|
โปลิส สะกิดรัก ตอนที่ 7
ตอนที่ 1
http://www.narak.com/webboard/show.php?Category=narak&No=306518
ตอนที่ 2
http://www.narak.com/webboard/show.php?Category=narak&No=306853
ตอนทื่ 3
http://www.narak.com/webboard/show.php?Category=narak&No=315892
ตอนที่ 4
http://www.narak.com/webboard/show.php?Category=narak&No=425802
ตอนที่ 5
http://www.narak.com/webboard/show.php?Category=narak&No=433382
ตอนที่ 6
http://www.narak.com/webboard/show.php?Category=narak&No=436251
---------------------------------------------------------------
ตอนที่ 7
//ยิงตำรวจ!!!! นี่ชั้นบอกว่ายังไง บอกว่าอย่าให้ถึงตำรวจ ถ้าพลาดก็ให้ถอนตัวก่อน แล้วนี่อะไร
ทำไม? พวกแกคิดว่าชั้นจะขึ้นมาแทนป๊าไม่ได้เหรอ ถึงได้กล้าขัดคำสั่งอย่างงี้ !! //
เจ้าของเสียงตวาดดังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวโตสลักลายมังกร ที่วางอยู่บนพื้นที่ยกสูงดูเหมือนเป็นบัลกังก์
ชายชุดดำนับสิบคนยืนเรียงแถวรับฟังคำสั่ง
//พวกผมระวังที่สุดแล้วครับ แต่จู่ ๆ รถมันก็เข้ามาขวางกระสุน // ชายคนหัวแถวตอบขึ้นมา
หญิงสาวร่างโปร่งลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินเยื้องยาตรแต่ดูสง่าและมั่งคง
เพี๊ยะ!!!
แม้ที่มาจะเป็นอุ้งมือบาง แต่ความหนักแน่นนั่นทำให้เสียงดังก้องไปทั่วห้องโถงกลางของคฤหาสน์ใหญ่
//พวกแกโง่ขนาดที่ว่า ปืนมันยิงออกไปโดยที่ไม่รู้ตัวยั่งงั้นเหรอ// น้ำเสียงเรียบเอ่ยขึ้น ความเย็นยะเยือกยิ่งแผ่ปกคลุมบรรยากาศคุกรุ่น
//ผมว่าคุณหนูน่าจะไปจัดการด้วยตัวเองนะครับ// ชายผมขาวโพลนที่ยืนอยู่ข้างเก้าอี้เอ่ยขึ้น
//ว่าอย่างงั้นเหมือนกันค่ะพ่อบ้าน//
เสียงส้นสูงดังกึก กึก ก่อนที่ร่างโปร่งจะกลับขึ้นไปบนพื้นที่ยกสูงอีกครั้ง
//เอาล่ะ ตี๋เล็ก จัดการที่นี่ให้เรียบร้อยด้วย เธอหันไปพูดกับหนุ่มร่างเล็กที่นั่งสงบอยู่ด้านข้าง
//พ่อบ้าน ช่วยเล็กดูแลทางนี้ที ส่วนที่เหลืออั๊วะจะไปเคลียร์เอง//
ทั้งสองค้อมตัวรับคำสั่ง
ชายร่างกำยำนับสิบโค้งหัวลงต่ำเธอเดินผ่านออกไป
เจ้าหล่อนคว้าสูทสวมทับชุดสีเข้ม ปัดปอยผมที่ปรกหน้า เสียงรองเท้าส้นสูงดังก้อง ผ่านประตูคฤหาสน์ไปขึ้นรถที่จอดรอ
หลิว ผู้เป็นทั้งเลขาส่วนตัวและบอร์ดี้การ์ดเดินตามติดเธอไปพร้อมกระเช้ารังนกจากเมืองจีน ของขวัญที่เตรียมไว้อย่างดีเพื่อการนี้
//ไปบ้านท่าน//
คนรถพยักหน้ารับคำสั่ง รถตู้สีดำคันโตเคลื่อนออกโดยมีรถเก๋งติดฟิล์มดำสนิทประกบหน้าหลัง
..
..
//ว่าไงครับน้องเหมย วันนี้ยังไงมาถึงที่นี่ได้//
เสียดังทุ้มของเจ้าของบ้านหลังโต ทายาทตระกูลดังสีกากีเอ่ยทักขึ้น เมื่อเจ้าของร่างโปร่งในชุดสีดำสนิทเดินลงจากรถหรู
//สวัสดีค่ะเฮียเล้ง ไม่เจอกันนานทีเดียว// ผู้มาเยือนทักทาย
//ครับ ตั้งแต่ไปลงพื้นที่มาร่วมปีเลย//
//สบายดีนะคะ นี่ของเยี่ยมให้ท่าน// คนมาเยือนพูดพลางยื่นของฝากชิ้นพิเศษให้
เจ้าของบ้านรับมา ตั้งใจให้มือสัมผัสโดนมือผู้ส่งกระเช้าให้ ...พลางยิ้มมุมปาก...
//เดี๋ยวเข้าไปพบท่านด้วยกันครับ//
//รบกวนด้วยนะคะเฮีย// ผู้มาเยือนสบตาอย่างตั้งใจ ...คราวนี้เป็นเธอที่ต้องยอม
...
...
ผ่านห้องโถงใหญ่ของบ้านไปถึงสวนไม้ดัดหลังบ้าน อดีตนายตำรวจใหญ่กำลังง่วนอยู่กับการดูแลบอนไซในกระถาง
//ป๋าครับ น้องเหมยครับ// ผู้ที่มีศักดิ์เป็นลูกชายเอ่ยขึ้น
//อ้าว นึกว่าใคร ลูกสาวเฮียกวงนี่เอง ว่ายังไงล่ะ เดือดเนื้อร้อนใจเรื่องอะไร ถึงได้มาแต่หัววันอย่างนี้ //
เหมย ลูกสาวคนโตของนายกวงผู้เป็นพ่อ ซึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจอสังหารายใหญ่อันดับต้น ๆ ของประเทศ โดยรู้กันในวงการอยู่แล้วว่าเป็นเพียงแค่ฉาก
เธอเป็นผู้รับช่วงต่อธุรกิจทั้งหมดจากบิดา โดยที่มีบ้านของนายตำรวจผู้นี้คอยคุ้มครองมาตั้งแต่ยังเป็นธุรกิจเล็ก ๆ
//เอาตรง ๆ เลยนะคะท่าน คดีจับยาล่าสุด..// ผู้มาเยือนไม่พูดพล่ามทำเพลง
//ใจเย็น ๆ หนูเหมย นั่งคุยกันกับเล้งก่อนเป็นไง ผมขอไปล้างไม้ล้างมือเสียก่อน ทำสวนมันสกปรกเต็มที ฮ่ะๆๆๆ//
ท่านตอบอย่างใจเย็น เหลือบมองลูกชายที่ตาเป็นประกาย
//เชิญที่ห้องนั่งเล่นเถอะครับน้องเหมย ข้างนอกนี่แดดร้อน//
สายตาชวนขนลุก หล่อนคิด แต่เรามาในฐานะผู้ขอร้อง วันนี้จึงต้องยอมทำตามอย่างเสียมิได้
...
...
...
//อืม งานนี้ของลื้อสินะ// ท่านถามนิ่ง ๆ
//เรื่องมันจะไม่ใหญ่ขนาดนี้ ถ้าลูกน้องดิฉันไม่พลาดไปยิงโดนรถตำรวจเข้า// เธอรีบอธิบาย
//เจ็บสามเลยนะ สาหัสหนึ่ง// เสียงแหบพร่าของท่านตอบกลับมา
//ท่านคะ ... ฉันอยากอยากให้เรื่องมันเงียบ //
//ฮ่ะๆๆๆ // เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วสวน ... เล้งนั่งยิ้ม รินน้ำชาให้ผู้เป็นพ่อ
//ลำพังชีวิตสองสามคนมันก็ไม่เท่าไหร่หรอกหนูเหมย แต่นี่มันเป็นคนของกองพิสูจน์หลักฐาน
และที่สำคัญ เป็นอดีตลูกน้องของหนูฝนเสียด้วย //
//ฝน? // เธอไม่คุ้นกับชื่อนี้
//ว่าที่คู่หมั้นของผมยังไงล่ะครับ // ลูกชายใหญ่ของท่านตอบกลับมา
//คนในข่าวนั่นเองเหรอคะ .... แต่ท่านคะ ดิฉันขอ ... เฮียเล้ง ดิฉันให้ได้ทุกอย่าง// ผู้มาเยือนสบตาชายหนุ่มอย่างมีเลสนัย
ท่านยกน้ำชาขึ้นจิบจนหมด วางจอกชาลงบนโต๊ะ
//หนูเหมย ผมอยากให้เข้าใจว่าที่ผมช่วยนี่ก็เพราะเห็นแก่เตี่ยของหนู ยังไงผมก็รับปากไว้ก่อนเขาตายว่าจะดูแลลูก ๆ ของเขาให้//
เหมยค้อมหัวปะหลก ๆ ให้ท่านและสารวัตรเล้ง ชายหนุ่มหน้าเข้มจ้องมองภาพนั้น ยิ้มมุมปากอย่างมีชัย
เสียงหัวเราะดังก้องสวนอีกครั้ง แล้วท่านก็ลุกขึ้นไปตัดแต่งต้นไม้ในกระถางต่อ เหมยรู้ตัวว่าการเจรจาสำเร็จแล้ว
แต่เรื่องที่ต้องรับผิดชอบต่อจากนี้ ... หล่อนรู้ว่าไม่ง่าย ...
หล่อนถือโอกาสขอตัวออกมาก่อน อ้างว่าจะไปเยี่ยมตำรวจที่ถูกยิง
ที่จริงก็เพื่อเตรียมรับมือกับพ่อลูกคู่นี้ในภายหน้าด้วย
...
...
...
//ว่ายังไงดีครับป๋า// ลูกชายใหญ่เอ่ยถามผู้เป็นพ่อ เมื่อส่งแขกสาวเรียบร้อยแล้ว
//เคลียร์ไปก่อน .. เรื่องอื่นค่อยคิดบัญชีทีหลัง// เสียงแหบพร่าแฝงนัยลึก ๆ ตอบกลับมา
พร้อมโยนซองสีน้ำตาลปึกหนาที่อยู่ใต้กระเช้ารังนกของฝากจากผู้มาเยือนลงบนโต๊ะ
//ครับ// เขารับคำเงียบ ๆ
เสียงหัวเราะก้องกังวานขึ้นอีกครั้งเมื่อชายสูงวัยดูเหมือนจะอ่านใจลูกชายของตนทะลุปรุโปร่ง
//คิดคว้าหนูเหมยไปหยอกเล่นน่ะ ระวังหนูฝนเขาจะงอนเอานะ ไอ้ลูกชาย//
..........
..........
..........
ยังมีใครจำหมวดเม สารวัตรฝน และหมอธัน ได้บ้างมั๊ยน๊าา
หายไปนานเลย หวังว่าคงไม่ลืมกันน๊าาาา
By : vasa Date : 21 Apr 2014 14:27  
|
