|
มันคงเป็นความรัก # 13 .... กุหลาบ *
13 # ...กุหลาบ
ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว ....... \
แสงแดดยามเช้าแม้ไม่ร้อนแรงมากนัก แต่ก็พอทำให้นักเรียนที่นั่งฟังครูอบรมอยู่กลางสนามถึงกับเหงื่อแตก
" ร้อนมาก " พิชบ่นพร้อมรับผ้าเช็ดหน้าที่มายส่งผ่านมาให้เพื่อนอีกคนมาให้อีกที
"เช็ดซะ หน้าแดงหมดแล้ว " มายทำท่าบอกให้พิชที่ถือผ้าเช็ดหน้าจัดการเหงื่อใสๆบนหน้าซะ
รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า พิชยิ้มตอบรับแทนความมีน้ำใจของมาย
" แกว่าสองคนนี้มีซัมติงอะไรกันเปล่าวะ " โอ๋โน้มตัวมาข้างหน้า
ถามกับกิฟท์ที่เป็นคนกลางส่งผ้าเช็ดหน้าผ่านให้ เนื่องจากพิชอยู่ห้อง3 กิฟท์ห้อง4 และมายห้อง5
" ไม่รู้สิ แต่ส่งผ่านไปผ่านมาคุยกันข้ามหัว ฉันไม่ชอบเลย " กิฟท์ออกอาการไม่พอใจ
จะให้พอใจได้ยังไง แวบแรกเธอเห็นพิช เธอก็ชอบ หน้้าแบบนี้ใสๆ คิ้วเข้มๆ ตาโตๆ สเปค
แต่เล่นมาหยอกล้อกันไปมาตรงหน้าก็ช่างเพลียเหลือเกิน เชอะ ..!
" หึงหรอวะ " โอ๋กระซิบเบาๆ เมื่อเห็นกิฟท์ทำตาขวางสะบัดใส่คนที่นั่งขนาบข้างทั้งสอง
" เปล่า แค่หงุดหงิด " กิฟท์บ่น โอ๋ส่ายหน้า สเปคเพื่อนรักทำไมจะไม่รู้
โอ๋สะกิดไหล่พิช " ชื่ออะไรหรอ " พิชหันมาทำหน้างงๆ
" ชื่อพิช เพื่อนมายเอง " กลายเป็นมายที่ตอบแทนพิช
กิฟท์หันไปมองหน้า คันปากมากอยากจะถามว่าสองคนนี้เป็นอะไรกัน
" เฮ้ยๆ เดี๋ยวครูจะตรวจมือถือ " เสียงข้างหน้ากระซิบส่งมาหากิฟท์
" ห้องอื่นไม่เห็นเขาจะตรวจกันเลย มีแต่ครูประจำชั้นห้องเราขยันตรวจกันจริงๆ " โอ๋บ่น
" ดีนะเนี่ย ฉันไม่เอามาด้วย " โอ๋รำพึงต่อ ครูประจำชั้นห้องเธอโหดร้ายมาก ตรวจทุกอย่างที่ครูคนอื่นไม่ทำกัน
" เอ่อ ... เธอๆ " กิฟท์ทำเนียนเรียกพิช
พิชหันมามองหน้า ... น่ารักชะมัดเลย กิฟท์รำพึงในใจ ครั้งแรกเลยที่ได้มองสบตา
พิชเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างเชิงถาม เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้าอึ้งๆ
" เอ่อ เราฝากหน่อยสิพอดีครูจะตรวจ " กิฟท์ส่งมือถือให้พิช
พิชเองก็รีบยื่นมือไปรับไว้มาใส่ในเป้นักเรียน ถึงจะดูงงๆก็เถอะ แต่ก็รับฝากโดยดี
" ได้ๆ " พิชพยักหน้ารับ กิฟท์ยิ้ม
" เออแล้ว .... " ยังไม่ทันที่พิชจะได้ถามอะไร เสียงดังก็สั่งให้เดินแถวขึ้นห้อง
โอ๋เดินประชิดตัวกิฟท์ " ร้ายนะแก " กิฟท์สะบัดผมหางม้าใส่ " ร้ายอะไรกัน "
มายกำลังจะเดินตามแถวห้อง4 มาพิชก็เดินรั้งท้ายสลับมาอยู่ห้อง4 แถวเดียวกับกิฟท์
และผ่อนสีเท้าลงเดินสลับไปหามาย
" โครตพยายามเล้ย " โอ๋ กิฟท์พยักหน้า " หรือเค้าจะแบบจีบๆกัน "
โอ๋กับกิฟท์ก็เดินช้่าลงเพื่อลดตัวเองให้มาอยู่ข้างหลังสองคนตรงหน้า ที่หัวร่อต่อกระซิกกัน
" กิฟท์ฝากอะไรหรอ เมื่อกี้ " มาย
" อ้อ ฝากมือถือนะ เห็นบอกว่าห้องเค้าตรวจ " พิชยิ้มให้คนตรงหน้าเสมอ
" ตั้งใจเรียนละ " มายขยี้หัวพิชเบาๆ เพราะมายหุ่นสูงโปร่งเหมือนนางแบบจึงทำให้ความสูงดูแตกต่างกับพิชทีเดียว
" ถือว่าสูงกว่านะ ถ้าทำอีกทีนะจะไม่เดินไปหาตอนพักเลย " พิชชี้หน้ามาย แหย่เล่นและโบกมือลากัน
" แกคิดว่าไง " กิฟท์ถามทันที
" ไม่รู้สินะ อาจจะเพื่อนสนิทมั้ง " โอ๋ ยักไหล่ " สืบหน่อยสิ " กิฟท์ขอร้องเพื่อน
" สืบจากโน่นได้มั้ย "โอ๋ชี้ไปทางเพื่อนร่วมชั้นคนนึง ชื่อ จี เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่จอย ซึ่งชอบกิฟท์เช่นกัน
" กวนตลอด เลิกกวนได้มั้ย " กิฟท์ชักจะของขึ้นกับเพื่อนรัก
" แกนี่ ก็ไอ้จี มันนั่งข้างพิช นี่หว่า ก็คงจะรู้อะไรบ้าง " โอ๋เอามือดันหัวกิฟท์ด้วยความหมั่นไส้
พักเที่ยง
กิฟท์หวังไว้ว่าจะเดินไปเอามือถือที่ฝากไว้แล้วชวนพิชไปทานข้าวเที่ยงกัน
โอ๋และกิฟท์เลิกคาบเรียนก่อนเวลาจึงพากันมายืนด้อมๆมองๆ อยู่แถวหน้าห้อง3
" อ่าวๆ สงสัยจะอดกิน " โอ๋ สะกิดไหล่ให้กิฟท์หันไปมองมายที่เดินยิ้มแย้มมาแต่ไกล
และเดินมาหยุดลงข้างๆกิฟท์กับโอ๋ มายส่งรอยยิ้มหวานๆมาให้ทั้งสอง
" มาเอามือถือหรอ " รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้า
เจอคนแบบนี้เล่นยากด้วยแล้วสิ กิฟท์ยืนคิด พร้อมพยักหน้าและปั้นยิ้มสวยๆกลับไป
เงียบไม่มีคำพูดอะไรต่อกันอีก ..... มายยืมฮัมเพลงสบายใจอย่างคนเหนือกว่า
กิฟท์และโอ๋ได้แต่สื่อสารกันทางสายตา งุนงงกับอาการคนตรงหน้า กวนกันชัดๆ
พิชกับโอเดินหน้ามึนออกมาตรงมาหามายทันที
" หิวข้าววววววว " พิชส่งเสียงอ้อนมายแบบนี้นั่นเอง คนอื่นๆถึงคิดว่าน่าจะมีอะไรเกินคำว่าเพื่อน
" อย่างอแงเดี๋ยวมายพาไปกินนะคะ อิอิ มายก็หิว โอละ หิวเปล่า " มายสนใจทั้งสองคนตรงหน้า
" พิชๆ " เสียงโอ๋แทรกกลางมา ก็คนมันทนไม่ไหวนี่น่า
" อ๋อ เออ ... " พิชหันมาเจอหน้ากิฟท์ก็นึกออก เรื่องมือถือของอีกคน
" เราฝากไว้กับจี คิดว่าคงเจอกัน เดี๋ยวจีคงเอาออกมาให้ " พิชอธิบาย
กิฟท์หัวใจห่อเหี่ยวลงทันที " ขอบใจนะ " คำพูดสั้นออกมา
" ไม่เป็นไรไปก่อนนะ " พิชยิ้มๆ และนั่นก็คงเป็นบทสนทนาที่ยาวที่สุดที่คุยกัน
" พิชแล้วทำไมมือถือไปอยู่กับจีละ " มายถามทันทีที่เดินออกมาไกล
" ก็จีมันมาขอไปดู " พิชบอก
จีเดินตามกิฟท์กับโอ๋มา
" กิฟท์ๆ นี่มือถือ " จีจงใจจับมือกิฟท์และใส่มือถือลงในมือเธอ
ฉวยโอกาสจริงๆเลย " ขอบใจนะ " กิฟท์ตอบห้วนๆ สีหน้าเบื่อหน่ายเด่นชัดบนใบหน้า
" ไปกินข้าวกันดีกว่าฉันหิวแล้ว " โอ๋ตัดบทและชวนจีด้วย
อย่างน้อยก็เพื่อนกัน และ จีเองก็อดทนกับการจีบกิฟท์มานานมาก
พอมีคนปลื้มก็ลืมจี พอเหงาๆก็เรียกหาจี
" เลิกสนใจละ เหนื่อยมายกันท่าตลอด " กิฟท์บ่น เมื่อกำลังนั่งอยู่ที่สวนอาหาร
ผ่านมาหนึ่งปีกับคนที่ทำให้ตกหลุมรัก แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาเลย
" จีกับจอย ก็เลือกสักคน พี่น้องสองคนนี้แทบไม่คุยกันแล้วนะ " โอ๋
" น่าเบื่อทั้งคู่ละ ถ้าฉันจะเอา คงคบกันไปนานละ พี่จอยก็ดีนะ แต่ยังไงๆใจก็ไม่ค่อยจะเต้นตาม " กิฟท์บ่น
" เออ กินข้าวๆ " โอ๋พยักหน้าบอกกิฟท์ เพื่อให้รู้ตัวว่าจีเดินมาถึงแล้ว
" ทำไมมือถือเราถึงไปอยู่กับเธอได้ล่ะ " กิฟท์ทนเก็บความสงสัยไม่ไหว
จีชะงักทันที ก็จีเองเป็นคนไปขอมือถือกิฟท์มาเพื่อแอบดูข้อความที่พี่จอยส่งหาหรือดูว่าคุยกับใครอยู่
" เอ่อ พอดีเราเห็นเลยบอกว่าเดี๋ยวเอามาคืนให้เอง " จีก้มใบหน้าลง
โอ๋ส่ายหัวให้กิฟท์ทำนองว่า อย่าทำแบบนี้ กิฟท์เลยยอมตักข้าวเข้าปากต่อ
พิชกับมาย โอ ยืถือจานข้าวมองหาที่นั่งอยู่
" เป็นไงละแก อยากกินส้มตำ เรียบร้อย ได้ยืนกินแน่ๆ " โอบ่นพิช
" เออ เอาน่า " พิชชะเง้อมองเต็มหมดเลยทุกโต๊ะจริงๆ
" เฮ้ย พิชมานี่ๆ " โอ๋เอ่ยเรียกเสียงดัง ทำเอาสามคนที่ยืนเรียงกันสะดุ้งและเดินไปหาคนเรียก
" นั่งสิๆ เบียดหน่อยนะ " โอ๋ เขยิบเข้าใกล้กิฟท์ กิฟท์เลยต้องเขยิบเข้าใกล้จีเป็นทอดๆไป
พิชยืนรอให้มายกับโอเข้าไปนั่งก่อน ทั้งโต๊ะมีเก้าอี้ล้อม 3 ตัว
ฝั่งขวา จี กิฟท์ โอ๋ อีกฝั่ง โอ มาย และ พิชนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กตรงกลางคนเดียว
" กินน้ำอะไรโอ !? " พิชถาม อีกสามคนด้านขวาหันมามอง
" เอ่อ .. กินน้ำอะไรกันเปล่า เอ่อ ... จี " พิชจำชื่อจีได้นั่งเรียนข้างๆไม่ค่อยคุยกัน
" และก็ โอ๋ กิฟท์ " พิชยิ้มมุมปากเล็กๆดีใจที่จำชื่อเพื่อนใหม่ออก
กิฟท์เมื่อเห็นรอยยิ้มพิชก็ยิ้มตาม " เอาน้ำเปล่า " กิฟท์ตอบ
" เรามีแล้ว " จี
" เอ้อ เราเอาโค้กแล้วกัน " โอ๋
พิชกำลังจะเดินออกก็มีมือมาจับเสื้อไว้ มายที่เป็นคนดึง
" อะไรจ๊ะ " พิชยิ้มขำๆ มายคงคิดว่าเขาลืมเธอสินะ
" อ้าว แล้วมายล่ะ พิชไม่ถามมายหรอ " มายทำเสียงงอแงบวกงอนใส่พิช
แถมค้อนให้อีกหนึ่งตลบ พิชกลั้นยิ้ม " โห่ ไม่ถามเพราะรู้ไง ชามะนาว ใช่มั้ย จะถามทำไม ไปละหิว "
มายยิ้มกว้างแสดงถึงความดีใจที่พิชจำได้ พิชบริการคนอื่นเสมอๆ จนบางครั้งมายเองก็อดแปลกใจไม่ได้
ทำไมกันเธอมักจะหวงพิชตอนเขาคอยเทคแคร์ดูแลคนอื่น เธอจะทนไม่ได้ มันคืออะไรกัน
มีเพียงสายตาโอ๋ กิฟท์ ที่จ้องมองท่าทาง พิชกับมาย เมื่อสักครู่ แต่โอ ชินแล้ว
ส่วนจีก็ชินตาม เพราะมายมาหาพิขที่ห้องบ่อยๆ ใครๆก็สงสัยในความสัมพันธ์สองคนนี้
" เฮ้ยแล้วจะถือคนเดียวผมหมดหรอ " โอ๋นึกได้จบคำพูด
กิฟท์ก็ลุกขึ้น " เดี๋ยวเราไปดูเอง " ก็เสียงหัวใจให้ทำตามอีกอย่่งการนั่งข้างจี โดยมีพี่จอยมองนี่อึดอัดชะมัด
กิฟท์เจอพิชระหว่างทาง " สามารถนะเนี่ย " พิชถือมาหมดครบถ้วน
" มาเราช่วย " กิฟท์ยื่นมือไปรับของตัวเองกับของโอ๋
ทั้งสองเดินมาอีกไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะ พิชนั่งลง กิฟท์นั่งข้างๆเก้าอี้ตัวเดียวกัน ค่อนข้างเบียด
" อ้าว แกอิ่มละหรอ " โอ๋ถามแบบขำๆ เมื่อเห็นกิฟท์นั่งกระแซะพิช
" เออ อิ่มแล้ว " กิฟท์ทำปากจิ๊ใส่โอ๋ รู้ทันตลอด พิชก้มหน้าก้มตากิน
ไหล่ของพิชกับกิฟท์แนบชิดกัน และบางทีพิชก็เผลอขยับตัวจนมือมาชนกิฟท์บ่อยๆจนเขินหน้าแดง
โอ๋ทำกระปอมนิดหน่อยเวลาแหย่คุยก็แกล้งตี ผลักกิฟท์ให้ยิ่งเข้าใกล้พิชมากขึ้น
" แหม โอ๋ตีกิฟท์ทีกระเทือนมาถึงมายเลยนะ " มายแกล้งพูดเพราะสังเกตมานานแล้ว
" ฮ่าๆ สงสัยจะแรงไป จริงๆกะให้โดนนะ " โอ๋พูดขำๆ
" มันไม่โดนมายอ่ะสิ โดนเรา " พิชยิ้มแลัหันมาขำกับโอ๋
" เอ๊ะ หรือโกรธอะไรเราป่ะ ตีเราได้เลยนะ " พิชหันมาพูดกับโอ๋
กิฟท์หันมามองหน้าพิชใกล้ๆ ใจจะละลาย โครตน่ารักเลย
" โครตน่ารักเลย " กิฟท์ทำปากใส่โอ๋ แต่ไม่มีเสียงออกมา จีมองการกระทำกิฟท์ ได้แต่ถอนหายใจ
" อะไรนินทาเราหรอ " พิชเห็นกิฟท์ทำปากขมุบขมิบก็เลยเอียงหัวเข้าใกล้ๆ หวังแอบฟัง
มายรีบดึงแขนพิชออกมาก่อนหน้าจะใกล้ไปมากกว่านี้ " พิช มายเผ็ดขอน้ำหน่อย "
สิ้นคำพูดพิชรีบหยิบขวดน้ำเติมลงไปในแก้วให้มายทันที
" อย่ากินเยอะสิ เดี๋ยวเผ็ดผื่นก็ขึ้นอีก " น้ำเสียงพิชฟังดูห่วงใย
" ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้พิชพาไปห้องพยาบาล " มายอมยิ้ม ดีใจที่ดึงพิชออกมาจากนั่งกระแซะไหล่กันกับกิฟท์
" หรออออออ " โอ ออกเบรคจนหมดเวลาพักก็เดินกลับห้องเรียน มีพิชที่เดินตามกิฟท์มาเข้าห้องน้ำ
" อ้าว " พิชทักกิฟท์ที่ิิดินออกมาล้างมืออยู่ก่อน
" ยังไม่เข้าห้องอีก " กิฟท์ตื่นเต้นเอ่ยถามพิชก่อน ก็ตอนนี้นักเรียนทั้งชั้นเข้าห้องเรียนกันหมดแล้ว
" อู้ดีกว่า .. " พิขยิ้มแหยๆ เรื่องการเรียนกับเขาห่างไกลกันนัก
" เกเรแบบข่าวลือละสิ " กิฟท์ถามตามข่าวที่ได้ยินมา พิชยิ้มๆไม่ตอบอะไร
" เราละ เจ้าชู้จริงมั้ย " พิชยักคิ้วให้กิฟท์ พร้อมยื่นใบหน้ามาจ้องมองกันใกล้ๆ แบบจับผิด
" บ้า .... ใครบอก แค่สวยคนก็เลยชอบเยอะ " กิฟท์ยิ้มตลอดเวลาที่พูดอารมณ์ดีที่ได้คุยกัน
" แต่รอคนแถวนี้มาจีบ " กิฟท์พูดเบาๆกับตัวเอง
" ไปก่อนนะ " พิชบอกและสายตาก็หันมาเห็นโบว์ผูกผมของกิฟท์หลุด
" เอ่อ โบว์หลุดนะ " พิชชี้ไปที่โบว์ผูกผม กิฟท์ กิฟท์จึงขยับมือทำท่าผูกใหม่
แต่ก็เบี้ยวตลอด " ฮ่าๆ ตาเหล่หรอผูกเบี้ยวตลอด " พิชยืนขำ แปลกแค่ยืนมองก็รู้สึก ยังไงกัน
กิฟท์ทำหน้าเบ้ใส่ และเดินมาหยุดตรงหน้าพิช
" ผูกให้หน่อยสิ มันเบี้ยว " กิฟท์พูดไปก็ตื่นเต้นกับตัวเอง ดูเหมือนแฟนกันเลยแฮะๆ
" ได้ๆ เรานะมือโปรเลยนะ ผูกให้เจ้ประจำ " พิชยิ้มค่อยๆผูกและจับริบบิ้นผูกเป็นโบว์แบบชำนาญ
" โอเค เรียบร้อยละ " พิชบอก พร้อมทำท่าดมๆ ที่ตัวกิฟท์
" แอบสูบบุหรี่เปล่าเนีื่ย " พิชทำเสียงเข้ม เขาได้กลิ่นบุหรี่
" เอ่อ ก็นิดหน่อย " กิฟท์ตอบไม่เต็มเสียง เธอลองไปนิดเดียวเอง เพราะเจอเพื่อนฟ้องเดียวกันยื่นให้
" อืมมมม .. " พิชถอนหายใจ " อย่าสูบบ่อยละ มันไม่ดีนะ " พิชเผลอตัวพูดตามความรู้สึก
" โอเคๆคะ ไปเรียนก่อนนะ ถ้าเป็นห่วงเราก็จีบเราสิ "กิฟท์หันมาพูกพร้อมรอยยิ้ม แววตาขี้เล่น มีเสน่ห์เด่นชัดบนใบหน้าสวยๆที่เรียวเข้ารูป พิชคิดว่าไม่เคยเห็นใครหน้าเรียวสวยแบบนี้มาก่อนเลย
พิชเดินผ่านกิฟท์จนจะเลี้ยวออกจากห้องน้ำ จึงหันหลังมานึกขึ้นได้ว่าต้องเอาคืนสักหน่อย
" อุ๊ย " เสียงสองคนร้องออกมาจะพร้อมกัน เพราะจมูกได้ชนกันอย่างจัง และเป็นครั้งแรกที่สายตาจ้องมองกันอย่างใกล้ชิด
" เอ่อ .. ขอโทษ .. เราจะหันมาบอกว่า ไม่กล้าจีบหรอก กลัวจีเตะตาย อิอิ ไปนะ " พิชยิ้มขำๆเขิน
กิฟท์เองก็ยังเขินอายจามสัมผัมเมื่อครู่อยู่ นึกขึ้นได้พิชก็ิดินห่างออกไปแล้ว
" ยังไม่มีแฟนซะหน่อย " กิฟท์พูดเบาๆ หวังว่าคนที่เดินห่างออกไปจะได้ยิน
กิฟท์ขยับกายนอนยิ้ม คงเพราะความคิดถึงหรือความสุขที่แน่นอกกันนะ เธอถึงฝันถึงรักครั้งแรกที่เจอพิช
พิชตื่นมาได้สักพักพร้อมกับแต่งตัวเดินออกมา
" ฝันหวานอะไรกันนะ ยิ้มน่ารักจริงๆ " พิชนั่งยองๆข้างเตียงก้มมองดูใบหน้าเรียวยาวของกิฟท์
สวยได่รูป .. เหมือนว่าเขาเคยชมใครแบบนี้กันนะ ใบหน้ายาว สวยได้รูป เหมาะกับลักยิ้ม
พิชมีรอยยิ้มระบายจากมุมปากค่อยๆกว้างขึ้น จนเขาต้องยกมือปิด
" อย่าบอกนะ ... ว่า ...... คุณ คือ คนนั้น " พิชเพิ่งนึกออกคลับคล้ายคลับครา ชื่อกิฟท์
คนเดียวกันสินะ นึกทบทวนเหตุการ์ณที่เหมือนความฝันของคนที่นอนอยู่ตรงหน้า
" จริงหรอเนี่ย ..!! " พิชทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ คนเดียวกันกับที่ใจสั่นไหว
เขาเผลอลืมไปได้ไง คงเป็นเพราะความวุ่นวายที่้กิดขึ้นระหว่างเขากับมาย ทำให้ลืมเรื่องนี้เสียหมดสิ้น
รอยยิ้มบุ๋มๆสองข้าง ดวงตาหวานฉ่ำแต่แอบร้ายเล็กๆ สิ่งที่พิชติดใจตั้งแต่แรกสบตาคราวนั้น ..
คือคนตรงหน้าจริงๆ เมื่อรับรู้อาการสั่นไหวในหัวใจก็กลับมาอีกครั้ง
ตะดึ้งงงง ... เสียงโปรแกรมแชมเด้งขึ้น ทำให้มือถือที่อยู่ในมือสั่นขึ้นมา
Lyn Lyn na ka : ตื่นยังจ๊ะ อย่าลืมมารอนะ พิชคงจำสัญญาได้
พิชไม่กดอ่านหรือพิมพ์ตอบอะไร แค่มองข้อความบนหน้าจอเฉยๆ
" กู๊ดนื่งนะคับ " พิชก้มลงหอมคนที่นอนหลับตาพริ้มอย่่างมีความสุขเบาๆ และ แอบเอาดอกกุหลาบสีขาว
ที่แหกขี้ตาตื่น เพื่อโทรไปสั่งลุงเพิ่มคนขับรถให้ไปซื้อมาให้ที่ปากคลองตลาด และแวะเอามาให้
พิชค่อยๆวางกุหลาบสีขาวบ้านๆธรรมดาๆ ไว้ข้างหมอน ตอนแรกเขากะว่าจะให้เป็นเข่ง
แต่ดูจะเวอร์เกินไป ค่อยๆทะนุถนอมความรู้สึกนี่ไว้นานๆดีกว่า
พิชยืนตัวตรง เมื่อนึกถึงข้อความ ความจริงที่จะต้องเปิดประตูออกไปเผชิญหน้า
เสียงปิดผระตูออกไปไม่นานนัก กิฟท์ก็ขยับตัวพลิกหันข้าง
กลิ่นกุหลาบลอยเข้าปลายจมูก ฝันอะไรแบบนี่ สงสัยจะเพี้ยน
แค่คิดถึงครั้งแรกพบต้องมีกลิ่นกุหลาบเป็นเอฟเฟค เพ้อเจ้อ
กิฟท์ขยับตัวอีกครั้ง พร้อมลืมตา " กะ กะ .. กุหลาบขาว .. เฉ้ย มาได้ไง " กิฟท์ลุกทันที เอามือปิดปาก
พร้อมขยับตัวออกมามองหาคนที่ข้างบน เจอแต่ความว่่างเปล่า
กิฟท์ค่อยๆหยิบกุหลาบขาวมาสูดดมลึกเข้าไปถึงในใจ " หอมจัง "
แค่คิดถึงคนที่นำมาวางไว้ให้ใบหน้าก็แดงขึ้นมาซะดื้อๆ
โอ๋เคาาประตูห้อง " ตื่นๆ ... !! " กิฟท์มองประตู ไอ้บ้าโอ๋ ขัดจังหวะกำลังจะเล่นเอ็มวี
กิฟท์ลุกมาเปิดประตูอย่่งรวดเร็ว
" อ้าว ตื่นแล้วๆ ไอ้พิชละ อาบน้ำหรอ " โอ๋ทำท่าจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน
" เฮ้ย ๆๆ ..!! " กิฟท์นึกถึงกุหลาบสีขาวทันรีบผลักโอ๋จนเกือบตกเตียง
" โอ๊ย อะไรของแก ยัยกิฟท์ " โอ๋โวยวาย และสายตาก็เปลี่ยนเมื่อเห็นเพื่อนรัก
ฉวยหยิบกุหลายสีขาวที่อยู่บนเตียงขึ้นมาถือไว้ แถมอมยิ้มแววตาเปี่ยมสุข
" นี่แกสองคน " โอ๋ทำตาโตแล้วทำนิ้วเกี่ยวกันไปมาสื่อความหมาย
" อะไรจะพูดอะไรก็พูดเถอะ พิชออกไปแล้ว " กิฟท์เสียงหวานตรงชื่อพิช
" เออ ได้ๆตรงๆ ได้กันแล้วหรอ " โอ๋ถามเสียงดังฟังชัด
" ไอ้บ้า ยัง ! " กิฟท์ยืนเท้าสะเอว หรือ เอามือข้างซ้ายจับเอวตัวเองไว้ อยากจะแงะสมองเพื่อนรักออกมาดู
" ยัง " กิฟท์นั่งลงถอนหายใจ " แก ... พิชบอกว่าเค้าจะเลิกกับพี่หลินละ " กิฟท์จับมือเพื่อน
โอ๋ลูบหัวเพื่อนเบาๆ พร้อมบีบมือให้กำลังใจ " ถ้ามันใช่มันก็ต้องใช่นะ หนักแน่นหน่อย "
" หนักแน่นมากๆ อย่าฟังคำคนอื่นนะแก ถ้าแกเลือกจะรักกัน ต้องมั่นคงนะ "
โอ๋กอดเพื่อนรักไว้ จากสายตาเขาที่มองไม่เคยผิดพลาด พิชน่าจะหนักแน่น มั่นคงเช่นเดียวกัน
" ไผอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวตาบวมไม่สวยนะจ๊ะ " โอ๋ส่งยิ้มอบอุ่นให้เพื่อน คราวนี้ท่าจะจริงจังนะเพื่อนเรา
พิชนิ่งคิดจนไม่ทันมองว่าหลินได้เดินมาใกล้ตัวแล้ว
" พิช " หลินจับไหล่พิชเบาๆ ให้คนตรงหน้ารู้สึกตัว
พิชหันมา " เอ่อ .. อืม " พิชฝืนยิ้มบางๆให้หลิน ช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูลำบากใจเหลือเกิน
" จะไปกันยัง " หลินยิ้ม พร้อมคล้องแขนพืชไว้แน่น
เอาแล้วไงละ พิช .. " ต้องควงเลยหรอ ไม่ต้องมั้ง " พิชค่อยๆดันตัวออกห่าง
" ก็พี่อยากให้คนอื่นเขารู้ว่าเราเป็นแฟนกัน " หลินเน้นคำพูด
พิชห้มลงต่ำกว่าเดิม ลำบากใจอะไรแบบนี้
" เอ่อ คือเย็นนี้พิชมีเรื่องจะคุยด้วย พี่หลินเลิกเร็วใช่มั้ย " พิช
หลินเงียบๆ ยักไหล่ สายตามองไปทางอื่น " อืม เลิกบ่ายสอง " หลิน
" โอเค บ่ายสองนิดๆเจอก้นนะ เดี๋ยวพิชมาหา นี่ขอตัวไปเอาของที่หอก่อนนะ " พิชยิ้มจางๆให้อีกครั้ง แล้วเดินออกไปอีกทาง นั่นหมายความว่าวันนี้สองคนไม่ได้เดินด้วยกันเหมือนทุกวัน
" อย่าร้อง .. " หลินพูดกับตัวเองสูดลมหายใจ เงยหน้าและเดินตรงไปข้างหน้า
พิชชะงักเท้าตัวเองหันกลับมามองหลินที่ิ่พาร่างสูงเดินห่างออกไป รู้สึกใจหายที่ทำให้ใครอีกคนเสียใจ
เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆจนถึงพักเที่ยง วันนี้พิชกับกิฟท์อยู่ห่างกันจนเพื่อนๆรอบข้างสังเกตเห็นได้ชัดเจน
" ทะเลาะอะไรกันเปล่า " โอถามสงสัย พิชหันมามองโอและมองตามสายตาโอไปซึ่งเจอกิฟท์กำลังนั่งคุยอยู่ก็เผลอยิ้มออกมา " เปล่านะ " พิชยิ้มๆเมื่อมองเห็นดอกกุหลาบสีขาวที่กิฟท์พกติดกระเป๋ามาด้วย
" กินข้าวกัน หิว " นัทเรียกเพื่อนซี้ทั้งสอง " โอเคๆ เดี๋ยวขอเข้าห้องน้ำก่อน " พิชลุกบิดขี้ิเกียจไปมา
" เออ เดี๋ยวกูกะโอลงไปก่อนนะ ไปจองโต๊ะไว้ หิวมาก " นัทย้ำ ขยับแว่นทรงกลมให้เข้าที่และเดินออกไปพร้อมโอ
พิชเดินมาหาโอ๋ " กิฟท์ล่ะ " โอ๋ยิ้มขำๆ ห่างกันแปปเดียวถามถึงซะแล้ว
" นู่นไปห้องน้ำ .. แต่เดี๋ยวมันก็มาอยู่ในห้องเซฟกว่า " โอ๋มองรอบๆทุกคนทยอยเดินออกไปหมดแล้ว
อีกทั้งห้องเรียนติดกับบรรไดจึงไม่ค่อยม่นักเรียนจากห้องอื่นเดินผ่านนัก
พิชพยักหน้า " เออ ขอโทษนะ เหมือนสร้างความลำบากให้แกเลย " พิชทำลายความเงียบ
" แค่แกจริงใจให้กันก็พอแล้ว อย่าหลอกกัน " โอ๋พูดตรงตามนิสัย คิดแบบไหนพูดแบบนั้น
" อืม เรานัดพี่เค้าไว้บ่ายสองเนี่ย จะคุยให้เรียบร้อย " พิช
" เออดีๆ กิฟท์มาล่ะ เดี๋ยวเราไปดูต้นทางให้ละกัน " โอ๋ บอกทั้งพิชและกิฟท์ที่เพิ่งจะเดินเข้ามา
พิชส่งยิ้มให้กิฟท์ " โห่ววว คิดถึงใจจะขาด " กิฟท์เบ้หน้าทันทีที่ได้ยินคำหวาน มันออกจะเวอร์มาก
" เวอร์มาก " กิฟท์ยิ้ม
" คนที่พกดอกไม้มาไม่เวอร์เลยเนอะ " พิชยวนกลับ
" กลัวมันเน่าคาห้องต่างหากกลับไปก็เหม็นพอดี " กิฟท์แย้ง
" ดอกไม้มีแต่แห้ง ไม่มีเน่า " พิชเดินเข้ามาใกล้กิฟท์ เอื้อมมือขวาจับปอยผมกิฟท์ที่ปลิวไปมา
" อะ .. เอ่อ จั๊กจี๋ " กิฟท์ ทั้งเขินทั้งอายปนกันและรู้สึกได้ว่าแถวๆใบหูจะร้อนวูบวาบผิดปกติ
" กิฟท์ เดี๋ยววันนี้พิชจะไปคุยกับพี่หลินนะ " พิชเอ่ยเสียงเรียบๆนิ่งๆ มองดวงตาคงตรงหน้า
กิฟท์พยักหน้าแทนคำตอบ " พิชแน่ใจแล้วหรอ "
" แน่ยิ่งกว่าแน่ พิชคิดว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่หลินอีกแล้วล่ะ ไม่อยากให้กิฟท์ต้องมาหลบๆซ่อนๆ "
พิชย้ำเสียงหนักแน่นมั่นคง ส่งรอยยิ้มหวานๆให้กิฟท์บอกถึงความมั่นใจ
" เฮ้อ อยากกอดจัง " พิชทำเสียงออดอ้อน พร้อมขยับตัวเข้าใกล้กว่าเดิม
กิฟท์ยกแขนมากันไว้ทัน " พอๆ ห้องเรียนนะ " กิฟท์รู้แก่ใจตัวเองดีว่า ถ้าเขินพิชเข้ามาใกล้ๆคงเห็นใบหน้าแดงๆแน่
" โอเคคับ จะอดทน อดใจรอคืนนี้ " พิชยักคิ้ว
" พอเลยๆ ทะลึ่งตลอด ไปกินข้าวดีกว่า " กิฟท์เลี่ยงพิชแล้วเดินไปหาโอ๋
" หนีให้ได้ตลอดเถอะ " รอยยิ้มเต็มใบหน้าเจ้าของน้ำเสียง ดูมีความสุขเหลือล้น
เวลาผ่านไปไวอีกแล้วจนถึงบ่ายสอง พิชยกแขนซ้ายมองดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง
ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ต้องไปปัญหาที่เขาก่อขึ้นมาเอง " เฮ้อไปดีกว่า "
พิชเลือกที่จะออกจากห้องเรียนไปตอนระหว่างเปลี่ยนคาบ ช่วงเวลานี่มีแต่นักเรียน ม.6 เท่านั้นที่เลิกเรียนแล้ว
ส่วนชั้นอื่นยังต้องอยู่จนถึงบ่ายสามโมง
" ฝากด้วยนะ " พิชบอกนัทกับโอก่อนออกไป เขาขอให้เพื่อนสองคนช่วยเหลือด้วยการบอกครูประจำวิชาว่าเขาปวดท้องขอตัวไปห้องพยาบาล
พิชเดินผ่านกิฟท์กับโอ๋ไปเฉยๆ เพราะไม่อยากวอกแวกมากนักกับความตั้งใจ แต่ก็แอบอยากได้กำลังใจเนอะ
" แกว่าพี่หลินจะยอมเลิกหรอ " โอ๋อดเสียไม่ได้ที่จะต้องพูดออกมา
กิฟท์แววตานิ่งๆ " นั่นสิ ดูพิชก็เครียดๆเรื่องนี้เหมือนกันนะ เลยนิ่งซะ "
" สาธุ ...! " โอ๋ทำท่ายกมือประหลกๆ กิฟท์ขำรู้ดีว่าโอ๋ตั้งใจทำให้ขำ
" ไปแอบดูกันมั้ย " โอ๋รู้สึกตื่นเต้น กิฟท์ทำตาโตพร้อมพยักหน้า แล้วสองคนก็แอบออกไปอย่างเนียนๆ
พิชเดินมาหยุดลงริมแม่น้ำเจ้าพระยา โรงเรียนเรานี่ทำเลดีจริงๆ ที่แถวนี้ไม่ค่อยมีนักเรียนผ่านมานัก
ก่อนมาเขาได้ใช้โปรแกรมแชทส่งข้อความไปบอกหลินแล้ว พิชยืนมองเรือข้ามฝากไปมากลางแม่น้ำ
คงไม่มีเรื่องอะไรต้องสร้างเสริมเติมแต่งมากนัก นอกจากความจริง กำลังใจๆ ...
พิชหยิบมือถือออกมามองดูใบหน้าสวยๆที่อยู่ในจอ ถึงแม้ในรูปจะมีหลายคน แต่สายตามองเห็นเพียงคนเดียว
หลินเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ พิชรู้สึกตัวจึงหันกลับมามองการมาของหญิงสาวร่างโปร่ง
ใบหน้านิ่งๆกับผิวขาว หุ่นสูงดียาว หรือหุ่นนางแบบ หลายๆคนรุ่นพี่รุ้นน้องมักจะตั้งฉายาว่านางงาม
ให้กับหลินเสมอ จนติดปากกันต่อๆไป พิชเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน ด้วยความสวยสง่านี้เองมั้ง
ที่ทำให้พิชเคยหลงใหลชื่นชมแล้วก็เป็นหลินที่ทอดสะพานมาให้พิชข้าม โดยการมาคุยเล่นกับพิชก่อน
หลินเงียบมีเพียงแววตาเรียบๆตามเอกลักษณ์ของเธอ หลินมองเลยผ่านตัวพิชไป
พิชชอบที่เงียบๆสงบแบบนี้เสมอ ชอบอยู่คนเดียว แต่แปลกรอบตัวพิชกลับมีเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด
" เอ่อ .. " พิชพยายามเริ่มบทสนทนา แต่แววตาหลินก็ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองผิดมากมาย
" พิชอยากเลิกใช่มั้ย .. " เป็นเสียงหลินที่พูดออกมาก่อน เสียงเย็นๆเรียบๆ
" พิชขอโทษ " พิชยืนตัวตรง มองสบดวงตาใสๆของหลินที่เริ่มมีน้ำตาคลอให้เห็น
" พี่เข้าใจคนเรา เปลี่ยนกันได้เสมอ ใจเปลี่ยน คนเปลี่ยน " หลินเบือนสายตาตัวเองไม่ให้โฟกัสที่พิช
" เขาโชคดีมากนะ ที่ทำให้พิชมาบอกเลิกพี่ได้ " หลินอดใจไม่ไหวความเสียใจเสียดแทงหัวใจเธอ ประโยคพาลๆถึงคนในหัวใจพิชได้ถูกเอ่ยออกมา
เมื่อได้ยินพิชเองก็กลืนน้ำลายไม่ค่อยจะลง " มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับใครเลยนะ แค่พิชโตแล้ว ก็เลยรู้ว่านี่มันไม่ใช่ความรัก "
หลินหันกลับมาสบตาพิช เธอเดินเข้ามาใกล้พิชมากขึ้น มากขึ้น จนใบหน้าสองคนจ้องมองกัน
" เราสองคนก็ไม่เคยทำตัวเหมือนคนรัก พิชจะรู้ได้ไงว่านั่นคือรัก " หลินลองนึกทบทวน หอมแก้ม จับมือ แทบไม่มีแต่ตอนนี้ถ้าการกระทำบางอย่างช่วยดึงสติหรือทำให้พิชไม่ไปเธอก็จะทำ
หลินหน้าสวยได้รูป ฉายดวงแววตาเองชนะ พร้อมริมฝีปากสัมผัสลงบนใบหน้าคมๆของพิช
" เฮ้ย !! " เป็นโอ๋ที่ยืนมองดูไกลๆจากใต้ต้นไม้ สิ้นเสียงโอ๋หันมามองกิฟท์ที่ยืนเม้มริมฝีปากแน่น
" มันไกลไปเราไม่รู้อะไรหรอกนะ คงต้องรอถามพิชมันก่อน แก " โอ๋ เตือนสติกิฟท์ ที่เริ่มตั้งท่าจะร้องไห้
" เขามีสิทธิ์ ฉันต่่่างหากที่ไม่มีสิทธิ์ " กิฟท์กัดฟันพูด ใช่ในความเป็นจริงเธอเข้าใจดี
แต่ในหัวใจกลับไม่ยอมเข้าใจ ความเสียใจแล่นผ่านเข้่สู่หัวใจเธออย่างรวดเร็วกว่าลืมหายใจด้วยซ้ำ
โอ๋กับกิฟท์มัวแต่คุยกัน จนไม่ได้สังเกตว่ามีแสงไฟแล่บออกมาจากฝั่งตรงข้ามที่ทั้งสองคนยืน
พิชรั้งตัวเองออกมาจากใบหน้าหลิน เขาเองก็อึ้ง ไม่คิดว่าหลินจะทำแบบนี้ ก็รู้อยู่ว่าเรื่องที่คุยกันคือเลิก
" อย่าทำแบบนี่อีกฮะ มัน ... ไม่ช่วยหรอก พิชตัดสินใจแล้ว ถ้าพี่ได้ตัวแต่ไม่ได้ใจ .. มันคงไม่ดีฮะ " พิชถอยหลังห่าง
" พิชขอให้พี่โชคดีกับความรักครั้งใหม่ พิชหวังว่าทุกอย่างจะดีกว่านี่ และ พิชขอโทษจริงๆนะ " เสียงแผ่วเบา
หลินกำมือแน่น สายตาเจ็บปวดมองดูพิชเดินห่่างออกไปไกลเรื่อยๆ .....
เบลเดินมายืนข้างๆหลินแทนเอื้อมมือมาจับไหล่
" ลงทุนนะแก " เบลพูด หลินหันมามองแววตาเสียใจเปลี่ยนเป็นอีกอย่างที่ตรงข้ามกัน
" ชัดมั้ย " หลินเอ่ยถามเบล " ชัดสิแก ฝีมือระดับช่างภาพ " เบลหยืบมือถือส่งให้หลิน
หลินสไลด์หน้าจอมองดูภาพตรงหน้า เหมือนคนสองคนจูบหวานซึ้งกัน
" แล้วแต่แกน่ะ แต่รู้ใช่มั้ย ถ้าทำลงไปทุกอย่างจะไม่กลับคืน " เบลเตือนสติเพื่อนที่มองดูรูปไม่วางตา
หลินนึกถึงแววตาพิชที่มองเหมือนเธอร้ายที่ฉวยโอกาสจูบ
" อืม ขอคิดก่อน " หลินตัดสินใจไม่เด็ดขาดดี ไม่พร้อมจะให้พิชเกลียดกัน
" คิดดีๆ " เบลกระชับมือตัวเองที่วางบนไหล่หลิน
พิชเดินมาตามทางเดินหงุดหงิดชะมัดเลยกับการกระทำเมื่อกี้ จะว่าไปไม่เห็นใจจะเต้นเลยแฮะ
" อยากเจอกิฟท์จัง " พิชพูดเบาๆกับตัวเอง พอเงยหน้าปุ๊ปก็เจอโอกับนัท
" ว่าไงมีอะไรจะเล่ามั้ยคุณชาย " โอยืนกอดอก
พิชส่ายศีรษะเล็กน้อย " เออๆได้ แต่ว่าเปลี่ยนที่ได้มั้ย หิวข้าวมากกกก " พิชเอามือลูบท้องน้อยๆ
" เออๆไปสวนอาหารดีกว่า สามโมงเอง น่าจะยังเหลืออะไรให้กิน " นัทเสนอ
ทันทีที่พิชสั่งข้าวไก่กรอบ ส้มตำ เกาเหลา พอตั้งท่าจะกินปุ๊ป โอก็ย้ำคำถามอีกที
" กองทัพต้องเดินด้วยท้อง " พิชขำกับอาการอยากรู้ของเพื่อน โอตีไหล่ " อย่าลืลา "
" ไปบอกเลิกพี่หลินมา " พิชตั้งท่าบอกเพื่อนตรงๆ พร้อมตักข้าวเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ
" อะไรนะ !! " โอออกอาการตกใข พิชเงยหน้ามองแปปนึง ก้มหน้าก้มตากินต่อ
" โม้แล้วมึง ปกติรักกันแบบหวานเจี๊ยบรับส่งเช้าเย็น " นัทแย้ง " ไม่เชื่อๆ "
" ก็แล้วแต่ดูกันต่อไป กินสิ เย็นหมดแล้ว " พิชยิ้มอาหารมื้อนี้อร่อยจริงๆ มีความสุขจัง
" เล่ามาเลย อย่ามาลับลมคมใส หรือแก กับมาย จะแบบ เอ่อ " โอพูดถึงมาย มายก็เดินมาพอดี
" บ้า " พิชทำท่าจะตีเพื่ิอน " กลับแล้วหรอ " โอหันไปคุยกับมายที่มองมาทางนี้
มายพยักหน้าพร้อมโบกมือลาแทนคำพูด โอหันกลับมา พิชทำท่าเฉยๆ " ไม่ใช่นะ อย่ามั่ว "
" เล่าไปจะอินมั้ยเนี่ย อีกคนก็ไม่เคยมีความรัก อีกคนก็แห้วกินตลอด " พิชแซวโอตบท้ายด้วยกัดนัทเล็กน่้อย
สรุปสามคนก็นั่งคุยกันไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร ได้รู้แค่ว่าเลิกกัน เท่านั้นเอง นั่งคุยจนเย็นพิชก็ขอตัวกลับหอ
พิชเดินมาห้องอาหาร กวาดสายตามองหาสิ่งที่ใจหวัง เมื่อเจอเป้าหมายก็เดินหน้ามาหาทันที
กิฟท์เมื่อเห็นพิชเดินมาก็ลุกแล้วเดินอีกทาง
" ไปไหนนะ " พิชถามโอ๋นั่งกินขนมอยู่ มองข้างๆดูเหมือนกิฟท์ยังกินไม่อิ่ม
" เออ ซื้อมาฝาก " พิชซื้อหอยลายกระป๋อง กับมาม่าถ้วยมาให้โอ๋ กับขนมอีกสองถุงใหญ่
" นั่งลงเลย ไหนๆก็ไหนๆละ จะเล่าเดี๋ยวเคลียร์กันไม่รู้เรื่อง " โอ๋
พอพิชนั่งลงโอ๋ก็อธิบายทุกเรื่องการไปแอบดู เป็นโอ๋ที่ชักชวนเพราะกลัวพิชจะโกรธกิฟท์
และภาพที่เห็นอีก พิชเริ่มยิ้มไม่ออกพยักหน้าเล็กน้อยขอตัวไปดูอีกคนที่ป่านนี้งอนไปถึงไหนต่อไหน
" ขอบใจมากนะ ไปดูกิฟท์ก่อนนะ " พิชบอกลาโอ๋และวิ่งตัวปลิวไปที่ห้องตัวเอง
พอเปิดประตูห้องมาก็เจอกิฟท์ใส่ชุดนอนเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
พิชรีบถลาเข้าไปหน้า พร้อมจับมืออีกฝ่าย " คิดถึงจัง " เสียงหวานเจี๊ยบเอ่ยออกมา
" ... " กิฟท์เงียบ แกะมือพิชออกเบาๆ เดินมาทาครีม
" เป็นอะไรคะ งอนอะไรพิชเปล่า " พิชยื่นหน้ายื่นตาใส่ อีกฝ่ายก็เงียบ
แววตาเคืองๆเผยออกมาให้เห็นแม้ไม่มองสบตากัน " กิฟท์ ๆ " พิชยืนเรียบเอาคางเกยแขนกิฟท์
" กิฟท์คับบบบบบบ " เพิ่มลูกอ้อนในน้ำเสียง
" ที่รัก เบบี้ ยาหยี หวานใจ จุ๊บๆ " พิชสรรหาคำมาเรียกหมด
" ชื่อกิฟท์ " กิฟท์อดตอบไม่ได้ ถ้าไม่ได้พูดคงยืนแบบนี้ทั้งคืนแน่
" ไปอาบน้ำก่อนเลย " กิฟท์ พิชพยักหน้าเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพาดไหล่ หันมามองกิฟท์อีกรอบ
" แปลงฟันสะอาดๆด้วย น้ำยาบ้วนปากอีก บ้วนซะ " นั่นไง โกรธชัวร์ พิชยิ้มเดินเข้าห้องน้ำ
เดี๋ยวจะออกมาอ้อนเป็นลูกแมวเลย ผ่านไปสิบนาที พิชเดินทาแป้งตัวหอมออกมานั่งข้างๆคนที่หดขาอยู่บนเตียง
พิชเอาไหล่เกยกิฟท์ เรียกร้องความสนใจ แต่คนข้างๆยังเล่นมือถือ
เอาไงดีๆ นอนตักมันเลยละกัน พิชทิ้งหัวนอนลงบนตักกิฟท์ กิฟท์เหล่สายตาลงมา เอางี้เลยนะตานี่
" กิฟท์คะ โกรธพิชหรอ โกรธอะไรบอกพิชหน่อยนะ " พิชหยอกถามทั้งๆที่รู้ ก็แหม อยากรู้ว่าคนตรงหน้าโกรธจริงหรือโอ๋ชงมาให้เพื่อนกัน
" พิชบอกเลิกพี่เขาไปแล้วนะ แล้วก็พิชไม่ได้เริ่มนะ พี่เขาทำเอง ... " พิชยังพูดไม่จบ
กิฟท์ก็ยกมือฟาดไหล่บางๆของพิช อย่างแรง " โอ๊ย ตีเค้าทำไมอะ " พิชร้อง
" ไม่อยากรู้ ไม่ต้องเล่า " กิฟท์เริ่มโกรธจริงๆแล้ว ตอนแรกเธอก็เฉยๆนะ แต่พิชกลับมาย้อนศรให้จี๊ดหัวใจ
พิชลุกขึ้นนั่งดึงมือกิฟท์ๆไว้และสวมกอดจากข้างหลัง
" ฟังหน่อยสินะ พิชไม่ได้เอ่อ ... จูบตอบเขาไปเลยนะ แค่ปากชนปากอ่ะ เหมือนแมลงวันบินชนปาก " พิชเล่าให้ขำๆ
ดูเหมือนจะได้ผล กิฟท์ยิ้มคนอะไร แมลงวันบินชนปาก .. เอ๊ะ ตานี่เนียน
" อยากล้่างรอยสัมผัสมั้ย " พิชทำเสียงทะเล้นออดอ้อน กิฟท์ขยับตัวให้คางคนที่เกยอยู่วางไม่ได้อีกต่อไป
" ไม่เอาๆ พูดสิคะ มีอะไรก็พูดนะ พิชไม่โกหกหรอก หรือ กิฟท์ไม่สนใจพิชเลย " พิชคลายอ้อมกอดออก พร้อมกับหันหลังทำเสียงงอน น้อยใจ
" ก็หวงเข้าใจบ้างสิ " กิฟท์ พิชหันหน้ากลับมาแต่เปลี่ยนตัวเองให้มาอยู่ตรงหน้าคนที่อยากมองสบตา
" แค่หวงหรือคะ แล้วหึงรึเปล่านะ " พิชยิ้มทะเล้น " หึง .. มาก " กิฟท์ตอบเน้นเสียงชัดเจน
" ขอบคุณนะ " กิฟท์เอ่ยเบาๆ กับสิ่งที่ึคนตรงหน้าทำให้ แม้ไม่มากมาย แต่แสดงให้เห็นว่าตัวพิชจริงใจกับเธอ
พิชยกมืออีกฝ่ายมาหอมแบบเนียนๆ " ขอบคุณเหมือนกันคับผม " พิชเอาใบหน้าคลอเคลียมือกิฟท์
" ขี้อ้อนจริงๆเลยนะ " กิฟท์อดแซวไม่ได้ ไหนจะหอม แถมเอาใบหน้ามาคลอเคลียไม่ห่าง
" บิ๊วววว อารมณ์ไง ใกล้เวลานอนแล้ว อิอิอิ " พิชทำหน้าเจ้าชู้
" ข้างบนไงที่นอนเธอ อย่ามาเนียน " กิฟท์พูดออกอาการเขิน ตายแน่ฉัน จะรอดมั้ยเนี่ย
" นอนด้วยนะๆ นะๆ " พิชไม่พูดอ้อนเปล่า ทิ้งตัวลงนอนบนหมอนของกิฟท์พร้อมทำท่าหลับ
กิฟท์ยืนมองเหนื่อยใจ ปกติก็ชอบจะแย่อยู่แล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ เธอคงรักจนถอนตัวไม่ขึ้นแน่
" ปิดไฟสิคะ แสบตาแล้ว " พิชโผล่ตาออกมาจากผ้าห่มที่เมื่อครู่คลุมถึงหัว
" แมนมากกกกหนีไปนอนใช้เค้าปิดไฟ " ถึงปากจะบ่นแต่รอยยิ้มก็ระบายเต็มหน้า เดินไปปิดไฟและขยับตัวเข้าข้างใต้ผ้าห่่ม
พิชยื่นหน้ามาหอมแก้มกิฟท์ " กู๊ดไนท์คิสนะคับ ที่รัก " เสียงแผ่วเบากระซิบข้างหูสร้างความตื่นเต้นให้อีกฝ่ายอย่างมาก
" คะ " กิฟท์ตอบเสียงแผ่วเบา แล้วก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ กิฟท์พลิกตัวหันมาทางพิช
" อะไรคะ " พิชที่กำลังจะหลับตาลง เห็นอีกฝ่ายมองจ้องกันเหมือนมีคำถาม
" เอ่อ .. ก็ ... สัญญานะจะไม่ทำแบบนั้นกับใครอีก " กิฟท์พูดถึงภาพที่พิชกับหลินจูบกัน
แค่นึกถึงดวงตาของกิฟท์ก็มีน้ำใสๆคลอรอบๆ พิชรีบขยับเข้าใกล้ เขากะไว้แล้วนะว่าจะค่อยๆเป็นค่อยๆไปกัน
" สัญญา .. เค้าไม่ได้เต็มใจ ถ้าเขาอยากจะจูบใครสักคน คนๆนั้นก็คือกิฟท์ "
พิชไม่พูดเปล่าขยับตัวเปลี่ยนท่ามาขึ้นคร่อมกิฟท์ เล่นเอาคนข้างล่างถึงกับงง
" พะ พะ พิชจะขึ้นมาทำไมกัน " เสียงสั่นแสดงถึงอารมณ์อ่อนไหวของอีกฝ่าย
พิชโน้มตัวลงหมายจะดมกลิ่นหอมหวานจากร่างกายแต่ด้วยความที่ไม่เคยเลิฟซีนกับใครเลย
กลิ่นสบู่อาบน้ำผสมกับกลิ่นกายกับทำให้พิชต้องใจสั่นหวั่นไหวมากกว่าเดิม จนต้องเอาจมูกเขี่ยซอกคออีกคนอย่างตั้งใจ กิฟท์เม้มปากริมฝีปากแน่น กลัวว่าจะส่งเสียงผิดปกติออกมาให้รู้ใจกัน ว่าคนโดนกระทำช่างขนลุกแค่ไหนกับรอยสัมผัสที่อีกคนฝากไว้
จากจรดปลายจมูก พิชค่อยๆใช้ริมฝีปากทำท่างับแผ่วเบา กิฟท์ถึงกับสะดุ้งอีกรอบเหมือนมีปลายลิ้นอุ่นๆมาสัมผัสคอกันซะอย่างนั้น กิฟท์ขยับตัวทำท่าจะหนี เรี่ยวแรงหายไปไหนหมดกันนะ จากจะหนีก็กลายเป็นขยับให้อีกคนแนบชิดกายได้สะดวกขึ้นเสียงอย่างนั้น
" อะ อืม .. " กิฟท์ส่งเสียงออกมาอย่างทนไม่ไหวเมื่อพิชค่อยๆดูดเม้มลำคอกิฟท์
พิชเงยหน้ามองใบหน้าหวานๆตรงหน้า แววตาเซ็กซี่เย้ายวนเกินจะห้ามใจ
" ลบรอยจูบหน่อยนะคะ " พิชแตะริมฝีปากประทับลงทันที เขาถือวิสาสะว่าเอาเองว่าอีกฝ่ายยินยอมพร้อมใจ
กิฟท์เบิกตากว้างขึ้น เมื่อพิชดันลิ้นเข้ามาภายในปาก ดูท่าอีกฝ่ายจะได้ใจมากเกินไป กิฟท์คิดจบก็เป็นฝ่ายกระทำกลับบ้างด้วยการมอบรอยจูบกลับไปอย่างดูดดื่ม ความซาบซ่า สุขล้น เกินขึ้นในหัวใจทันใด ต่างคนต่างสัมผัสกันจนแทบหายใจไม่ทัน จนต้องผละออกจากกันกะทันหันเพราะถ้าจูบต่อมีอาจขาดอากาศกันได้
" หวานที่สุดเลยคนดี " พิชก้มลงยิ้ม กิฟท์พ่นลมหายใจร้อนผ่าว ร้อนเหลือเกินทั้งร่างกาย
กิฟท์ลืมตามองใบหน้าพิชชัดๆ พร้อมประกบริมฝีปาก สอดแทรกลิ้นเข้าไปตวัดจูบ เหมือนคนกระหายน้ำ
มือทั้งสองของพิชค่อยๆลูบสำรวจร่างกายกิฟท์ และหยุดที่หน้าอกทั้งสอง
" ซ่อนรูปจัง " พิชอดใจไม่ไหวที่จะถอนริมฝีปากออกมาแหย่กิฟท์ให้ได้รู้สึกหวั่นไหว
พิชค่อยๆพรมจูบลงลำคอ มือที่งสองก็ทำหน้าที่นวดเฟ้นหน้าอกของคนตรงหน้า จูบไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าอก
พาปลายลิ้นสัมผัสยอดอกอีกฝ่าย ส่วนมือที่ว่างก็ทำการบีบเค้น " พิช ... " กิฟท์ส่งเสียงแผ่วเบา รู้สึกเหลือเกินกับการสัมผัส เสียวที่ท้องน้อยวาบๆ แปล๊บๆ " กิฟท์ .. พิช .. เสียวเกินไปคะ " กิฟท์เอ่อแต่ละคำแสนลำบาก จะว่าสุขก็สุขเหลือล้น จนแทบหายใจไม่ทัน อีกคนก็จ้องแต่จะดื่มด่ำรสรักตลอดเวลา กิฟท์เผลอเอาเล็บมือจิกลงไปที่แผ่นหลังของอีกฝ่าย ก็ทั้งวูบวาบ หวิวหัวใจกันแบบนี้ มีแต่เธอคนเดียวหรือยังไงกันนะที่รู้สึก
พิชพลิกตัวลงมานอนข้างๆกิฟท์พร้อมกับกอดรัดร่างกางอีกฝ่ายไว้
" นอนกันนะ พิชง่วงแล้ว " พิชพูดเสียงเบาๆ แล้วหลับผลอย
กิฟท์เบิกตากว้าง หมอนี่ ทำฉันอารมณ์ค้าง ..... !!! จริงๆแล้วพิชเองก็นอนไม่หลับเหมือนกัน ทั้งตื่นเต้น และ อยากครอบครองอีกฝ่ายเกินห้ามใจ แต่ เขาต้องขอกิฟท์เป็นแฟนก่อน ถึงจะทำอะไรที่มากกว่านี่
ค้างกันป่าววว อิอิอิอิ คือผลังจากนี้คงมีแบบเลิฟซีนไม่มากก็น้อย
ทีนี่ไรท์รู้สึกว่าอยากแต่งแบบละเอียด แต่จะเขียนออกรึเปล่า ไรท์เอ๋ย ..! 
อยากให้สื่อถึงอารมณ์ ความรู้สึกรัก ตอนนี้ก็เขินจะแย่แล้ว ><
ยังไงไรท์จะปรับปรุงนะฮ้าาา ที่นี้ก็ขอคำแนะนำหน่อยว่าคนอ่าน ชอบเลิฟซีนแบบไหน
เพื่อมีไอเดียดีๆ ต่างจากที่ไรท์คิด นิดหน่อย
ขอบคุณคนอ่านๆมากกกกกกกกก ติดขัดนิดหน่อยขออภัยนะคะ
ส่วนคนคอมเม้นท์กัน รักเลย จุ๊บๆ ขอให้สวยหล่อ แฟนรัก แฟนหลงกันนะจ๊ะ
กราบขอบพระคุณอีกครั้ง ^^* อากาศเปลึี่ยนดูแลตัวเองด้วยนะ
อย่าลืมทานน้ำกับวิตามินซีเยอะๆจ้า
อาทิตย์หน้าเจอกัน .... คัฟฟฟฟฟฟ
By : Yumyum Date : 22 Sep 2013 07:46  
|
