|
มันคงเป็นความรัก # 16
พิชตื่นเพราะเสียงมือถือดังปลุก เขาค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นไปอาบน้ำ สายตามองดูกิฟท์ที่หลับอยู่
ก่อนจะอดใจไม่ไหว ฝังจมูกลงบนแก้มใสๆของคนที่นอนอยู่ด้วยทั้งคืน กิฟท์ขยับตัวเล็กน้อยลืมตาแป๋วๆ
" ตื่นเร็วจัง " กิฟท์ยิ้ม เมื่อเห็นสายตาคนตรงหน้ามองเธออย่างห่วงนักห่วงหนา
" ก็จะลงไปใส่บาตรกับม๊า กิฟท์ไปด้วยกันมั้ย " พิชชวน คงจะดีไม่น้อยถ้าจะรู้จักมักคุ้นกันไว้
กิฟท์พยักหน้าแล้วจัดกาาตัวเองด้วยความเร็วสูงเพราะกลัวผู้ใหญ่จะรอนาน
" ม๊า อาม่าล่ะ พิชว่าเดี๋ยวเราไปใส่หน้าวัดกันเลยดีกว่า " พิชใส่เสื้อยืดสีดำคอกลม กับกางเกงขาสั้นสีฟ้า
พร้อมเซตผมนิดหน่อย นิสัยประจำคือชอบเอาแว่นกันแดดมาคาดผม เปิดหน้าผากทำให้ใบหน้่าดูเรียวเข้ม
" อ้าวจะพาม๊าไปหรอไปสิ ไงลูกหลับสบายมั้ย " แม่พิช
" สบายดีคะ มีของตรงไหนบ้างคะ เดี๋ยวหนูช่วยถือ " กิฟท์ยิ้มอายๆ ตื่นเต้นเหมือนกันะเนี่ย
จากนั้นทุกคนก็เคลื่อนย้ายไปใส่บาตรหน้าวัดกัน จนเรียบร้อยครบ 9 รูป
" เป็นเด็กดีเรียนหนังสือเก่งๆนะลูก สองคนเลย " แม่ยิ้ม ลูบหัวพิชกับกิฟท์
" อาม่าหิวยังคะ " พิชอ้อนอาม่าที่ยืนยิ้มหวานดีใจที่หลานปิดเทอม
" นั่นสิคะ ทานอะไรกันดี " แม่เอ่ยถาม อาม่าด้วย
" ตรงนี้ก็มี เอ่อ โจ้กคะ ติ่มซำ อาม่าอยากทานแบบไหน " พิช
" ติ่มซำนะ อาม่าว่าของกินเยอะดี " อาม่าตอบ ทุกคนจึงเคลื่อนย้่ายไปกินกันอย่่งสนุกสนาน
จนพิชเลี้ยวรถส่งให้ทุกคนลง ต่างคนก็เดินหัวเราะสนุกสนานกันเข้าบ้าน
" พิช " พายส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นน้องตัวดีเข้ามา
" เอ่อ .. เจ้ !! " พิชนึกออกทันทีว่าลืมอะไ่รไว้ ข้างๆพายมีโอ๋นั่งอยู่ คงโดนซักฟอกหมดแล้ว
" อะไรพายดุน้องทำไมลูก " แม่แย้ง เมื่อเห็นพายตาเขียวใส่
" ไม่มีอะไรคะม๊า แค่เรื่องนิดๆหน่อยๆ " พายตอบ กิฟท์เองเห็นสายตาดุๆก็น่่ากลัว
พายไม่รอช้าเดินนำทุกคนมาบ้านเล็กทันที
" ปลุกด้วยนะ แล้วไล่ออกไป " พายหันมาบอกพิช ที่ยืนอนู่ประตูหน้าบ้าน
พิชค่อยๆเคาะประตูบ้าน คิดว่าน่าจะดังพอให้สองคนนั้นได้ยิน เพราะเมื่อคืนปูที่นอนให้นอนข้างล่าง
" พิชมาปลุกเลยหรอรบกวนแย่เลย " เสียงหลินส่งเสียงออกมาดูออดอ้อนเหลือเกิน
พิชได้แต่สบตามองกิฟท์และมองไปที่พาย น่ากลัวชะมัดเลย ชีวิตสั้นลงอีกแล้วสินะเจ้าพิชเอ๊ย
" นี่สายจะแย่แล้วตื่นๆแล้วรีบออกไปเลย " พายเสียงแหว๋วขึ้นมาทันที อะไรกัน มาอ้อนน้องฉันต่อหน้าต่อตา
หลินตื่นเต็มตาเปิดประตูมาเจอพายนั่งไขว้ห้าง จ้องหน้าอยู่ ได้แต่ยกมือขึ้นไหว้ช้าๆ
" ไม่ต้องไหว้ กลับไปได้แล้ว " พายบอกสั้นๆ ก่อนหันมาชวนโอ๋กับกิฟท์คุย
" เจ้ดุจนพิชมันยืนตัวสั่นหมดแล้ว " โอ๋อดสงสารเพื่อนไม่ได้
พายเหล่มองน้อง จริงๆเธอก็รักแล้วห่วงพิชมากนะ แต่ไอ้การที่ให้คนที่เธอเกลียดมากๆนอนบ้านนี่มัน !
พิชนั่งลงทำหน้าหงอยๆในใจก็กลัวพาย อีกใจก็กลัวพิชงอนและก็แอบเห็นใจหลิน
" ถ้าน้องเจ้โลเลก็อย่าไปเลือกน้องเจ้เป็นแฟนนะ " พายยิ้มหวานให้กิฟท์ เพิ่งคิดได้ว่าว่าที่แฟนน้องอาจจะตกใจบ็อีจนกลัวเธอไปเสียก่อน
" อะไรๆเจ้ เค้าเป็นแฟนกันแล้วหรอก " พิชรีบแย้งขึ้นมาทันควันกับคำพูดพาย พร้อมทำหน้าเบ้ใส่
กิฟท์เขินกับสายตาพายและโอ๋ เลยแอบหยิกพิชเบาๆ
" โอ๊ย !! มานี่ๆเลย " พิชจับตัวกิฟท์เขยิบออกให้ห่างพาย " เดี๋ยวติดเชื้อความโหด "
" อะไรยังไงตอนไหนว้า นอนอยู่ด้วยกันไม่เห็นรู้เลย " โอ๋บ่นออกมา
หลินกับเบลค่อยๆเดินออกมา จากบ้าน สายตาหลบต่ำ พิชทำท่าจะเดินไปส่ง
" พิชนั่ง !! " พายสั่งเสียงเรียบ ทำเอากิฟท์กับโอ๋ขนลุกอีกรอบ ผู้หญิงอะไรสวยแต่น่ากลัว
" แค่ไปส่งหน้าบ้านเองเจ้ " พิชบอกพายเบาๆ และพยักหน้าให้สองคนเดินตาม
โอ๋สบตากิฟท์ " เจ้ทำไมเกลียดพี่เค้าอย่างนั้นล่ะ " กิฟท์เขม่นตาส่งให้โอ๋ เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าอย่าถาม
" ไม่มีอะไรมากหรอก เจ้แค่เห็นว่านิสัยเขาไม่ได้เหมือนอยู่ที่โรงเรียนต่อหน้าคนอื่น " พายอธิบาย สงสัยจะกลัวเธอกันมาก
" เออ โอ๋ก็เห็นอยู่มาแขวะกิฟท์กับโอ๋ตอนพิชไม่อยู่ " โอ๋รีบฟ้อง
" กิฟท์อย่าไปยอมนะ ยิ่งเป็นแฟนแล้วเต็มที่ น้องเจ้มันนะแอบเจ้าชู้นะ แต่ละคน มายก็อีกคน เจ้ไม่ค่อยปลื้ม " พานสาธยายต่อ
กิฟท์เองชักจะหวั่นๆแล้วกับเธอนี่ตกลงเจ้ปลื้มมั้ย
" เรียบร้อยแล้ว ต่อไปจะไม่มีอีกเจ้ พิชขอโทษ " พิชเอาหน้าซบอ้อนพี่สาว
" อย่ามาแอ๊บแบ๊วววว เจ้บอกให้กิฟท์ระวังเสือซ่อนเล็บไว้แล้ว อิอิ " พายกลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม
" เจ้ไปนอนดีกว่าง่วงละ แฮงค์ๆด้วย ไปน่ะ ว่างๆจะพาไปเปิดหูเปิดตา สวยๆแบบกิฟท์นี่ รับรอง "
" เจ้ ....!! " พิชทำเสียงดุอย่างรู้ทันความคิดพี่สาวตัวเอง
พายยิ้มแล้วเดินกลับเข้าบ้านไปนอน
" เอ้อกลับกี่โมง " พิช กิฟท์ทำท่างอนๆ
" งอนอะไรอ่ะ " พิชเอานิ้วจิ้มๆที่เอว กิฟท์หันควับมามอง " ไปส่งด้วย " กิฟท์ทำเสียงหมั่นไส้
" อ่าาาาาา ... ไม่น่าปล่อยให้อยู่กับเจ้นานเลยโดนล้างสมอง " พิช
" รักกันดีเนอะ ขนาดเจ้ไม่ชอบยังคบไปตั้ง สองสามปี " เสียงงอนๆออกมาจากปากสาวลักยิ้ม
" โอยย อินี่มางอน แหม อยากให้พิชมันงอนละสิ " โอ๋อดบ่นไม่ได้ กิฟท์ทำตายิ้มใส่โอ๋
" เดี๋ยวจับจูบเลยนี่ งอนนัก " พิช
" กล้า " กิฟท์ต่อปากต่อคำกลับมา
" เออ สงสารกูมั่งเถอะคะ เพื่อนๆ " โอ๋นั่งบ่น ถึงสาสตาจะก้มแชทตลอด แต่ก็เดาท่าทางเพื่อนออกได้ง่ายๆ
=====================================================
หลังจากขับรถไส่โอ๋ขึ้นรถทัวร์กลับบ้านต่างจังหวัด พิชก็มุ่งหน้าไปส่งกิฟท์ที่บ้่านเป็นรายต่อไป
ดูจากอาการแล้วกิฟท์น่าจะยังงอนอยู่บ้าง
" จะไปแล้วหรอ คิดถึงแย่เลยคะ " พิชทำตาอ้อนวอนส่งมาหากัน
หมอนี่นับวันสายตายิ่งแบบเอ่อ .. เยิ้มมากๆ " พอเลย คิดถึงเค้าก็มาหาเค้าบ่อยๆสิ "
พิชยื่นมือมาจับมืออีกฝ่ายไว้ " ลืมอะไรเปล่าคะ ...? " นั่นอ้อนไม่เลิก
กิฟท์ยิ้มหวานเมื่อสบตาพิช สายตาคู่นี้หวานจับใจเสียจริง กิฟท์ค่อยประทับรอยจูบลงบนแก้ม
แต่อีกฝ่ายกลับดึงตัวให้เข้ามาใกล้ พร้อมประกบปากเข้ามา แววตากิฟท์เบิกโตด้วยความตกใจ
คนหน้าคมก็ไม่มีวี่แววจะหลับตาพริ้ม แถมยังส่งสายตายั่วยวนมาให้กันอีก คนบ้า เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอคนจ้องตาตอนจุมพิตกัน ความคิดกิฟท์ได้หายไปอีกรอบเมื่อคนหน้าคมใช้มือล้วงสะเปะสะปะเข้าไปใต้เสื้อเธอ
" อืม .. อะ " กิฟท์เริ่มหายใจไม่ทัน พิชยอมถอนริมฝีปากออกมา อะไรกัน ยังชิมไม่หมดเลย
" พิชชชช " กิฟท์ยกมือดัน ตัวพิชไว้ เมื่อเห็นอีกคนเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากเป็นอย่่างอื่น
" นี่หน้าบ้านนะ อดทนบ้างสิค่ะ " กิฟท์ปราม แต่อีกคนดูเหมือนจะ ... ผีลามกเข้าสิง
" ก็หน้าบ้านงัย เราจะไม่เจอกันอีกหลายวันนะ นะคะ นะนะนะ " พิชเอาหัวมาไถๆกับแขนกิฟท์
" คิดถึงก็มาหา คิดถึงก็โทรมา คิดถึงก็มาทานข้าวกัน " กิฟท์อธิบาย
พิชพยักหน้าน้อยๆ ก่อนกางแขนออก รอยยิ้มระบายเต็มหน้าจนกิฟท์ต้องเอาตัวเข้ามาให้พิชสวมกอด
" เค้าขอโทษนะ ถ้าพิช ทำอะไรให้กิฟท์รู้สีกไม่ดี ... พิชขอโทษ " พิชทำเสียงน่าสงสาร
" ค่ะ กิฟท์จะเข้าใจนะ ถึงจะหึงอยู่มากๆ แต่กิฟท์จะเข้าใจค่ะ " กิฟท์ประทับรอยจูบที่แก้มอีกที
" กิฟท์ไปก่อนนะ แล้วรับสายด้วยละ รับรองจะโทรเชคจนพิชเบื่อ " กิฟท์โบกมือลาลงจากรถไป
พิชค่อยๆถอยรถออกมาให้ห่างจากระยะบ้านกิฟท์ นั่งมองมือถือที่คัวเองถือไว้ สักพักสายเรียกเข้มขึ้นชื่อคนที่เพิ่งเดินหายเข้าบ้านไป
" พิช ส่งอะไรมาคะ " กิฟท์ยืนถือช่อดอกกุหลายสีแดง ห่อด้วยกระดาษสีม่วง มีการ์ดเขียนว่าขอโทษ
" ขอโทษไงคะ " พิชยิ้ม ไม่เสียแรงที่แอบโทรสั่งดอกไม้ แถมเร่งให้มาเร็วๆ
" ขอบคุณนะคะ คิดถึงน่ะ เดี๋ยวกิฟท์ไปหาแม่ก่อน มีแต่คนตกใจมีดอกไม้ส่งมม ฮิฮิ "
" บะบายคะ คนดี " พิชยิ้ม " บะบายคะ คนดีที่สุด " กิฟท์ถือช่อดอกไม้มองแล้วยิ้ม
พิชวางสายใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้ม แค่คิดถึงรอยยิ้มหวานๆเปรี้ยวๆของกิฟท์ก็ทำเอาเค้าเคลิ้มขนาดนี้
=====================================================
พิชย้ายสถานที่มาหานัทที่ร้านกาแฟแห่งนึง พิชถอดแว่นดำออกเหลือบตามองก็เจอนัท
กว่าจะเดินผ่านผู้คนที่มองตัวเขา จนพิชเองต้องก้มสำรวจตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย เปล่านี่หว่า ! งง
นัทพยักหน้านั่งกินกาแฟร้อนกับเค้ก
" เออ นัดซะไกลเลยว่าไง " พิชทิ้งตัวนั่งลง กลิ่นกาแฟก็หอมดีแต่รู้สึกมันเกินอายุเค้าไปหน่อย
" เปล่าเบื่อๆ ไม่มีอะไรทำ " นัทตอบ ขยับแว่น นั่งท่าหงอยๆ
พิชอดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้หมู่นี้รู้สึกห่่างๆกันด้วย ยิ่งเจ้านี่มีอะไรไม่ยอมบอก
" มีอะไรว่่ามา " พิชถามยิงตรง นัทต้องขยับแว่นอีกรอบ ไม่ตอบอะไร
" เด็กร้านส้มตำไปถึงไหนละ "พิชเปิดประเด็น
" จีบไงวะ " นัททำคอตกๆ " ก็จีบสิวะ แต่บอกตรงๆ อยากให้คุยเอง ลุยๆ เลย "
พิชช่วยเพื่อนจีบสาวมาหลายคนอยู่ แต่ส่วนใหญ่คนมักจะคิดว่าพิชจีบ เลยมาตกหลุมเขาตลอด
กับตัวนัท พิชสาบานกับตัวเองว่าจะแค่ช่วย ไม่ช่วยมากแบบทุ่มเท เพราะมีครั้งนึง นัทชอบรุ่นน้องคนนี้
ชวนพิชไปนั่งมองนั่งเฝ้าทุกวัน แต่กลายเป็นว่า รุ่นน้องมาชอบพิช เพราะคิดว่าพิชมาจีบ
" แต่ ... " พิชยังพูดไม่จบประโยคดี นัทก็แทรก " ช่วยหน่อยสินะ "
" เออๆ กลับเองนะเว่ยบอกก่อน " พิชพยักหน้าเพื่อนรักสองคนมุ่งหน้าไปร้านส้มตำ
ใช้เวลาฝ่าดงรถติดสักพักก็ถึงบริเวณแถวๆโรงเรียน " จอยรสแซ่บ " ป้ายร้าน เด่นเหมือนเดิม
" จีบติดเร็วๆนะถึงจะชอบส้มตำแค่ไหนแต่ กูก็คงไม่ขยันกินทุกวันนะ " พิช
นัทพยักหน้าน้อยๆ หน้าตื่นๆ บ่งบอกถึงอาการตื่นเต้น " เข้าไปก่อนเลย เดี๋ยวโทรบอกกิฟท์แป๊ปนึง "
" อ้่าว เออๆ " นัทพยักหน้ารับคำ ถ้ายืนรอแบบบื้อๆ พิชคงกลับมาตบหัวเชาเป็นแน่แท้
พิชยืนคุยตรงรถ " กิฟท์คะ นี่พิชออกมาช่วยนัทตามหาหัวใจงะ " พิช
" หรอค่ะ ร้านส้มตำที่เค้าชอบคุณอะน่ะ " กิฟท์ทำเสียงไม่พอใจ " ง่า โกรธเค้าหรอ " พิชเสียงอ่อน
" ก็น่าโกรธมั้ยล่ะ ขนาดเค้าอยู่แม่นั่นยังแทบจะนั่งตักคุณเลย "
" เค้าจะดูแลรักษาตัวเองดีๆนะ " พิชยิ้มแย้ม ดีใจจังคนรักหวง มันรู้สึกแบบนี้นี่เองน่ะ
" คุณอย่าเล่นให้มันเยอะนะคะ นิสัยขี้เล่นเก็บไว้บ้าง "
" แต่เค้าจริงกับคุณคนเดียวนะ ขอบอก " พิช
" ไปเถอะคะ เค้าเชื่อใจคุณนะ โทรมารายงานตัวด้วย " กิฟท์ แปลกใจในความหึงหวงของตัวเองเหมือนกัน
ทำไมได้หวงมากมายขนาดนี้นะ อาการไม่สบายใจนี่อีก เป็นเอามากนะเนี่ย
" จ้าาาาา ...! เชื่อใจมากกกกกกกกก ฮ่าๆ " พิชขำแล้ววางสาย เชื่อใจแต่ให้รายงานตัว น่าเชื่อมากกกกก
พิชเดินยิ้มอารมณ์ดีเข้าร้าน เป็นจังหวะกับที่ส้มเดินมาจดรายการอาหาร
รอยยิ้มได้ผุดขึ้นอยู่บนใบหน้าคนทั้งสาม แต่แตกต่างตามความรู้สึกกันไป
" เอาส้มตำปูปลาร้าเผ็ดๆเหมือนเดิมนะ " พิชเผลอส่งยิ้มให้ ตามประสาคนอารมณ์ดี
เงยหน้าขึ้นเห็นสายตาส้มก็เลยก้มหน้าลง พร้อมเก็บรอยยิ้มแทบจะทันที
" สั่งเลยๆ กินแค่นี้ละ " พิชเปิดโอกาสให้นัทพูดคุย ส่วนตัวเขานั่งใส่หูฟังเล่นเกมส์ไม่สนใจใคร
นัทก็ตั้งหน้าตั้งตาสั่ง ส่วนส้มก็อมยิ้มนิดๆ พอจะรับรู้แล้วเข้าใจอะไรอยู่บ้างกับคนตรงหน้าที่ ท่าทางตื่นเต้นเอาเป็นเอาตาย กับอีกคนที่ตั้งหน้าตั้งตาสงบคำพูด ส้มรับออเดอ่์แล้วหันหลังกลับ แต่นิสัยแก่นๆยังหลงเหลืออยู่
ส้มกระตุกสายหูฟังพิชออก พิชเงยหน้า
" รับน้ำอะไรคะ ถามสามรอบแล้ว ส่วนเพื่อนเธอก็เอาแต่เงียบ " ส้มยิ้ม
" เปล่า " พิชตอบประหยัดคำสุดๆ ตามคำสั่งที่ได้รับมา
" เปล่านี่คือไม่กินหรอ ? " ส้มทำหน้างง แกล้งไม่เข้าใจ
พิชออกอาการคันปากอยากต่อปากต่อคำกลับ " กินสิ น้ำเปล่าๆ ไง " พิชเลิกคิ้วมอง
" คงไม่ต้องเอาน้ำแข็งเนอะ พูดน้อยๆสงสัยเจ็บคอแน่ๆ " ส้มทัั้งขำทั้งยิ้ม แล้วเดินจากไป
" จีบสิวะ " พิชหันมาเล่นงานคนตรงหน้า " ฉันว่าเค้าดูคุยง่ายดีออก อย่างน้อยก็คุยๆกันไป " พิชอธิบาย
" เฮ้ยมาทำไร " ก้อยคือคนที่ส่งเสียงทักพิชออกมา และเดินเข้ามาในร้าน ก้อยเป็นเพื่อนสนิทมาย ตอนที่มายสนิทกับพิช ทั้งสามคนมักจะคุยสามสายแล้วเม้าท์กันทุกคืน ก้อยแยกไปเรียนสายวิทย์ความสนิทเลยลดลง แต่ก้อยยังคงสนิทกับมายเหมือนเดิม เรียยกว่ามายว่าอะไรถูกก้อยก็ว่าแบบนั้นตาม
" มานั่งเล่น " พิชยิ้ม " กินข้าวยัง นั่งก่อนๆ " พิชชวน
ก้อยนั่งลงข้างนัท พอก้อยนั่งปุ๊ป ก็เห็นว่ามีมายยืนอยู่อีกคน มายจึงเดินมานั่งข้างพิช
" นัทหวัดดี " มายเอ่ยทัก " ไง มายสบายดีนะ " นัททัก
" ปิดเทอมมากินไกลถึงนี่เลยหรอ " ก้อยถามพลิกดูเมนู
ส้มเดินกลับมาที่โต๊ะอีกรอบเมื่อเห็นว่าจำนวนคนมาเพิ่ม
" เอาส้มตำไทยใส่ปู ไม่เผ็ด ใช่มั้ย " พิชยิ้มให้มาย ดีใจที่แกล้งมายสำเร็จ
มายพยักหน้า ความเอาใจใส่ของพิชมักทำให้เธอรู้สึกดีเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน
และพิชก็ยกมือห้ามจอย " ส่วนแกน่ะ จอยอืมมมม ... ลาบหมูไม่ใส่หนังหมู "
" เออ ไอ้เก่ง ชอบนักเทคแคร์ชาวบ้าน เดี๋ยวพี่หลินก็แหกอก " จอย
" ตกข่าว เลิกแล้วจ้า " พิชบอกสิ่งที่เพื่อนสงสัย รอยยิ้มเล็กๆปรากฎขึ้นบนใบหน้ามาย
" โทษนะคะ รับน้ำอะไรดีคะ " ส้มเอ่ยขัดขึ้นมา ข้อมูลชักจะแน่นขึ้นเรื่อยๆ โสด เลิกแล้ว
" เอาน้ำเปล่าเหมือนเดิมคะ เอ่อ ขอน้ำแข็งเพิ่ม1 แก้วนะคะ " มายสังเกตเห็นพิชทานน้ำไม่มีน้ำแข็งอดสงสัยไม่ได้ก็แต่ไหนแต่ไรมา พิชชอบกินน้ำแข็ง น้ำเย็นเป็นชีวิตจิตใจ
" ขอบใจนะ " พิชส่งรอยยิ้มมาให้มาย การได้่รับความดูแลเอาใจใส่ให้กัน มีมาตลอดระยะเวลา1ปีที่เป็นเพื่อนกัน บางทีเส้นบางๆของคำว่าเพื่อน หรือมากกว่าเพื่อน คงทำให้อะไรดีขึ้นหรือแย่ลง ทั้งสองจึงไม่ ยากข้ามความรู้สึกนั้น และเสียอีกสิิ่งไป แต่สุดท้าย มายก็เดินจากไป เขาไม่เข้าใจจริงๆ
" ที่มาเนี่ย คนนี้เลย มาจีบคนนู๊น " พีชตั้งท่าเม้าท์ให้ก้อยฟัง ก้อย มาย จึงมองไปที่ส้ม
" น่ารักดี " ก้อยบอกกับนัท " ยังจีบไม่ติดเลย " นัทประหยัดคำพูดเหมือนเดิม
" นัทพูดน้อย พูดเยอะๆสิ จะได้จีบติด ปล่อยให้พิชพูดก็หลงมาทางพิชกันหมด " มาย
" อ้าว โดนเฉยเลยนะ " พิชยิ้ม มายยิ้มกลับเหมือนรอยยิ้มตอนแรกที่รู้จักกัน
" กล้าๆหน่อยแล้วจะรุ่ง " พิชให้กำลังใจ นัทโดนแซวอยู่คนเดียวก็อดบ่นไม่ได้
" ช่วยหน่อยสิ " นัททำหน้าอ้อมแอ้ม
" เออ เบอร์ไงที่เค้าให้คราวที่แล้ว เก็บไว้ไหน เมมยัง เมมสิแล้วดูว่ามีไลน์ วอสแอป อะไรมั้ย " พิชสาธยาย
" คุยผ่านทางพวกนี้ก่อนก็ได้ " พิช
" เชี่ยวมากกกก " มายอดแซวไม่ได้ ทั้งสี่คนนั่งคุยจนอาหารเกลี้ยงเกือบทุกจาน
" กลับไงกันเออ ใช่แล้วมายมาทำอะไรหรอ " พิชถามรวบยอด
" ไอ้มายมันเป็นหรีด " ก้อยเฉลย " เจ๋งๆ นึกถึงตอนมายเป็นหรีดปีที่แล้วนะ นั่งรอทุกวันจนรากงอก "
พิชนึกถึงอดีต " ปีนี้คงเป็นฉันที่รอแล้วละ " ก้อยพูดเหมือนแฝงความใน แต่พิชเงียบๆเฉยๆ
" ฉันกลับเองตามคำสัญญา " นัท พิชยักคิ้ว " ดีมาก "
" ก้อยกับมายละ " พิชถามทั้งสองรนเมื่อนัทเรียกมอไซค์วินกลับไปแล้ว
" เราจะไปบ้านมาย แล้วรอกลับเย็นๆ " ก้อยบอก
พิชทำท่าคิด " เดี๋ยวเราไปส่งเอง " จบคำพูดมายกับก้อยก็ขึ้นรถ
พิชขับประมาณสิบนาทีก็ถึงบ้านมาย " ไม่ได้มานานเลย "
" ลงก่อนมั้ย แม่เราก็ถามถึงพิชประจำแหล่ะ " มายพูดจบก็เงียบไป เป็นเพราะตัวเธอที่ตีห่างออกมาเอง
" ไม่ล่ะ เดี๋ยวเรารีบเข้าบ้านดีกว่า " พิชบอกยิ้มๆ โบกมือลาสองคนที่ยืนมองรถพิชถอยออกไป
" ก้อย .. " มายเรียกก้อยเบาๆ ก้อยเอามือลูบผมมาย
" แกตัดมันเอง มันยังคุยด้วยก็ดีเท่าไรแล้ว อย่าเอาอะไรมาใส่ใจให้รกสมอง " ก้อยปลอบแกมเตือน
" แต่พิชเลิกกับพี่หลินแล้วน่ะ " มาย ก้อยส่ายหัว " แต่พิชมันก็อาจจะไม่ได้คิดอะไรกับแกป่าวล่ะ " ก้อย
มีแต่ความเงียบ ดูท่ามายจะมีเรื่องให้คิดหนัก จริงๆ
==========================================================
พิชใช้เวลาทานข้าวดูทีวีกับอาม่า แม่ พ่อ และพาย จนใกล้ถึงเวลาที่ละครจะมา พิชจึงเดินชึ้นห้องตัวเอง
+ อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ้มต้นใหม่ก้บฉัน ... + เสียงเรียกเข้าดัง
" ฮาาาโหล " พิชส่งเสียงกวนเมื่อเห็นชื่อนัทขึ้นหน้าจอ
" เออ กูเอง กูลองแอดเบอร์เค้าแล้วนะ เค้ามีไลน์ด้วย แต่ไม่กล้าส่ง " นัท
พิชนั่งลงบนเตียง พร้อมหยิบหมอนมาหนุนหลัง ก่อนจะเอนตัวลง
" เอางี้ กดส่งสติ๊กเกอร์ไป ถ้าเขาตอบกลับก็ใส่เลยชวนคุยไป เพราะถ้าตอบกลับแสดงว่าโอเคแล้วนะเว่ย "
" หรอ ส่งอะไรดีล่ะ " นัทถาม " อะไรแบบลายน่ารักๆคนรับเห็นแล้วยิ้ม " พิชแนะเพิ่มเติม
" เออๆ เดี๋ยวมารายงานผล " นัทรีบวาง พิชได้แต่ยิ้ม คนมีความรักเนี่ยน้าา ว่าแต่ความรักของเขาล่ะ
พิชเลยหยิบมือถืออีกครั้งก่อนจะกดโทรออก เสียงเรียกเข้าก็ดังอีกครั้งนึง คราวนี้รอยยิ้มระบายอยู่เต็มใบหน้า
" หวัดดีค้าบบบบบ " พิชแกล้งส่งเสียงเย้าแหย่
" ทำอะไรอยู่คะ " กิฟท์
" กำลังคิดถึงเลยคะเนี่ย จะโทรไปหาพอดีเลย เพิ่งนั่งฝอยกับม๊า เจ้พาย อาม่า "
" ดีแล้วคะ นึกว่ามัวแต่คุยกับสาว " กิฟท์
" มีอยู่สาวเดียวเนี่ยล่ะ พรุ่งนี้ไปไหนมั้ย ไปดูหนังมั้ยคะ " พิช
" พรุ่งนี้หรอ ได้นะ " กิฟท์ทำท่านึก ไม่มีแพลนไปไหนกับที่บ้านอยู่แล้ว สองคนก็คุยกันไปแหย่กันไปมา
" ระวังน้า คนชื่อส้มอะไรนั่นจะมาชอบเธอเอง " กิฟท์ฟังจากที่พิชเล่าเรื่องนัทแล้วเริ่มหวง
" ไม่มีคะ เค้าจะตายอยู่แล้วเนี่ย คืนนี้นอนคนเดียว ขาดกิฟท์ให้กอด " พิชอ้อนตอนนี้ก็ สี่ทุ่มกว่าแล้ว
เค้าจึงเดินมาปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอน " คิดถึงมากๆ " พิชยิ้มรู้สึกเขินแฮะ
" กิฟท์ก็คิดถึงพิชเหมือนกันคะ " กิฟท์ตอบเสียงอายๆ
" ว่าอะไรนะ เมื่อกี้หูอื้อ ได้ยินไม่ชัดเจนเลย " พิช
" แหมๆ ก็บอกว่ากิฟท์คิดถึงพิชมากๆสิคะ แล้วถ้าพิชเจ้าชู้กิฟท์จะหยิกให้ไส้ไหลเลยค่ะ " กิฟท์เน้นเสียงชัดถ้อยชัดคำ
" ฮ่าๆ โอเคคะ เข้าใจมากๆ เดี๋ยวสิบโมงเจอกันหน้าบ้าน นะคะ " พิชนัดเวลาเสร็จเรียบร้อย
" พิชคะ เค้าจะนอนหลับมั้ย เค้าคิดถึงคุณมากเลย " กิฟท์บอกเสียงเศร้าๆ เกิดอะไรกับตัวเอง ทำไมรู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป
" หลับสิคะ หลับตาน่ะ แล้วคิดว่าเค้าอยู่ใกล้ๆคุณ " พิชยิ้ม เมื่อได้ฟังเสียงอ้อนของแฟนตัวเอง
" โอเคคะ จะพยายาม ฝันดีนะ จุ๊บๆ " กิฟท์
" ฝันดีคะ จุ๊บๆ " แล้วการเพิ่มความหวานให้หัวใจก็จบลง ต่างคนต่างนอนฝันดี
=======================================================
กิฟท์ตื่นแต่เช้าเดินไปเดินมาในห้อง พร้อมเปิดหน้าต่างห้องนอนรับลมริมระเบียง
" อ้าว นั่นน้องกิฟท์ใช่มั้ย " เสียงใสๆดังขึ้นมา กิฟท์หันตามเสียง มีสาวหล่อนั่งอยู่ริมระเบียง
" พี่เลฟ " กิฟท์เอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม เลฟสาวหล่อข้างบ้าน คือคนที่กิฟท์เคยแอบชอบ
" จ๋า ไม่เจอนานเลยสวยขึ้นนะเรา " เลฟทำตาเจ้าชู้ใส่กิฟท์
" พี่เลฟก็ดูดีเหมือนเดิมเลยนะคะ " กิฟท์ยิ้มอายๆ " อ้าวพี่ " กิฟท์ตกใจเมื่อเห็นเลฟพยายามกระโดดข้ามมา
แล้วก็สำเร็จ " แฮะๆ เกือบตกแน่ะ แต่ชั้นเดียวเอง " เลฟหันไปมองสนามหญ้าข้างล่าง ลงไปนี่ขามีหัก
" โห พี่ทำอะไรตกใจหมดเลย " กิฟท์ชะโงกมองตามเลฟ
" จีบได้ไหมเนี่ยน่ารักขนาดนี้ " เลฟมองตาหวานซึ้ง เด็กกะโปโลโตเป็นสาวแล้วหรอเนี่ย
" เอ่อ ... " กิฟท์อึ้งๆตอบไม่ถูก เลฟก็ค่อยๆเอานิ้วจับที่ผมกิฟท์เบาๆ
" เอ่อ .. " คราวนี้มีเสียงดังขึ้น แต่ไม่ใช่เสียงกิฟท์ หรือเลฟ แต่เป็นเสียง โก้ น้องชายอายุ 12 ขวบของกิฟท์ดังขึ้นมาและพิชก็ยืนอยู่ข้างหลังโก้ อีกทีนึง สายตาเหมือนเจ็บปวดแต่แว๊บนึงก็เปลี่ยนเป็นเฉยชาแทน
ซึ่งเลฟก็ยังคงไม่ขยับตัวออกห่างจากกิฟท์ " อ้าว พี่เลฟ " โก้ทำหน้างง
พิชหันหลังกลับลงมาข้างล่าง จริงๆแล้วเขาก็ว่าจะโทรให้กิฟท์ลงมารับ แต่ด้วยความที่เอาไวท์กับผลไม้จากสวนมาฝากพ่อกับแม่กิฟท์ก่อนจึงเดินเข้มบ้านมาหาเลยดีกว่า
" อ้าว กลับแล้วหรอลูก " แม่กิฟท์ที่เพิ่งเดินออกมาจากครัวร้องทัก
" กลับแล้วคะ สวัสดีคะ ฝากสวัสดีคุณพ่อด้วยนะคะ " พิชยิ้มซื่อๆ แต่แววตาไม่สดใสเมื่อตอนเดินเข้าบ้านครั้งแรก
พิชขึ้นรถขับออกมา เขาไม่มองกระจกหล้งว่าจะมีใครตามมาหรือไม่ สิ่งเดียวที่เขาคิดคือ ต้องขับออกมาให้ไกลบ้านหลังนั้น ภาพสาวหล่อผมสั้นยืนประครองกอดกิฟท์ไว้แนบตัวแบบนั้นจะเป็นอื่นไปได้ยังไงกัน
แฮ่ ๆ ตัดจบแบบฉับๆ ไม่เข้มข้นเราไม่นอนนนนนนนน้าาา
^^ ขอบคุณคนอ่านมากกกน้าจ๊ะ ส่วนคนคอมเม้นท์เก๊ารักมากเลยบอกตรงๆ เลิฟสุดๆ
พยายามจะเอารูปลงกับเขามั่ง แต่ทำไม่ได้ ไม่เป็น ... 55555! อดเบย
แล้วก็จะเร่งปั่นตอนต่อไป ไรท์ยังคาใจเลย แล้วคนอ่านจะไม่คาใจได้ยังไง
แต่งไปนึกถึงตัวเองสมัยวัยรุ่นมากๆ >< " อิอิ
ยังไงก็ขอบคุณอีกทีนะ จะพยายามพัฒนาฝีมือเรื่อยๆนะจ๊ะ จุ๊บๆ
By : yumyum Date : 25 Oct 2013 07:06  
|
