ตำรวจสาวสุดซ่า กับ นายจิกโก๋สุดแสบ [12]
อย่าคิดว่าคนแต่งตายไปแล้วนะ เพียงแค่....มันเกิดมีงานกีฬาสีมาจัดที่ร.ร.เท่านนั้นเอง เลยไม่ว่างลง


ฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองยังนอนที่ไหล่ของเรน เรนเขาไม่ว่าอะไรเลย แถมมือเขาเขาโอบกอดฉันไว้อีกด้วย
อบอุ่นจังเลยเวลาที่มีเรนอยู่ข้างๆ ขอนอนอย่างนี้ต่อไปสักพักก็แล้วกัน เพราะยังไม่อยากลุกไปไหน อยากอยู่ตรงนี้นานๆ

“ฉันรู้นะว่าเธอตื่นแล้ว” เขาพูดขึ้น
“....................” รู้หรอ!
“ยังไม่นั่งดีๆอีกหรอ”

“โอ๊ย! นอนต่อก็ไม่ได้” ฉันลุกขึ้นมาบ่น
“......................”
“ใกล้ถึงยังนิ นานจังเลย”

“ว่าไงคนขับ” ฉันถามกับคนขับรถ
“อะ..เออ นายท่านให้ผมขับวนอยู่ที่เดิมครับ”
“หาาาาา!!”

“..........................” เรนหันไปมองนอกกระจก
“นี่นาย! จะไม่ให้ฉันกลับบ้านหรอ”
“ยังไงเธอก็ต้องยังอยู่กับฉันนิน้า อะ!! ขับกลับได้”

“เดี๋ยวเถอะ คนอย่างนายอ่ะหาแฟนไม่ได้หรอก” ฉันตะโกนใส่เขา
“.........................” เขามองฉันด้วยหางตาแล้วมองกลับไปที่นอกหน้าต่างรถเหมือนเดิม
พร้อมกับรอยยิ้มในมุมมืดของเขา

รถขับมาตามทางเรื่อยๆ ฉันไม่รู้จะทำอะไรดีเลยหยิบมือถือขึ้นมา คิดว่าจะพิมพ์ข้อความไปหาฝนสักหน่อย

“จะทำอะไร!!” เรนถามขึ้น
“จะส่งข้อความหาเพื่อน ถามทำไม”
“เปล่า นึกว่าขี้ขลาดจะโทรไปขอความช่วยเหลือ”

“นี่นาย! ถึงฉันจะเป็นผู้หญิง ฉันก็เข้มแข็งกว่าผู้ชายบางคนก็แล้วกัน”
“เธอคงไม่ได้หมายถึงฉัน..........ใช่มั้ย” เขาหันมาจ้องหน้าฉัน
“แล้วแต่จะคิดสิ เชอะ!!” ฉันกลับมานั่งพิมพ์ข้อความของฉัน

“............................” เขาแอบมามองนิดหน่อยว่าฉันพิมพ์อะไรลงไปบ้าง
“นี่! ”
“อะ...อะไร” เขาก็กลับไปมองข้างนอกเหมือนเดิม

“นายอ่ะ........ชอบฉันหรอ”
“...........................” เขายังคงนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม
“แม่นายอ่ะ บอกฉันว่า......”

“ไม่อยากรู้ซะหน่อย” เขาพูดขึ้นโดยไม่หันกลับมา
“ฟังหน่อยสิ! เห็นว่างๆนะนิ”
“.......................” เขาหันกลับมาแล้วเอื้อมมือไปปิดกระจกระหว่างคนขับกับคนนั่ง

“ว่าไง จะให้เล่ามั้ย”
“อืม”
“แม่นายบอกฉันว่า นายอ่ะชอบ..........”

“เออ...เธอหิวมั้ย ยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ” เขาก็พูดแทรกขึ้นอีก
“นี่!! จะไม่ฟังใช่มั้ย”
“เออ...ฉันหิวแล้วอ่ะ ขอกินข้าวก่อนแล้วกัน”

“นายแหละ! ขี้ขลาด”
“......................................”
“ว่าไงล่ะ!”

“เล่ามา” เรนพูดขึ้น
“เอ๋....!”
“ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้!!”

“ได้! เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ”
“...............................” เหงื่อเรนเริ่มออกเล็กน้อย
“แต่.....ฉันก็หิวข้าวแล้วอ่ะ หาไรกินก่อนสิ” เรนมองฉันด้วยหางตาด้วยความเหนื่อยใจ

เขาเปิดกระจกที่กันออกแล้วบอกให้ไปแวะทานข้าวก่อน ฉันล่ะสบายที่มีคนคอยเลี้ยง
เป็นคุณหญิงสักวันจะเป็นไร^^

รถขับมาจอดหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่นั้นดูๆไปไม่ค่อยมีผู้คนนัก เพราะว่าอยู่ไกลจากตัวเมือง
แต่.....เขายังเปิดต่อเน้อ ทำไมล่ะ

เรนเปิดประตูให้ฉัน และฉันก็ก้าวออกมา มาดูไปก็ร้านอาหารธรรมดานี่แหละ คนขายนั่งอยู่ข้างหน้าร้านอายุราวๆ20-26 มั้ง
เมื่อเห็นเรนกับฉันเขารีบออกมาต้อนรับ

“อ้าว สวัสดีครับนายท่าน” คนขายทักขึ้น
“อืม” เรนก็ตอบกลับ
“คราวนี้จะรับอะไรดีครับ คงไม่เยี่ยมท่านคนนั้นมาใช่มั้ยครับ”

“อย่าพูดมาก! ส่วนคนที่จะกินอ่ะคนนี้!” เรนดึงตัวฉันมาใกล้ๆ
“ครับๆ คุณหนูจะรับอะไรดีครับ”
“คุณหนูหรอ?!? อะ...เออ...อะไรก็ได้ค่ะ” ฉันตอบกลับไป

เรนพาฉันมานั่งที่โต๊ะ ส่วนคนอื่นก็ยืนคุมอยู่รอบๆ

“นี่นาย! อะไรคุณหนู” ฉันถามเรนทันทีเมื่อนั่งลง
“ฉันไม่รู้”
“อย่าโกหกนะ เออ แล้วไม่หิวหรอ”

“ไม่อ่ะ” เขาตอบแล้วหันไปทางอื่น
“ไหนบอกหิวไง”
“หายแล้ว”

“โถ่! นึกว่าจะแน่”
“อะไรนะ!” เขาหันกลับมา
“เปล่าหรอก” ฉันก็หันหน้าหนีเขาไปทางอื่น

“อะๆๆมาแล้วครับ หยุดทะเลาะกันสักพักก่อนครับ” คนขายเดินพร้อมกับบะหมี่ 1 ชาม
“อุ๊ย! น่าทานกว่าอาหารบ้านนายตั้งเยอะ” ฉันพูดออกประชดนิดหน่อย
“เชอะ!” เรนก็หันหน้าไปทางอื่นอีกครั้ง

“เมื่อเช้านายท่านก็สั่งข้าวปั้นกับอะไรอีกสองอย่างกลับบ้านนะครับ”
“หึ!” เรนหัวเราะออกมานิดหน่อย
“อ้าวหรอกค่ะ สงสัยว่า....คงอร่อยนะค่ะ”

“ครับๆ”
“ลองชิมหน่อยนะค่ะ” ฉันชิมน้ำซุปใสๆที่อยู่ในชาม
“เป็นไงครับ”

“อร่อยมากเลยค่ะ เดี๋ยวจะกินทุกวันเลย ชอบที่สุดเลยค่ะ”
“แหะๆ แหมก็ชมเกินไปนะคับ” เขามีนายเขินอายเล็กน้อย
“อร่อยจริงๆนะค่ะ” ฉันลองทานเส้นดูต่อ

“บะหมี่ชามนี้ เป็นชามโปรดนายท่านเลยแหละครับ”
“ ชิน!!” เรนพูดเสียงแข็ง
“ขอโทษครับ” ชายคนนั้นพูดเสียงเบาลง ทำให้ฉันรู้ชื่อของเขา

“นี่นาย! จะไปด่าเขาทำไมล่ะ”
“....................” เรนไม่พูดอะไร เขาบอกชินทางสายตาว่าให้ไปได้แล้ว
ชินจังไม่ใช่สิ!! ชินเดินกลับไปนั่งที่เดิมที่เขานั่งตอนแรก

ฉันกินของฉันไปเรื่อยๆ จนหมดเพราะว่าอร่อยจริงๆ
เรนลุกขึ้นพร้อมเรียกชินให้มาเก็บ

“อ้าวเสร็จแล้วหรอครับ”
“อืม เออ...แล้วเรื่องที่ฉันจะให้นาย....” เขาบอกต่อด้วยสายตา
“อ๋อ เรื่องที่ให้ผมไปเป็นพ่อครัวที่บ้านหรอครับ”

“....................” เรนพยักหน้า
“แม่ผมบอกไม่มีปัญหาครับ ว่าแต่....จะเริ่มงานวันไหนครับ”
“วันนี้!”

“วันนี้! ผมยังไม่ได้เก็บของ หรือเตรียมเสื้อผ้าเลยครับ แล้วแม่ผมก็ยังไม่ได้บอก”
“นายไปแต่ตัวนายก็อยู่ได้ ส่วนแม่นายเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“เออ....ก็ได้ครับ เพื่อนายท่านได้อยู่แล้ว” เรนตบบ่าของชินแล้วยิ้มออกมาพร้อมบอกชินให้เก็บของที่ตั้งไว้

ชินเก็บของที่ตั้งร้านลงจนหมดเรียบร้อย ชินเดินไปขึ้นรถอีกอันที่จอดต่อๆกับรถของเรน................

________________________________________________________

เรื่องที่ไม่ควรทำตอน “อกหัก”


อยากร้องไห้ ร้องไปเลย
ร้องให้พอ แล้วปรับตัวปรับใจมาเริ่มต้นใหม่กันดีกว่า พยายามหางานทำ ทำงานที่ต้องรับผิดชอบให้ดีที่สุด เอาเวลาเอาสมอง ไปคิดสิ่งที่เป็นประโยชน์ดีกว่านะคะ อย่าไปหมกหมุ่นกับสิ่งที่ทำให้เราเสียสุขภาพจิตเลยค่ะ
อย่าคิดทำร้ายตัวเอง

พ่อแม่รักเรา เลี้ยงเรามาแทบตายนะคะ ทำไมกับผู้ชายห่วยแตกคนเดียว ใครที่ไหนก็ไม่รู้ เค้าทำให้เราเจ็บใจแล้วยังไม่พอ เค้ามีค่าทำให้เราต้องอุทิศชีวิตให้เลยหรือ กลับไปหาพ่อแม่นะคะ ท่านรักเรามากที่สุด ไม่มีใครรักเราเท่านี้อีกแล้ว ที่ว่า ผมรักคุณ รักนักรักหนา อย่าไปเชื่อมากนักนะคะ แบ่งใจไว้บ้าง
อย่าปล่อยเนื้อปล่อยตัว

อย่าปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ดูไร้ค่า บางคนโมโหแล้วกินจนอ้วน บางคนก็โทรม บางคนก็ประชดชีวิต ทำตัวเองให้มันเลวไปซะเลย มันไม่มีอะไรดีหรอกค่ะ เค้าจะยิ่งสมน้ำหน้าเรา เราต้องทำตัวให้ดีขึ้น ให้เค้ารู้สึกเสียดายเราจะดีกว่า
อย่าอยู่คนเดียว

ควรหาเพื่อนคุย หรือหาอะไรทำนะคะ จะได้ไม่คิดมาก
อย่าดูหนังโรแมนติก หรือฟังเพลงเศร้า

เพราะเราจะมีอารมณ์คล้อยตาม มันยิ่งจะเศร้าไปกันใหญ่
อย่าเอารูป หรือของเก่าๆ มาดู

ห้ามนำของที่มีความหลังมาดูเป็นอันขาด ดูไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอกค่ะ อย่าพยายามผ่านหรือไปในสถานที่ที่เคยไปด้วยกัน ที่ควรไปมีอีกเยอะ
อย่าคิดว่าชีวิตนี้ขาดเค้าไม่ได้

อย่าคิดว่าถ้าไม่มีเค้า แล้วเราจะตาย เพราะแต่ก่อนที่ยังไม่เจอเค้า เราก็อยู่ได้ จริงไม๊คะ ดีแล้วที่เค้าเลิกไปซะ เราจะได้มีโอกาสเจอคนดีกว่านี้อีก ต้องมีกำลังใจ อย่าท้อแท้นะคะ ชีวิตเราต้องก้าวไปข้างหน้า หาในสิ่งที่ดีกว่า
อย่าโทรศัพท์ไปง้องอนเค้าเป็นอันขาด

เสียเหลี่ยมหมด เค้าอาจจะสงสาร แล้วกลับมาดีอีก แต่มันก็คงไม่เหมือนเดิมแล้วหล่ะค่ะ จะทำไปทำไม เอามาแต่ตัว แต่หัวใจไม่มา เซ็ง!!



ที่เอาเรื่องนี้มาลง เพราะแฟนเพิ่งบอกเลิกกะเราเมื่อวันเสาร์นี้เอง ว้า!! เซ็งๆๆ
ทำไงดีเนี่ย ช่วยกันคิดหน่อยสิ ไม่น่าลย T^T

By : Hao    Date : 19 Nov 2006 12:06