|
บันทึกสีฟ้า ตอน เมตตาสัตว์
เมื่อวานนี้ เราเดินลงจากตึกหลังเลิกงานอย่างโซเซ เหน็ดเหนื่อยจากการตรากตำทำงานต่อเนื่อง 7 วัน มันเป็นอาทิตย์ที่หนักหนา ตื่นแต่เช้าและกลับเข้าห้องก็ค่ำมืดดึกดื่น กะว่าวันนี้จะกลับเร็วๆไปสลบที่ห้อง...
แต่พอเดินลงตึกมาก็เจอเพื่อนสาวสุดเซ้กซี่หนึ่งในเพื่อนร่วมทีมยืนโลเลอยู่ที่ป้ายรถเมย์ สงสัยว่าจะต้องมีปัญหาเพราะปกติไม่เห็นนางที่ป้ายรถเมย์นี้เลย และก็จริงดังคาด เพราะนางรีบคว้าตัวเราหมับ! พาไปดูอะไรบางอย่างข้างเสาป้ายรถเมย์...สิ่งนั้นมันคือ ลูกนก!! นกน้อยที่ยังบินไม่ได้ ดูซึมเซาหวาดกลัว ไม่รู้จักโลก ไม่รู้จักคน และน่าสงสารมาก - -
หลังจากนั้นเราก็เริ่มคิดหนัก มองหารัง มองหาแม่นก แต่ก็ไม่เจอเลย...ตกมาได้ยังไง บ้านอยู่ไหน ตกมาเมื่อไหร่แว๊?? นั่งมองหน้าตามึนๆของมันแล้วก็ถอนหายใจ
เพื่อนถามว่า "ทำยังไงดีอ่ะแก?? คิดเร็วๆซิ คิดๆ"
อ้าว...ตรูก็ไม่รู้เฟ้ย สักพักมีเพื่อนลงมาเจออีกเราก็เลยรีบคว้าไว้มาร่วมชะตากรรม เอ้ย มาร่วมคิดอีก 2 คน
เราก็เถียงกันไปมาว่าใครจะเอาไปเลี้ยงดี??
เพื่อนคนที่ 1: ที่บ้านเลี้ยงหมา 4 ตัวแล้ว เดี๋ยวมันกัดนก แกนั่นแระเอาไปเลี้ยง เมื่อก่อนกูเคยเก็บไปเลี้ยงพอมันโตขึ้น มันก็บินได้แล้วก็ค่อยปล่อยมันไป
เรา: อ้าว หมาก็อยูส่วนหมาสิ ลูกนกตัวกะเปี๊ยะ แกก็เอาไปวางไว้ขอบหน้าต่างก็ได้ เผื่อวันไหนมันบินได้ ก็จะได้บินไปเลยยย..เอาไปวางไว้บนตู้เย็นก็ได้
เพื่อนคนที่ 1: ไม่ได้หรอก แกนั่นแระเอาไปเลี้ยง(เชิดหน้า)
เรา: .....เหอะ
หันไปหาเพื่อนอีกคน
เรา: เทอเอาไปเลี้ยงซิ สงสารมันนะ เทออยู่บ้านสะดวกกว่า เราอยู่ห้องแคบๆเท่านกดิ้นตาย เนี้ยถ้าเอาไปมันต้องตายแน่ๆ เราจะกลายเป็นคนบาป...
เพื่อนคนที่2: ไม่ได้หรอก พ่อกับแม่ไม่ชอบให้เก็บไรไปเลี้ยงและต้องไม่ยอมแน่ ถ้าจะเอาไปต้องถามพ่อแม่ก่อน
เรา: ...แง่ม
และก็หันไปหาอีกคนก็บอกว่า "พี่กลัวนก..."
จบ...สรุปคงต้องตรูแน่ๆ...
ถ้าตรูเอาไปเลี้ยงแล้วมันตาย ตรูก็บาปอยู่คนเดียวซิ เกิดมายังไม่เคยเลี้ยงสัตว์เลยนะเฟ้ยยย อ้อ...นอกจากจิ้งจกตัวนึง ที่มันหากินได้เอง ไม่เคยเลี้ยงดูอ่ะนะ
เถียงกันไปมาอีกสักพัก เพื่อนสองนางก็สะบัดตูดเดินหนีกลับบ้าน หนึ่งในนั้นคือคนที่คว้าหมับเราไว้ตอนแรก แง่ม!!... ไรฟะ...มาทิ้งกันได้ไง แล้วใครจะปล่อยไปเฉยๆ เลยโวยวายให้มันกลับมาช่วยหากล่องใส่นกให้หน่อย แต่มันก็สะบัดตูดเดินจากไปต่อ...
เราเลยเศร้า...คิดในใจว่าถ้าปล่อยไว้มันต้องตายแน่ๆเลย แม่มันคงหาลูกไม่เจอแล้ว เดี๋ยวโดนมดกัดตาย ตัวอะไรมากินทำไง? พอเราจับตัวจะอุ้มมันก็กลัว ขี้แตก!! อีกต่างหาก เห้อ...ชีวิตทอมตุ๊ด
ขณะพยายามจับลูกนกอยู่นั้น ก็เหลือบไปเห็นเพื่อนสองนางที่เดินจากไป มันกลับมา!! กลับมาพร้อมตะกร้าหิ้วเล็กๆ โอว...นางเดินมาอย่าง นางเอกโฆษณากาแฟของเนเจอร์กิ๊ฟ(ทุกคนคับ เชื่อละว่าหน้าตาไม่ต้องสวยมากก็ได้นะ) มาถึงนางก็พูดว่า "อ๊ะ...หามาให้แล้ว แกเอาไปเลี้ยงเลย"
เรายืนจิตนาการภาพห้องแคบๆของเรา กับลูกนกตัวน้อยมอมแมม เออ...เอาวะ อยู่นี่ก็ตาย เอาไปก็อาจจะรอด...มั้ง ถ้าหิวก็จับมันกิน เอ้ออ ม่ายช่ายละ
อาจเพราะเรากับเพื่อนยืนอยู่กันนาน และเพราะความหน้าตาดีของพวกเรา(หลงตัวเอง คริคริ)เลยทำให้มีคนสนใจมองมาบ้าง บางคนก็หยุดยืนมองหารังนกบนต้นไม้ บางคนก็เข้ามาเหมือนอยากจะช่วย แต่ก็ไม่...จนสุดท้าย มีพี่วินมอไซด์แถวนั้นเดินเข้ามาดูว่าพวกเรากำลังยืนทำอะไรกันซีเรียสยิ่งกว่าตอนประชุมงานอีก
พี่วินบอกว่า นกน้อยตัวนั้นอยู่ในสปีชี่ย์นกเขา...พวกเราพอรู้ว่าพี่วินนั้นดูเหมือนรักสัตว์เลยรีบเชียร์ให้รับไปเลี้ยง
"พี่คะ เอามันไปเลี้ยงเถอะนะ สงสารมัน"
"พี่ขาา เอาไปมันไปเถอะ เอาบุญนะ"
"ช่ายพี่ เดี๋ยวมันก็โตแล้วก็เอามันไปปล่อย"
"นะๆๆ"
พี่วินมาไม่ถึงห้านาที นั่งดูนกน้อยสักพักก็ตัดสินใจหยิบลูกนกใส่ตระกร้าและเดินจากไป
พวกเรายืนอึ้งด้วยความทราบซึ้งในน้ำใจพี่วิน
และรู้สึกว่าพี่เค้าหล่อมาก หล่อจริงๆ คนนี้นะเรายอมอ่ะ ยอมให้หล่อกว่า
คนเราบอกด้วยอาชีพ หน้าตา ฐานะ ไม่ได้เลยว่าจะเป็นคนดีหรือเปล่า ให้เราเอาไปเลี้ยงเรายังคิดหนักเพราะไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากมาย ถึงจะหน้าตาดูใจดีก็เถอะนะ
พี่วินเค้าคงมีความสุขในชีวิตเนอะ ขอให้เจริญๆ พี่วินเบอร์แปด ไว้มีโอกาสจะใช้บริการนะค๊าฟ...
ปล.วันนี้ว่างอ่ะ น็อค...แปะมือกับเพื่อนลา เลยมีเวลามาเพ้อ สาระอยู่ตรงไหนไม่รู้นะ อิอิ
ขอบคุณสำหรับบางคนนะ ที่บอกว่าเข้ามาอ่านทู้เราตลอด
เทคแคร์ ดูแลตัวเองกันด้วยนะคับ ^^
By : bluediary Date : 24 Sep 2013 21:55  
|
)