|
แรงรัก..พิศวาสแค้น*1(ขาย...sex...)
ก๊ากกกกกกกก
ในที่สุดก็เสร็จสักที
รู้ป่าวตอนพิมพ์ตอนนี้อ่า
เป็นเวลาตตีสามกว่าๆคร้าบ
ง่วงเป็นที่สุดพุดแล่วก้ฮ้าววววววววว
ยังไงก็ฝากด้วยนะคร้าบ
ขอให้สนุกกับเนื้อเรื่องอย่าคิดมากนะคร้าบ
กิ้วๆๆๆๆๆๆ
+++++++++++++++++++++
Sex
.สำหรับพวกคุณแล้วมันหมายความว่ายังไงกันนะ.....ความรัก.....ความสุข....งั้นเหรอ....ฮ่าๆๆๆๆ...แต่สำหรับซั้นมันคือความเจ็บปวด....ความโกรธแค้น......ชิงชัง....เงิน...ความเศร้า....และหยดน้ำตา...นี้ตังหากล่ะ...sex.....ของชั้น....
...อ๊ะ...อ้า...อืม....เสียงเบียดเสียดแทงโสดประสาท ความเสียวซ่านอันร้อนแรงอย่างไม่อาจระงับพุ่งพล่าน ร่างบางกอดแผ่นหลังของผู้รุกรานแน่นอย่างสุดจะทน เกือบจะกัดบ่าเข้าให้จึงรีบขบริมฝีปากแทน
อืม...อ๊า.....ได้แต่เปล่งเสียงครางต่อการสอดแทรกอันดุเดือด ปลายนิ้วที่กระแทกกลีบเนื้อนับครั้งไม่ถ้วนไร้ท่าทีเห็นใจ คนรุกรานแค่นหัวเราะขึ้นจมูกก่อนขบใบหูของร่างข้างใต้ ปลายลิ้นเปียกชื้นซอกซอยเข้าโลมเลียลากไล้เรื่อยมาที่แก้มเนียนก่อนจะประกบดื่มด่ำริมฝีปากที่ยอมสีระเรื่ออย่างตระกุตระกราม
...ฮะ....อ๊า....ระหว่างจูบ ปลายนิ้วเรียวยามถูกเพิ่มเข้าไปแหวกช่องทางคับแคบอออกกว้างพรางเคลื่อนไหวเข้าออก เสียงครางกระเส่ากลืนหายไปในช่องปากของผู้รุกราน การถูกเล้าโลมและสอดแทรกให้ความรู้สึกดีเหนือคำบรรยาย ทุกส่วนล้วนไวต่อสัมผัส สายธารแห่งความปรารถนารินไหลปลดปล่อยออกมา
รู้สึกดีใช่มั้ยล่ะ....
หึหึหึ...ฝันไปเถอะไม่มีทางซะหรอก....
ปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะ....แบบนี้สิจะได้ไม่เบื่อ..
ไม่นานนัก บทสนทนาก็ขาดหาย มีเพียงพฤติกรรมที่ดำเนินต่อเนื่องภายใต้ความเร้าร้อนของอารมณ์ที่อบอวนไปทั่วทั้งบริเวณของห้อง....
4..ปีก่อน..........
พวกแกจะทำอะไรพ่อแม่ชั้น...ปล่อยเดี่ยวนี้นะ...เสียงร้องตระโกนโวยวายของเด็กหญิงตัวเล็กๆหน้าตาจัดว่าดีเลยทีเดียว....ดังลั่นทั่วทั้งท้องถนนที่มีผู้คนสัญจรไปมากวักไกว....แต่ไม่มีเลยที่ใครจะสนใจหันมาช่วยเหลือ
ฟูยุ...อย่าลูก...อย่าไปว่าพวกเค้า....เสียงแหบพร่าของผู้เป็นมารดาขัดขึ้น
ปากดีนักนะนังนี้.....เอาตัวไปขัดดอกซะเลยดีมั้ย......
ปล่อยนะ....ไอ้พวกบ้า....พวกสารเลว...ปล่อยชั้นนะ....ร่างกำยำของคนสามคนเข้าล็อกตัวฟูยุเอาไว้
ร่างบางทั้งเตะ...ทั้งต่อย...แต่แรงเพียงน้อยนิดก็ไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้ เพียงแต่จะสร้างความรำคาญให้เท่านั้น
หยุดนะ...เสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งตระโกนขึ้นมาทำให้การกระทำของทั้งสามคนหยุดชะงัก
อ๊ะ...ท่านซือหลง...คนที่ถูกเรียกว่าซือหลงค่อยๆเดินมาหาฟูยุก่อนจะก้มลงพยุงตัวร่างบางที่ล้มลงไปกองกับพื้นขึ้นช้าๆrพร้อมทั้งสำรวจบาดแผล
พ่อกับแม่ของเธอ...ยืมเงินพวกเราไปร้อยล้าน...ร่างบางได้ยินก็หันไปมองคนทั้งคู่ที่นั้นกอดกันร้องไห้อยู่ริมถนน
นี้พ่อกับแม่ยืมเงินพวกมาเฟียมาเหรอค่ะ....พ่อทำแบบนี้ได้ยังไง....
พ่อขอโทษลูก...ฟูยุ...พ่อขอโทษ....
หนูไม่อยากจะเชื่อ....
อีก 3 วันถึงจะครบกำหนดวันที่คืนเงิน....แล้วอีก 3 วันพวกเราจะมาใหม่...ร่างหนาเดินจากไปช้าๆรวมถึงบรรดาลูกสมุนที่พากันถอยทัพกลับไปด้วยเช่นกัน
เดี่ยวก่อน...เสียงเล็กๆของฟูยุตระโกนเรียกคนที่คิดว่าน่าจะมีตำแหน่งใหญ่ที่สุดก็คือซือหลงนั้นเอง
หืม...มีอะไร...
ชั้นจะใช้เอง....ชั้นจะใช้หนี้ทั้งหมดแทนพ่อกับแม่เอง....นายจะชื่อชั้นเท่าไหร่ล่ะ....
ฟูยุ...อย่าลูก...ไม่เอาอย่าทำแบบนั้น...ร่างบางไม่ได้ฟังเสียงเตือนของแม่เลยแม้แต่นิด....สายตาจับจ้องอยู่กับแววตาเข้มของซือหลง....
ฟูยุสินะ...มาสิ...มาอยู่ด้วยกันกับชั้น....ร่างบางเดินตามหลังไปช้าๆโดยไม่หันกลับไปมองคนทั้งคู่ที่ยังคงร้องไห้อยู่ร่ำไป.....
+++++++++++++++++++
ท่านฟูยุค่ะ...
อืม....
ท่าฟูยุ...ตื่นเถอะค่ะ....เสียงเรียกของใครบางคนปลุกให้ร่างบางตื่นจากนิทรารมย์....แสงแดดอ่อนๆยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ากระทบกับร่างที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา....ร่างบางลุกขึ้นนั่งทำตาปริบๆอยู่บนเตียงก่อนจะหันไปหาคนปลุก
ฟางอี้...กี่โมงแล้ว....
จะเที่ยงแล้วล่ะค่ะ...ท่านฟูยุจะรับอาหารที่ไหนค่ะหญิงสาวหน้าตาน่ารักยิ้มตอบกลับมา
.ผมสีน้ำตาลเข้มยาวประบ่า...ดวงตากลมโตดูน่าเอ็นดู...แตกต่างจากคนที่อยู่บนเตียงโดยสิ้นเชิง...จากเมื่อก่อนเป็นเพียงแค่เด็กกะโปโลตัวน้อยๆวันเวลาผ่านไปทำให้ตอนนี้ฟูยุเปรียบเสมือนนางพญาที่เป็นที่หมายปองของทุกคน....ดวงตาสีน้ำผึงสวยบวกกับเรือนผมหยักศกสีน้ำตาลอ่อนที่เป็นลอนเงางามยามต้องแสงอาทิตย์....ยิ่งเพิ่มความมีเสน่ห์ให้กับเจ้าตัวไม่น้อย...ทุกย่างก้าวดูสง่างามยากนักที่จะหาใครเทียบเท่า
แล้วท่านซือหลงล่ะ...ร่างบางถามขณะนอนแช่น้ำอยู่ในอ่างน้ำที่ลอยไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสดกับความหอมของกลิ่นน้ำมันหอมระเหย
ท่านซือหลงไปฝึกยิงปืนกับท่านฟาหลงตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ...
งั้นเหรอ...ฟางอี้ สาวใช้ประจำตัวของฟูยุเดินไปหยิบเสือคลุมอาบน้ำจากในห้องมาคลุมให้ร่างบางที่กำลังลุกออกจากอ่าง ทุกคนภายในบ้านปฏิบัติกับฟูยุราวกับเป็นนายผู้หญิงของบ้านตามคำสั่งของซือหลง....
ฟางอี้...เดี่ยวช่วยเตรียมขุดยิงปืนให้ด้วยนะ.....ชั้นจะไปหาท่านซือหลงซะหน่อยนะ...
ได้ค่ะ...ฟางอี้รับคำก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสือผ้าหยิบชุดหนังสีดำ พร้อมถุงมือมาส้วมให้ร่างบางที่นั่งประทินโฉมอยู่หน้ากระจก ผมที่ยาวถูกรวบเพื่อความทะมัดทะแมงก่อนจะลุงตรงไปยังโรงฝึกยิงปืนที่มีร่างของใครคนหนึ่งรออยู่
....ปัง...ปัง....ปัง....
เสียงปืนดังสนั่นทั่วทั้งโรงฝึก รอยกระสุนทั้งเจ็ดนัดที่ถูกยิงเข้าเป้าตรงกลางเป็นจุดเดียว กระสุนทุกนัดเข้ารูเดียวกันหมด ความแม่นยำนี้จะเป็นฝีมือของใครไปไม่ได้ หากไม่ใช่...ซือหลง...มาเฟียจีนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในตอนนี้ มีสาขาทั่วโลกกว่าพันแห่ง ฉากหน้าคือนักธุรกิจไฟแรงที่หาตัวจับยาก ฉากหลังคือการทำสิ่งผิดกฎหมายทุกประเภท ทั้งค่ายา บอนการพนัน ค่าผู้หญิง ขายของเถื่อน แต่ใครเลยจะสนเพราะแม้แต่ผู้ที่ครอบครองประเทศอย่างนายกรัฐมนตรียังอยู่ใต้อานัสของคนๆนี้
...แปะ...แปะ...แปะ...
ฝีมือยอดเยี่ยมไม่ตกเลยนะค่ะ...ท่านซือหลง...ร่างหนาหันมองตามเสียงของผู้มาใหม่
แต่งตัวแบบนั้น....แปลว่าจะมาฝึกงั้นเหรอ...ฟูยุ...ถ้าไงมาแข่งกันมั้ยล่ะ... พูดพร้อมกับเดินไปโอบรอบเอวบางก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากดูดดื่ม ปลายลิ้นควานหาความหอมหวานจากรสจูบ ลุ่มลึก อ่อนหวาน เร่าร้อน ก่อนจะถอดมองดวงตาสีน้ำผึ้งสวย
ก็ดีนี้ค่ะ....แข่งกับท่านซือหลงงั้นเหรอ....อืมมมม...ถ้าชั้นชนะ....สิบล้านโอเคนะค่ะ....ร่างบางยื้นข้อเสนอให้ก่อนจะเดินเข้าไปเลือกปืนในตู้เก็บปืนแล้วบรรจุกระสุนลงไปที่ละนัด
ก็เอาสิ...ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดู...แต่ถ้าเธอแพ้ชั้นมีงานให้ช่วยนะ
ได้ค่ะ...ฟูยุรับคำก่อนจะลั่นไกปืนทดสอบคุณภาพของปืนในมือตัวเอง
เออ...คือว่าท่านซือหลงคร้าบ...ถ้าไงปมขอตัวไปทำงานที่ค้างไว้ก่อนดีกว่านะคร้าบ....ฟาหลงลูกน้องคนสนิทของซือหลงเอ๋ยขึ้นก่อนจะก้มหัวล่ำลาตามมารยาท
จะรีบไปไหนล่ะ
.ฟาหลง...
ก็ตอนนี้ท่านซือหลงมีท่านฟูยุซ้อมยิงปืนเป็นเพื่อนแล้วนี้คร้าบ....ปมก็ไม่จำเป็นแล้ว...ก็ท่านซือหลงเล่นเข้าไปปลุกปมด้วยลูกกระสุนแต่เช้าจะไม่มาก็ไม่ได้เดี่ยวได้ตายเป็นผีอยู่ในห้องแน่ๆ ตอนนี้ท่านซือหลงมีเพื่อนแล้วปมไปดีกว่า...
นายอย่ามาพูดมากเลยฟาหลง.....ถ้าชั้นไม่เล่นกับนายแล้วจะให้เล่นกับใคร....ไป๋หลงก็มัวแต่ยุ่งอยู่กับการผ่าตัดเป็นคุณหมอฝีมือดีนี้ก็ลำบากเป็นธรรมดา....พอจะเล่นกับเสี่ยวหลงก็เอาอีกคนเตรียมตัวเข้าประชุมรัฐสภาเป็นนายกฯมันสนุกตรงไหนกันนะ...มีแต่นายนั้นแหละที่ดูเป็นคนธรรมดามากที่สุด....ซือหลงร่ายยาวถึงลูกสมุนคนสำคัญที่แต่ละคนก็มีงานฉากหน้าแตกต่างกันออกไปโดยที่คนภายนอกไม่มีทางรู้ได้เลยว่าบุคคลสำคัญเหล่านั้นจะเป็นลูกน้องของมาเฟียจีน
แล้วทำไมถึงไม่ไปตามเฟยหลงมาเล่นด้วยล่ะคร้าบ....ถึงปมจะเป็นคนธรรมดาแต่ก็ไม่ได้ว่างงานซะหน่อย...แค่ซือหลงได้ยินชื่อก็ทำหน้าบูดขึ้นมาทันที...
ไม่เอาหรอกเล่นกับเฟยหลง....แค่คิดก็ไม่สนุกแล้ว...แล้วนายก็รู้ไม่ใช่เหรอว่ามีคนอื่นเข้าห้องเฟยหลงได้ที่ไหนนอกจากเสี่ยวหลงคนเดี่ยว...ชั้นอยากรู้จริงว่าพวกนาสี่คนเป็นผู้พิทักษ์แห่งพรรคไฮ่หลงแน่หรือป่าวทำไมไม่มีใครสนใจชั้นเลย...
ก็พวกเค้าก็มีงานกันนี้ค่ะ...และอีกอย่างที่พวกเค้าทำก็เพื่อพรรคไฮ่หลงไม่ใช้เหรอค่ะ...ฟูยุอมยิ้มน้อยๆให้กับคนที่อยู่ๆก้ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจขึ้นมาซะเฉยๆ
นั้นสิคร้าบ...ท่านฟูยุพูดถูก..แล้วอีกอย่างนะคร้าบถึงจะไม่มีพวกเราท่านซือหลงก็ดูแลตัวเองได้...ไม่มีใครทำอะไรท่านได้หรอกยกเว้นท่านฟูยุคนเดียวเท่านั้นแหละคร้าบฟาหลงพูดจบก็รีบชิ่งหนีออกจากโรงฝึกทันที
ดะ..เดียวก่อน...ไอ้หมอนี้นี่..ร่างสูงส่ายหัวไปมาเบาๆ
อย่าลืมที่สัญญานะค่ะ...สิบล้าน...
เอาชนะชั้นให้ได้ก่อนเถอะ...พูดพร้อมกับบรรจุกระสุนที่อยู่ในมือให้เรียบร้อยก่อนที่ทั้งคู่จะลั่นไกพร้อมกัน
1
2
3
...ปัง...ปัง...ปัง...
คุณคิดว่าใครชนะ ?
+++++++++++++++++++++++++++++
ภายใต้โครมไฟระย้าสิ่งประกายระยิบระยับ อาหารชั้นเลิศวางเรียงลายอยู่เต็มโต๊ะเหล่าหญิงในชุดเสื้อผ้าหรูหรากำลังดื่มกินกับเสียงเปียโนพลิ้วไหว
อย่าลืมที่ตกลงกันไว้นะฟูยุ....
ค่ะ...ชั้นจะทำงานให้คุ้มค่าจ้างสิบล้านก็แล้วกันนะค่ะ...คนฟังถลึงตามองแวบหนึ่งเมื่อได้ยินคำพูดยั้วเย้าก่อนจะหัวเราะเบาๆในลำคอ
นั้นไงฟูยุเป้าหมายของเธอ...คาวาโรแห่งราชอาณาจักรเซเวอร์เรส...เธอต้องทำให้เค้าตกลงร่วมธุรกิจกับเราให้ได้จำเอาไว้นะฟุยุมองไปตามปลายนิ้วของซือหลง เห็นคนๆหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาหนังสุดหรู ผมสีดำยาวที่ถูกรวบไว้หลวมๆ นัยน์ตาสีน้ำเงินครามน่าเกรงขามใบหน้าที่ดูงดงามสวยแต่ก็ยังคงห่างชั้นกับฟูยุมากนัก
ไม่ได้พบกันนานนะคาวาโร...สบายดีมั้ย...ซือหลงเดินเข้าไปทักโดยมีฟูยุเดินตามหลังมา
นั้นสินะ...ซือหลงก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะยังคงน่ากลัวเหมือนเดิม...คนที่ดูถือตัววางตัวสงบจนถึงเมื่อกี้กลับกลายเป็นคนสนุกสนานในทันใดเพียงเพราะร่างสูงเข้ามาทักทาย
แล้วนั้นใครล่ะ...คาวาโรหันมองหน้าฟูยุก่อนจะหันกลับมาถามคนที่ยืนยิ้มกุ่มกิ่มอยู่ตรงหน้า
ฟูยุ...เพค่ะ...ฟุยุจับชายกระโปรงยกขึ้นก่อนจะย่อตัวลงช้าๆ เพียงแค่นั้นก็ทำให้คาวาโรตกอยู่ในห่วงแห่งความหลงใหลแล้ว
ชั้นไปก่อนนะคาวาโร...พอดีนัดสาวๆเอาไว้...ฟูยุฝากดูแลให้ด้วยนะซือหลงปลีกตัวออกไปปล่อยให้ฟูยุได้ทำงานของตัวเองได้อย่างสะดวก
ซือหลงถอนหายใจทิ้งกายลงนั่งกลางโซฟายาวที่ติดผนัง ขณะหญิงสาวสองคนชม้ายชายตาให้อย่างขาดความสำรวม ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูเด่นเป็นสง่าจึงไม่แปลกเลยที่จะมีบรรดาสาวๆต่างทอดสะพานให้อย่างไม่ขาดสาย
ท่านซือหลง....เออคือว่า...คืนนี้คุณมีธุระที่ไหนหรือป่าวค่ะ...หญิงสาวที่นั่งด้านขวาเลียบๆ เคียงๆ ถามเสียงเบาอย่างไม่อายแต่ซือหลงยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบโดยไม่ตอบตอนนี้ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขากำลังพุ่งความสนใจไปที่จุดๆเดียวคือที่ร่างบางที่กำลังยืนกระหนุงกระหนิงกับคนอื่น ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นงานแต่ก็ยังหงุดหงิดไม่หาย
เธอคงจะเป็นผู้หญิงของเจ้านั้นสินะ...คาวาโรถามฟูยุที่กำลังละเลียละไมกับน้ำสีสวยแก้วใส
ไม่รู้สิค่ะ...แล้วแต่ท่านจะคิด...การพูดหยั่งเชิงความคิดของอีกฝ่ายหรือที่เรียกว่าสงครามประสาทเป็นเรื่องถนัดนักล่ะสำหรับฟูยุ
ชั้นอยากรู้จักกับเธอเป็นการส่วนตัว...ชั้นจะอยู่ที่จีนอีกประมาณ 2 อาทิตย์ถ้าไงเรามาหาเวลาว่างๆอยู่กันแค่สองคนได้มั้ยฟูยุ...พอคาวาโรพูดจบก็รู้สึกถึงความนุ่มลึกที่ริมฝีปากกลีบปากบางประกบอยู่บนปากหนาปลายลิ้นสอดแทรกเข้ามาทักทายกับความวาบหวาม คาวาโรที่อึ่งอยู่นานเมื่อรู้สึกตัวก็เริ่มตอบสนองบ้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นผู้คุมเกมซะเอง ร่างเล็กปล่อยให้คาวาโรเป็นคนนำโลมเลียอยู่สักพักก่อนจะถอนออก
คืนนี้แค่นี้แล้วกันนะค่ะ....ถ้าต้องการมากกว่านี้คงต้องเป็นตอนที่เราตกลงเรื่องธุรกิจกันแล้วล่ะค่ะฟูยุยิ้มให้น้อยๆคาวาโรไม่ใช้คนโง่เพียงแค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่าฟูยุต้องการอะไร ต้องการให้เค้าร่วมมือทางธุรกิจกับซือหลงสินะร้ายลึกนักผู้หญิงคนนี้น่ากลัวไม่ใช้เล่น
อยู่ๆซือหลงก็ลุกจากโซฟาทิ้งสาวๆไว้ ร่างสูงเดินไปหาฟูยุด้วยสีหน้าปั้นปึงเล็กน้อย ฟูยุเสียวสันหลังวาบกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของซือหลงอย่างไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิด
ขอโทษนะคาวาโร...คงต้องขอตัวฟูยุคืนแล้วล่ะ...พอดีชั้นมีธุระด่วนน่ะ...
...อ๊ะ..
ร่างสูงคว้าแขนก้าวเดินตรงไปยังทางออก ฟูยุก้าวตามฝีเท้าที่มีช่วงก้าวยาวกว่าตนพรางเกร็งแขนให้ปล่อยแต่ไม่ได้ผลซือหลงกลับเพิ่มแรงบีบยิ่งขึ้นอีก
ดูท่าว่าจะไม่มีการเจรจาธุรกิจระหว่างเราแล้วสินะ ซือหลง ชั้นจะแย่งของๆนายมาทั้งหมดร่วมทั้งฟูยุด้วย ฟูยุต้องเป็นของชั้นคาวาโรยิ้มเย็นเยือกขณะมองคนทั้งคู่ที่เดินลับตาไป
ปะ...ปล่อยนะ...ท่านซือหลง...ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา ฟูยุถูกพาตัวกลับบ้านและถูกพลักลงบนเตียงอย่างดุเดือด
อึก..แรงกระแทกเล่นเอาเจ็บจนจุก เสียงเสื้อผ้าที่ถูกฉีกออกดังน่ากลัว ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ใบหน้าของคนเหนือศีรษะเย็นชาจนน่าขนลุก
เธอดูท่าจะทำเกินหน้าที่แล้วนะ...ทำไมชอบเจ้านั้นขึ้นมาแล้วหรอไง...
ไม่ใช่นะ...
อย่าลืมนะว่าเธอคือคนของชั้น....เป็นผู้หญิงของชั้น....คนที่จะทำแบบนี้กับเธอได้มีแค่ชั้นคนเดียวเท่านั้น.....ทำตัวให้คุ้มค่ากับค่าตัวของเธอหน่อย...ร้อยล้านชั้นซื้อมาแพงนะ...รู้ไว้ซะด้วย....คำพูดแสนร้ายกาจเล่นเอาฟูยุสะอึก ชื่อมาแพงนั้นสินะเค้าก็มีค่านั้น แค่นางบำเรอที่ชื่อมาด้วยเงิน จะทำอะไรก็ตามแต่ใจเป็นได้เพียงเท่านี้สินะ ฟูยุหลับตาลงช้าๆเตรียมรับความเจ็บปวดที่กำลังจะเกิดขึ้น...
to be con
+++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีคร้าบบบบบบบ
ฃกระปมฟาหลงนะคร้าบ
วันนี้เราจามาเรียนภาษาจีนวันละคำ
ก๊ากกกกกกกกกก
หลงแปลว่ามังกรคร้าบ
ซือหลงแปลว่ามังกรแห่งความตาย
และมีอีกเรื่องหนึ่งคร้าบที่ต้องบอกเอาไว้คือ
อันนี้ของฮิโอโนะฝากมาบอกว่า
ตัวละครหลักห้าตัวนั้นได้แก่ซือหลง ฟาหลง เสี่ยวหลง ไป๋หลง เฟยหลง
ได้นำคาเร็กเตอร์มาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่งของมายู ชินโจ
เลยต้องออกมาขออนุญาติใช้ ณ ที่นี้ด้วยนะคร้าบ
เพราะไม่สามารถไปขอจากเจ้าตัวได้
ฮิโอโนะไม่รวยพอที่จะบินไปญี่ปุ่นอ่าคร้าบ
เลยอยากให้ทุกคนเป็นพยานคร้าบ
เพราะฉะนั้นหากเนื้อหาของเรื่องนี้สนุกน่าติดตาม หรือมีข้อดีอย่างไรขอยกให้เป็นความชอบแก่ท่านชินโจ มายู คร้าบกระปม
แต่หากมีข้อผิดพราดใดๆฮิโอโนะขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียวคร้าบ
ฝากด้วยนะคร้าบทุกคน
บะบาย
By : hiono Date : 21 Mar 2007 17:16  
|
