อย่ามาอู้
ฮิโนะ-ไม่รู้ไม่ชี้....งอลโวยยยยยยยย
ฟาหลง-ท่าจะเป็นเอามากปล่อยเค้าไปเถอะคร้าบ
ออกแนวว่าอารมณืเสียพอเห็นคอมเม้นที่ลดลงของเรื่องแรงรักพิศวาสแค้น
เลยพาลไม่เอามาลงต่อซะงั้นเสียเวลาทำมาหากินของปมหมดเพ่รู้มั้ย
ฮิโอโนะ-ก็ช้านงอลนี้หว่า
ฟาหลง-เดี่ยวไม่มีคนอ่านแล้วจะรู้สึก
อิโอโนะ-เดี่ยวช้านก็ให้แกตายในตอนต่อไปเลยนี้
ฟาหลง-ขอโทษคร้าบเพ่
ฮิโอโนะ-ช้านยกให้แกและช้านขอไปหลบพักเช็ดน้ำตาก่อน
ฟาหลง-เป็นบ้าไปแล้วนะนั้น เอาเป็นว่าเพื่อไม่ให้เสียเวลาไปพบกับเรื่องที่มันไม่ได้เกี่ยวกับปมเลยดีกว่าแค่มาทำงานแทนเค้าเท่านั้นเองอ่อแล้วเมื่อกี้ฮิโอโนะกระซิบมาบอกท่านริมคลองว่าคำถามนั้นไว้ตอบในตอนสี่คร้าบไปอ่านเลยดีกว่าอย่ามาสนใจพวกไร้สาระอย่างฮิโอโนะมานเลย

++++++++++++++++++++++++++++++

..............โครม..............

เสียงขว้างปาข้าวของที่ร่างบางพยายามเขวี้ยงใส่ยูมาเกือบครึ่งชั่วโมง แต่ดูถ้าจะไม่เป็นผลสำเร็จ ก็พ่อคุณเล่นหลบทุกชิ้นที่ร่างบางปาออกมาได้อย่างหวุดหวิด สงครามย่อยๆที่ดำเนินมานานพอสมควรจรตอนนี้ไม่เหลือเคล้าโครงเดิมของห้องครัวอีกแล้ว ข้าวของถูกรื้อกระจัดกระจาย บางชิ้นก็ตกลงพื้น และคนที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้องและกำลังหาเรื่องอีกฝ่ายอยู่ก็คือเฟริน

“อ๊ากกกกกกกก....ไอ้คนบ้า.....รู้จักเฟรินคนนี้น้อยไปซะแล้ว....ชั้นจะฆ่านายให้ตาย......อย่าหนีนะ...”

“อ๊ะ...ชั้นขอโทษ...”ยูที่หน้าเจือนพยายามหลบของทุกชิ้นที่ร่างบางคว้าและเทวียงมันออกมาใส่เค้า

“ยังจะกล้าทำแบบนี้อยู่อีกมั้ย....จะแกล้งชั้นอีกมั้ย......”เฟรินตะคอกใส่ก่อนจะขว้างมีดเล็กที่ฉวยได้แต่เจ้าตัวดันคิดว่าเป็นตะเกียบซะนี้ เลยออกแรงเต็มที่


............ฉึก...............

มีดเล็กฉีดมือยูไปตกอยู่ที่พื้น ทำให้ได้แผลยาวเกือบ 5 เซ็นแหนะ เลือดไหลจากปากแผลหยดลงพื้นกระเบื้องสีขาว ร่างสูงกุมมือก่อนจะทรุดตัวลง เฟรินที่เพิ่งจะรู้สึกว่าที่ตัวเองจับขว้างออกไปเป็นมีดก็ตอนที่เห็นเลือดของยูไหลอาบพื้นอยู่จึงรีบรุดเข้ามาดูอาการทันที

“เป็นอะไรมากหรือป่าว......ชั้นขอโทษ.....ชั้นไม่ได้ตั้งใจ.....”เสียงน้อยๆเริ่มสั่นเครือเมื่อเห็นเลือดที่ไหลไม่ยอมหยุดสักที

“อื้ม...ไม่เป็นไรมากหรอก....แค่เฉียดๆเดี่ยวก็หาย....”เฟรินค่อยๆพยุงร่างสูงไปที่ห้องรับแขกด้านหน้าก่อนจะเดินไปหากล่องยามานั่งทำแผลให้ ทำไปร้องไห้ไป เพราะไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นถึงขนาดนี้

ย้อนไปเมื่อ 30 นาทีก่อน เฟรินที่กำลังล้างจานอยู่ในครัวดีๆ ก็มีมือดีเอาของที่ร่างบางกลัวที่สุดมาแกล้งโยนใส่อ่างล้างจานซะงั้น บอกให้ช่วยล้างจานก็ไม่ยอมช่วยมายืนล้างมือเฟรินอยู่นั้นแหละ ยืนลูบๆ คลำๆ แต่มือนุ่ม จนเฟรินทนไม่ไหวไล้ออกไปอยู่นอกครัว ก็ยังไม่วายไปหางูยางจากไหนก็ไม่รู้โยนลงมาในอ่างให้ร่างบางตกใจเล่นกรี๊ดซะลั่นบ้านขนาดพระเจ้าขังต้องเอามือปิดหู

...........ผึง............

เส้นความอดทนของเฟรินขาดสะบั้น เหตุการณ์ต่อจากนั้นก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่


“ยู.....เจ็บมากมั้ย.....เฟรินขอโทษ....เฟรินไม่ดีเอง........”สีหน้าของยูดูจะอึดอัดและเจ็บปวดมากจนเฟรินเริ่มอยากจะร้องไห้อีกรอบหลังจากที่ร่างสูงปลอบจนสงบลงแล้ว

“ไม่เป็นไรมากหรอก....ผมโกรธเฟรินไม่ลงอยู่แล้ว.....ขอโทษด้วยนะที่แกล้งเมื่อกี้หายโกรธผมนะ...”

“อื้ม....เฟรินไม่โกรธแล้ว....ยูไม่เจ็บแล้วใช่มั้ย....”

“….เฟริน...” ยูประคองใบหน้าเปื้อนน้ำตา จูบนุ่มลึกหอมหวานเข้าที่กลีบปากอวบอิ่ม ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ไม่ต้องหาข้องอ้างสารพัดกับร่างบาง เฟรินตอบรับจูบนิ้มอย่างกล้าๆกลัวๆ


เฟรินจะรู้มั้ยเนี้ย พ่อจอมกะล่อน อย่างยูสมควรได้รับรางวัลลูกโลกทองคำ เล่นละครได้เก่งนัก แค่มีดบาดนิดเดียวทำอย่างกับมันปักลงกลางใจพอดียังงั้นแหละ ร่างบางนี้ฉลาดไม่ทันพ่อคนนี้เลยจริง

สุดท้ายที่ตกลงกันไว้ว่า ตอนแรกเฟรินกับแนน ยูกับเฟย์ที่จะนอนด้วยกัน แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยแหะ มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆนะเชื่อเถอะไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอกยกเว้นแต่พ่อจอมกะล่อนองคนเม่านั้นแหละที่จับแนนกับเฟรินแยกออกจากกันได้เป็นผลสำเร็จ

แค่คิดก็สงสารสองคนนี้ขึ้นมาจับใจ อีกคนก็หมดแรกอยู่ท่ามกลางแสงดาวจนเฟย์ต้องอุ้มกลับเขาบ้านแล้วก็หายเข้าห้องปิดเงียบไปทั้งสองคนเลย ส่วนอีกคนก็อ้างว่ามือเจ็บจะหยิบจับอะไรก็ไม่ค่อยสะดวก จนต้องมีคนดูแลอย่างใกล้ชิดแล้วก็จูงมือร่างบางเข้าห้องอีกเช่นกัน..............โอ๊ยแบ่งมาให้คนหนึ่งได้มั้ยอิจฉานะ..........




++++คลับ Blue eyes ++++

คลับชั้นสูงที่ยังคงคลาคล่ำไปด้วยเหล่าหนุ่มสาวนักท่องราตรีเฉกเช่นทุกคืน เพียงแต่วันนี้จะแปลกไปซะหน่อยที่ไม่มีแม้แต่เงาของผู้จัดการประจำร้านสุดหล่อ

“เฮ้ย...มึงแน่ใจนะว่าคนนั้นแน่ๆ....”

“เออเชื่อกูสิ.....จากแหล่งข่าวไม่ผิดแน่....คนนี้แหละคนรักของไอ้โนะมัน....”เสียงซุบซิบสุมหัวของคนกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านในสุดของร้าน

“หึ.....ดีคืนนี้มีอะไรสนุกๆทำแล้วสิ...กูจะให้มันรู้ถึงความสูญเสีย.....ไอ้โนะ....”คนพูดกัดฟันกรอดจ้องมองมาทางร่างโปร่งบางที่ทำหน้าที่บาร์เทนเดอร์อย่างกระหายเหมือนเสือที่จ้องจะตระคลุบเหยื่อ

“..พี่แจมค่ะ....เออช่วยไปหยิบขวดวิสกี้หลังร้านให้หน่อยได้มั้ยค่ะ....พอดีว่าฟองไม่ว่างอ่าค่ะต้องดูแลลูกค้าทางนี้....”เสียงใสๆของฟองพูดขอร้องพร้อมทั้งรอยยิ้มน้อยๆ ที่ดูยังไงก็เหมือนรอยยิ้มของนางฟ้าตัวเล็กๆหากแต่ลับสายตาของแจมไปกลับแปลเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอาฆาตแค้นขึ้นมาทันที

“คิดจะมาแย้งคุณโนะงั้นเหรอยังเร็วไปนะ....ยัยโง่....”

แจมพยายามหาขวดวิสกี้ที่ฟองบอกแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ กำลังจะเดินกลับเข้าร้านก็มีร่างของคนหลายตนมายืนดักเค้าไว้

“มากับพวกเราหน่อยได้มั้ย...”ไม่กี่อึดใจต่อมาร่างโปร่งบางก็ถูกล้อมจนหมดทางหนี

“ขอโทดนะค่ะ...เออชั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปกับพวกคุณ...ขอตัวก่อนนะค่ะ”รู้ตัวว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีเลยพยายามหาทางออก ร่างโปร่งเดินหนีเลี้ยงเข้าร้านแต่มือบางถูกฉุดเอาไว้ซะก่อน แจมพลิกตัวกลับก่อนที่จะสะบัดตัวเพื่อให้หลุดจากการก่อกุมและวิ่งหนีแต่ก็ไปได้ไม่ไกลนักก็มีคนมาดักข้างหน้าชกเข้าที่ท้องจะจุกทรุดตัวลงกับพื้น

“ช่วยแจมด้วย...คุณโนะ...”ใครคนหนึ่งที่วิ่งมารับร่างบางก่อนที่จะล้มลงกระแทกพื้น

“มาสนุกกับพวกเราดีกว่า”



โรงแรง Kony motoki ที่รถนอกสุดหรูพามาถึงเป็นโรงแรมที่สร้างอย่างวิจิตรบรรจง ระยิบระยับไปด้วยโครมไฟกระจกแก้วที่ประดับอยู่บนเพดาล กำแพงที่มีเครื่องประดับตกแต่งที่ถูกออกให้เข้าชุดกัน พรมสีแดงเลือดหมูและสีม่วงที่ถูกปูบนบัดไดหินอ่อนดูตัดกันอย่างลงตัว

“อ๊ะ...เจอแล้ว...”ร่างหนาในชุดสูทสีครีมเต็มยศอย่างเป็นทางการ รวมทั้งเลขาสาวสวยที่เดินตามมาข้างหลังก็ดูสง่าไม่แพ้กัน เสียงดนตรีภายในห้องลอยแว่วมาจากวงดนตรี เสียงหัวเราะของสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีถูกดูดซับไว้ด้วยเพดาลสูง โนะมองตรงไปที่คนๆหนึ่ง ก่อนจะเข้าไปทักทายด้วยภาษาอังกฤษ

“สวัสดีคร้าบ.....ขอบคุณที่ให้เกียติมาถึงนี้นะคร้าบ...”โนะเอ๋ยทักอย่างสุภาพพลางยื่นมือออกไปจับกับอีกฝ่าย ภาษาอังกฤษของร่างสูงคล่องแคล่วสมกับที่เป็นเจ้าของธุรกิจทั่วโลก

“ประเทศไทยเป็นประเทศที่สวยมากเลยนะคร้าบ....”

“ขอบคุณคร้าบ....เชิญทางนี้ดีกว่าคร้าบ....ผมเตรียมห้องเอาไว้แล้ว...”โนะเดินนำไปยังห้องสวีทสุดหรูที่ใช้เป็นที่ติดต่อเรื่องธุรกิจของร่างหนาบ่อยๆ ระหว่างทางทั้งคู่ก็แลกเปลี่ยนความคิดกันเล็กน้อยส่วนมากจะเป็นเรื่องแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวให้กับแขกผู้มาเยือนซะมากกว่า แต่แล้วอยู่ร่างหนาก็รู้สึกร้อนใจแปลกๆเหมือนกำลังเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

..........มันอะไรกันนะ....ไอ้ความรู้สึกแบบนี้.............

“เออผมขอตัวสักครู่นะคร้าบ....”โนะขอแยกตัวออกมาเพราะรู้สึกตงิดใจแปลกๆ และคนที่เค้าเป็นห่วงมากที่สุดตอนนี้ก็คงหนีไม่พ้นร่างโปร่งบางที่เค้าจำใจจะต้องให้ทำงานคนเดี่ยวในวันนี้ โนะหยิบมือถือรุ่นล่าสุดออกจากกระเป๋าเสื้อสูทก่อนจะกดหาเบอร์คนคุ้นเคย

~ TTTTTTTTTTTTTT ~
เสียงโทรศัพท์ของแจมดังขึ้น เป็นเหตุให้การกระทำของใครคนหนึ่งหยุดชะงัก ร่างสูงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ เห็นชื่อคนโทรก็ยิ้มอย่างมีชัยก่อนจะกดรับ

“ว่าไง ไอ้โนะ ตอนนี้ที่รักแกไม่ว่างรับสายวะเพราะกำลังสนุกอยู่กับพวกชั้น”เสียงที่ตอบกลับมาทำเอาโนะแทบหยุดหายใจ ไม่ว่าจะกี่ปีก็ไม่มีทางลืม เพื่อนคนสำคัญที่ตอนนี้กลายเป็นศัตรู

“...ออย!!!!!...”ออยพยายามใช้มือข้างที่เหลือปิดปากของแจมไว้แน่น ร่างบางทำได้เพียงแค่ดิ้นขลุกขลักอยู่กับพื้น

“ที่รักแกนี้น่ารักกว่าที่คิดไว้อีกนะ.....ผิวทั้งนุ่มทั้งขาว....ก็แปลกดีนะที่เพย์บอยอย่างแกกลับไม่แตะต้องเลย...เอาเป็นว่าเดี่ยวชั้นจะสนุกแทนให้....แล้วจะไปเล่าให้ฟังนะว่าสนุกขนาดไหน...”ย้ำยิ่งทำให้ร่างสูงแทบคลั่ง ออยลองปล่อยมือที่ปิดปากของแจมออกเล็กน้อย

“อ๊ะ.......โนะอย่าไปฟัง.....อุ๊บ....”

“แจม.......หยุดเดี่ยวนี้นะออยอย่าทำอะไรเค้านะ......ห้ามแตะต้องแจมนะไม่งั้น.....ชั้นจะฆ่านาย....”โกรธจนเลือกขึ้นหน้า ออยหัวเราะมาตามสาย

“จะฆ่าชั้นเหมือนที่นายฆ่าเนยสินะ......หึ.....รีบมาและกัน....ไม่งั้นอดดูอะไรดีๆไม่รู้ด้วย”กดวางายพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แจมที่นอนหอบหายใจแรงๆด้วยฤทธิ์ยาปลุกที่ออยบังคับให้กิน

“นายทำแบบนี้ทำไม”เสียงแหบพร่าที่พยายามสะกดกลั้นไว้ไม่ให้สั่นมากถามออกมาเบาๆ

“เพื่อแก้แค้น.......คนที่มันทำให้คนรักของชั้นต้องตาย.....”ออยกำมือแน่นจนเลือดไหลซิบๆลงพื้น

to be con
++++++++++++++++++++++++

เนื้องจากว่าอันนี้ไม่ช่ายที่สำหรับฟาหลงนะคร้าบก็อย่างที่รู้ค่มาทำงานแทนเค้าเพราะงั้นก็เลยไม่มีรายการเที่ยวให้สนุกกับฟาหลงนะคร้าบบอกไว้ก่อน

อ่อแลวเมื่อกี้ฮิโอโนะก็กระซิบมาอีกว่าขอหลบไปเล่นสงกานสักพักหลังสงกานเจอกันคร้าบแต่ก่อนหน้านั้น อะไรนะ พูดดังๆดิ

อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาพูดเองเลยดีกว่ามั้ย
โมโหแล้วเดี่ยวมีนฆ่าผู้ให้กำเนิดเกิดขึ้น
ไปและคร้าบ

By : hiono    Date : 5 Apr 2007 16:22