|
มันคงเป็นความรัก # 12 .... Goodnight KisS
12 .. Goodnight KisS
ถึงเวลารวมสีนักเรียนชั้น ม.1-6 ก็มารวมตัวอยู่สนามกีฬาโดยหัวหน้าห้องแต่ละคนจะเป็นคนบอกว่าอยู่สีอะไร
จอมเดินมาหยุดตรงหน้าทุกคน " แดง " จอมชูกระดาษสีแดงให้เพื่อนๆดูอีกครั้ง
" เออ ก็ยังดีกว่าสีฟ้านะ " โอ๋เผลอตัวพูดออกมา
พิขไม่ได้พูดอะไรมากนัก ได้แต่เก็บความสงสัยไว้คนเดียว เพราะโอ๋ดูเฟรนลี่จะตายไป
" แต่แกน่ะ ซวยนะ พี่จอยอยู่สีแดงนี่หว่า " โอ๋หันไปบอกกิฟท์ กิฟท์ทำท่าเซ็ง หนีคนโน้นมาเจอคนนี้
" ทำไมอ่ะ พี่จอย เป็นแฟนเก่ากิฟท์หรอ " นัทถามอยากรู้
เพราะในสายตานัท กิฟท์น่ารักมาก ถ้านัทมีความกล้ากว่านี้คงจีบไปแล้ว
" ก็จะว่าใช่ก็ใช่นะ แต่ก็เลิกมาสักพักแล้ว " กิฟท์บอกแบบไม่ปิดบัง
พิชที่เดินตามหลังคู่มากับนัทถึงกับใจสั่น แบบนี้นี่เองถึงหลบหน้าตลอด
" ทำไมเลิกละ " นัทถามต่อ พิชโอบคอนัทไว้หลวมๆ ถามได้ถูกใจมาก ตบบ่าเพื่อนรักสองที
" พี่จอยมันหื่นไง กิฟท์มันเลยเพลีย บอกไม่ไหวๆงี้ ไม่ยอมไม่หยุด " โอ๋แกล้งทำเสียงล้อเลียนเพื่อน
คนอื่นหันมาขำ กิฟท์ตีโอ๋เป็นการใหญ่ พิชชะงักหยุดเดิน
" เอ้า หยุดทำไมตกใจหมด " โอร้องเมื่อเดินชนหลังพิชเต็มๆ
พิชมีสีหน้าตื่นๆ กับคำพูดโอ๋ " เปล่าๆ เป็นเหน็บนะ " พิชแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
และเดินตามๆกันขึ้นไปนั่งบนสแตนที่มีอยู่ 5 ชั้น โดยม.4 ต้องนั่งเรียงแถวยาวลงมา
ไล่จาก โอ๋บนสุด กิฟท์ พิช นัท โอ ส่วนคนอื่นๆอยู่อีกฝั่ง ประธานเชียร์ประจำสีก็ต่างซักซ้อมกัน
" โอย เหนื่อยเจ็บคอจะแย่ " กิฟท์บ่นกระปอดกระแปด และตอนนี้เสียงกิฟท์ก็แหบตามที่ืี่บ่นออกมา
" เอาน้ำเปล่า เดี๋ยวฉันขอพี่เขาให้ " โอ๋ก้มลงมาคุยกับกิฟท์
" อย่าเลยเดี๋ยวก็เลิกแล้ว จะโดนรุ่นพี่เขม่นกันเปล่าๆ แค่โดนคนเดียวก็พอแล้ว " กิฟท์ตอบกลับโอ๋
พิชนั่งคิดโดนคนเดียวก็แย่แล้วคืออะไร ... ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น
เวลาผ่านไปจนถึงสามโมงเย็นการซ้อมก็จบลง ทุกคนก็ทยอยลงจากสแตนเชียร์
" เมื่อยมากกกกก คอจะพังเอา " นัทบ่นออกมาทันทีที่เท้าแตะถึงพื้นสนาม
" รุ่นพี่โครตฟิตตตสงสัยนึกว่าวันจริง " พิชส่ายหัวไปมาเรื่องใช้แรงงานอย่าได้คิดไม่ใช่เรื่องถนัด
" งานเข้า " โอ๋พูดจบประโยค พิชก็หันมาทางโอ๋มองตามเสียง เห็นพี่จอยเดินตรงมาหากิฟท์
พิชมองและกำลังจะก้าวขาไปทางกิฟท์ ซึ่งอยู่ไม่ไกลนักดูจากระยะทางก็พอรู้ว่าพิชน่าจะถึงตัวกิฟท์ก่อนพี่จอย
ขณะกำลังจะก้าวขาออกนั้น " นั่นก็งานเข้า " โอ๋ชี้มาทางพิช
พิชจึงหันหลังกลับมามอง หลินก็เดินมาคล้องแขนพร้อมลากพิชไปยืนใกล้ๆ โอกับนัท
ซึ่งดูสับสนกับเหตุการ์ณตรงหน้า
" เหนื่อยมั้ยพิช " หลินพูดเสียงหวานผิดปกติ
" เอ่อ .. ก็ไม่เท่าไรนะ " พิชปากตอบแต่สายตากลับคอยแต่จ้องมองไปทางอื่น ความรู้สึกอึดอัดเข้ามาปะปนในใจ
" เดินไปส่งพี่หน่อยสิ " หลินดึงแขนพิช หลินออกแรงกระชับแขนคนข้างๆแน่น
" แปลกๆน่ะมึง " โอกระซิบกับนัทเบาๆ มองตามสายตาพิชก็เห็นๆกันอยู่ว่าไม่ได้สนใจหลินเลย
" กูว่าไอ้โอ๋ต้องรู้อะไรดีๆ " โอจับสังเกตท่าทางของโอ๋
นัทพยักหน้า " แต่ .. ถามไอ้พิชมันตรงๆมันก็น่าจะเล่าเองแหละ "
และทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
หลินลากพิชมาได้สักพัก หลินกวาดสายตามอง ไม่มีเด็กคนนั้นอยู่ใกล้แถวนี้
" เฮ่อ .... !! " พิชลืมตัวอดถอนหายใจระบายอารมณ์ความอึดอัด เขาไม่ใช่สิ่งของที่นึกอยากจะดึงกันก็ทำได้เลย
" เหนื่อยใจขนาดนั้นเลยหรอไง " หลินอดปล่อยคำพูดค่อนแคะออกมาไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นเลย
" พี่หลินมีอะไร " พิชมองสบตาคนตรงหน้า ด้วยความไม่เข้าใจ
" โกรธพี่หรอ " หลินทำเสียงง้องอน
" เปล่า ไม่ได้โกรธ แต่อยู่ๆมาลากออกมาจากเพื่อนก็เกินไปหน่อยนะ " น้ำเสียงเข้มๆของพิช ทำให้คนตรงหน้ารับรู้
ได้เลยว่า อาการไม่พอใจมันออกมาชัดเจน แต่เจ้าตัวดูท่าจะไม่รู้
" เรามีเรื่องต้องคุยกันแล้วละ " หลินทำเสียงดุชัดเจนไม่แภ้เสียงเข้มๆเมื่อสักครู่
พิชทิ้งตัวนั่งลงแอบถอนหายใจเบาๆอีกรอบ
" พิชมีอะไรกับกิฟท์ยัง ? "
" พี่หลินจะดูถูกกันไปหน่อยแล้วนะ " พิชพูดออกมาโดยไม่มองหน้าหลินสักนิด
คำพูดชัดเจนออกมา แสดงว่าไม่มีแน่ๆ หลินคิดในใจ พลาดแล้วเรา
" ก็พี่หวง พี่หวงพิชมากนะ พิชน่าจะรู้ว่ายัยกิฟท์อะไรนั่นคิดยังไง " หลินเสียงอ่อนลงอีกรอบ
ตอนแรกเธอคิดว่่เธอเองก็รักพิชมากมาย แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่า ถ้าเธอปล่อยพิช เธอแพ้
และหลิน .. เธอเกลียดการแพ้พ่ายมากที่สุด
" ถ้าพี่ไม่สบายใจ เอ่อ .. ทำยังไงถึงจะสบายใจ " พิชยอมอ่อนบ้าง ต่อให้เขาโกรธเคือง เรื่องราวดีๆก็ยังมีอีกเยอะ
" งั้นคืนนี้โทรคุยกันนานๆนะ " หลินยิ้มคิกคัก แต่ในใจเธอคิดการไกลไปกว่านั้น
" โอเคๆ ได้ๆ ปะ .. กลับบ้านเดี๋ยวเดินไปส่งนะ " พิชส่งยิ้มให้หลิน
" ไล่หรอไง " หลินท้วง
" พืชเหนื่ิอยเหงื่อออกมากกกกก .. อยากอาบน้ำจะแย่ " พิช
" ตกลงงั้นเดินไปส่งพี่ แล้วตอนเช้าจะเดินมารับมั้ย " หลินถามย้ำ เมื่อเช้าพิชไม่ได้เดินมา
" ก็ เหมือนเดิมไง " พิชยิ้มอีกรอบ
สองคนพากันเดินไปที่ลานจอดรถ พิชส่งหลินขึ้นรถกลับบ้านก็เข้าหอพักเลย
พอถึงหอพักพิชก็จัดการอาบน้ำก่อนเมื่อเห็นว่ากิฟท์ยังไม่เข้ามา
เผื่อคนที่คิดถึงกลับมาคงอยากอาบน้ำคลายร้อนบ้าง พิชจัดการอาบน้ำ
ตอนแรกพิชคิดว่าจะออกไปเดินเล่น แต่ก็ไม่รู้จักใคร นอนดีกว่า ....
ประมาณหกโมงกิฟท์เปิดประตูห้องเข้ามา
" พิชนอนอยู่ " กิฟท์ทำปากจุ๊ๆ บอกโอ๋ โอ๋พยักหน้า
" งั้นเดี๋ยวอาบน้ำแล้วเจอกันนะ ปลุกมันด้วยละ " โอ๋
กิฟท์กำลังจะปิดประตูห้อง โอ๋ก็ดึงเสื้อเพื่อน " อย่าทำมิดีมิร้ายหนูพิชเค้าละ อิอิ "
โอ๋อดกวนเพื่อนไม่ได้ ก่อนจะฮัมเพลงออกไปอย่างสบายใจ
กิฟท์ส่ายหัวเบาๆกับคำพูดโอ๋ สายตาพลันมองไปเห็นพิชนอนใส่หูฟัง
" ใส่แบบนี้แล้วนอนหลับได้อีก กลัวหูตึงหรอไง " กิฟท์นั่งลงบนเตียงสายตามองดูคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่
" คนตาก็งอนเชียวคนอะไรหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักขนาดนี้ "
จากตอนแรกที่คิดจะมาถอดหูฟังออก พอกิฟท์ยื่นมือออกไปจะถอด มือตัวเองกลับสั่นซะนี่
" เกินเหตุละจะสั่นทำไมเนี่ย เฮ้อ .. " กิฟท์ยกมืออีกข้างมาจับมือตัวเอง
ไม่ใช่แค่มือที่สั่นตอนนี้ใจกิฟท์ก็เริ่มสั่นแล้วเหมือนก้น การรักใครสักคนข้างเดียวมันทรมานนะ
แต่การรักใครที่เราไม่สามารถรักกันได้มันทรมานยิ่งกว่า การรักคนมีเจ้าของ
กิฟท์เอื้อมมือมาจับหูฟังสองข้างดึงออก เธออมยิ้มเล็กๆที่สามารถเอาชนะอาการตื่นเต้นของหัวใจได้
กิฟท์ขยับตัวเข้าใกล้พิชยิ่งขึ้น เพราะเธอต้องเอื้อมมือไปกดปิดเสียงเพลง
พิชเมื่อรู้สึกว่ามีเงาดำๆผ่านหน้าตัวเอง ก็ลืมตา เห็นหน้าอกกิฟท์อยู่บนใบหน้าตัวเอง
" ทำอะไรคะ " พิชเผลอตัวใช้คำพูดหวานๆออกมา
กิฟท์เมื่อก้มลงมาก็ตกใจเห็นตาใสแป๊วที่ทำให้หลงชอบตั้งแต่ครั้งแรกจ้องอยู่
พิชอมยิ้มน้อยๆ " ง่วงหรอ มาๆ มานอนข้างๆเรา " พิชทำท่าจะขยับตัวออกมาให้กิฟท์อยู่ข้างใน
แต่ลืมคิดไปว่าตัวกิฟท์พาดอยู่ด้านนอกกลายเป็นตอนนี้สองคนตัวพันกัน พอรู้ตัวก็ชุลมุลกันอีกรอบ
" ฮ่าๆๆๆ ขอโทษนะลืมคิด " พิชหัวเราะตัวงออยู่บนเตียงกับท่าทางตลกๆเมื่อสักครู่
" แกล้งกิฟท์หรอ นี่แนะๆ " กิฟท์เอามือตีพิชเบาๆ
" ก็เห็นว่าน่ารักดีก็เลยอยากแกล้ง ชอบรอยยิ้มแบบนี้มากกว่านี่น่า " พิชจ้องมองกิฟท์
" อย่ามาพูดหวานเลย " กิฟท์ทำท่าจะดันพิชออก แต่มือกลับโดยพิชจับไว้
ไอ้สายตาแบบนี้มันอะไรกันนะ กิฟท์เฝ้ามองสายตาพิชที่ส่งมาดูออดอ้อนเหลือเกิน
" ไม่เคยพูดแบบนี้กับใครเลยนะ " กิฟท์ทำตาโต " จริงจริงงงงงง " พิชเน้นคำเหมือนจะดูหวานแต่ออกแนวตลก
" ขอกอดหน่อยได้ป่ะ " พิชขอดื้อๆ
" มากไปๆ ไปอาบน้ำดีกว่า ลุกได้แล้ว " กิฟท์ออกแรงดันตัวพิชไปข้างๆอีกรอบ
พิชลุกขึ้นจากเตียงอย่างว่าง่าย กิฟท์ลุกจากเตียงออกมา
" อาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวไปเจอโอ๋ที่โรงอาหาร " กิฟท์
" เดี๋ยว " พิชเรียก " ถ้าอาบแล้วกอดได้ใช่ป่ะ " พิชอมยิ้ม
" มากไปคะ " กิฟท์เดินเข้าห้องน้ำใบหน้าระบายไปด้วยรอยยิ้ม
พิชนั่งเก็บของตัวเองให้เรียบร้อย แปลกมากแค่อยู่ใกล้ๆก็มีความสุขมากแล้ว
" มันคืออะไรก้นนะ " พิชยกมือทาบหัวใจตัวเอง รอจนกิฟท์ออกมาก็เดินมาหาโอ๋ที่โรงอาหาร
" ช้ามากกกกกกกกกก " โอ๋ลากเสียงยาวเน้น
" เอาน่่ามาแล้วไง " กิฟท์นั่งลงข้างโอ๋
พิชเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกัน ในใจก็แอบนึกอยากนั่งข้างๆกิฟท์บ้าง
และเหมือนสายตาพิชจะเยิ้มเพ้อฝันออกนอกหน้าไปไกลลิบๆ
" แหม ขนลุกวะมึง " โอ๋มองสีหน้าเพื่อนที่นั่งตรงข้ามกันแบบรู้ทัน
" ไปเอาข้าวกัน พิชกินไรๆ เร็วๆหิว " โอ๋ลุกขึ้นเร่งความคิดเพื่อน
" เออ เอาอะไรก็ได้ไม่เอาผัก " พิชตอบ
ทั้งสามคนนั่งคุยกันเรื่องทั่วๆไป และเอาการบ้านมานั่งทำกัน
" ยากมากภาษาอังกฤษ " พิชถึงกับบ่นเมื่อทำวิชาล่าสุดจบ
" คนนี้เลยถนัด ลอกกิฟท์เอาง่่ายกว่า " โอ๋ก้มหน้างุดๆใส่สมุดการบ้านตัวเองแต่ก็ไม่วายอดใจพูดตอบไม่ได้
" เวอร์ไป .. ก็อยากเป็นแอร์เลยต้องเน้นภาษาหน่อย " กิฟท์ทำเสร็จก่อนเพื่อนนั่งอ่านหนังสือทบทวนล่วงหน้า
" โอ๊ย แบบนี้ได้เป็นอยู่แล้วละ " พิชยื่นมือมาหยิบ สมุดตรงหน้ากิฟท์เปิดมาดู
" ทำไมวะ ?! " โอ๋ชิงพูดก่อน กิฟท์มองหน้าฟังคำตอบ
" เปล่า เรื่องภาษานะไม่รู้หรอก " โอ๋เงยหน้ามามองคนตรงข้ามงงๆ กิฟท์ก็ขมวดคิ้ว
" แต่เรื่องความสวยนะ สวยมากกกก ผ่านอยู่แล้วละ " พิชพูดจบก็ส่งตาเยิ้มอีกรอบ
ตอนนี้ใบหน้าสวยๆที่โดนชม มีสีแดงเข้ามาแทนที่อย่างชัดเจน
" แหวะ กูจะอ้วก " โอ๋ขำรัวเสียงดังอย่างถูกใจ
" มากไปอีกแล้วนะ " กิฟท์ชี้นิ้วขู่
พิชทำตาปริบๆ ใส่แบบไม่เกรงใจใคร กิฟท์ถึงตอนนี้ก็เขินอายกับสายตาที่มองมาให้กันตลอด
" กูอาจเป็นเบาหวานได้ จะมาร้องเรียกค่าเสียหายกับแกสองคน " โอ๋ส่งเสียงอาฆาต
จอยนั่งสังเกตดูท่าทีของโต๊ะนั้นแล้วก็แปลกๆ ทำไมกิฟท์ทำท่าเขินอายขนาดนั้นคบกันมาตั้งนานก็ไม่เคยเห็นสักทีกับอาการแบบนี้ " ต้องมีอะไรแน่ๆ " จอยนั่งมองแล้วก็ทนไม่ไหวลุกขึ้นหมายจะเดินไปหา
อย่างน้อยเขาก็มั่นใจว่า พิชเป็นแฟนใคร และ ไม่มีสิทธิ์จะมาเกาะแกะกิฟท์
โอ๋มองเห็นจอยเดินมาไม่ทันจะสะกิดใครหน้าหมวยๆก็มานั่งลงข้างกิฟท์แล้ว
" กิฟท์ สงสัยอะไรถามพี่ได้นะจ๊ะ " จอยเบียดตัวใกล้กิฟท์ทำแกล้งเป็นดูตำราเรียนตรงหน้ากิฟท์
" ท่าทางพี่จะสายตาสั้นมากนะฮะ " พิชอดกวนไม่ได้
จอยหันควับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมาทันที พิชก็ยักคิ้วกวนๆตอบ
" นั่นสิคะ พี่จอยถ้าสั้นมากเอาไปดูใกล้ๆก็ได้คะ " กิฟท์ส่งสมุดให้จอย
แต่จอยกลับดันกลับเข้าที่เดิมคือตรงหน้ากิฟท์
" ถ้ากิฟท์เอามาให้พี่ดูใกล้ๆ กิฟท์ก็มองไม่เห็นสิจ๊ะ เอาไว้แบบนี้พี่จะได้เห็นหน้ากิฟท์ใกล้ๆด้วยไง "
จอยฉวยโอกาสกุมมือที่วางอยู่บนโต๊ะไว้ แต่สายตาเขม่นพิช
" แหมมมม พี่ก็นั่งตักกิฟท์เลยก็ได้นะฮะ ถ้ามันจะสั้นนนนนนมากขนาดนั้น " พิช
" เฮ้ย โอ๋นี่ใคร กวนนะ เพื่อนเรา " จอยเริ่มหงุดหงิดกับน้ำเสียง สายตา และคำพูดคนตรงหน้า
" ชื่อพิชฮะ " พิชแนะนำตัวเองและเลือกใช้คำว่า ฮะ กับจอยเพราะมันดูกวนดีในความคิดเขา
" เอ่อ คือ พี่จอย ... เอ่อ " โอ๋อยากจะหาข้อแก้ตัวให้แต่พิชก็กวนบาทาดีเหลือเกิน
จอยสูดลมหายใจและหันไปทางกิฟท์ แต่เสียงกวนๆก็เอ่ยลอยมาอีกครั้ง
" แล้วพี่ไม่มีชื่อหรอฮะไม่เห็นแนะนำตัวเองเลย " จอยหันขวับ
" จะมากไปแล้วนะ รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องบ้างหัดเคารพด้วย " จอยตบโต๊ะจ้องหน้าเขม็ง
ด้วยความที่จอยตัวสูงกว่าพิช ถ้ามีเรื่องกันพิชดูท่าจะเสียเปรียบแต่คนตัวเล็กกว่ากลับกวนไม่เลิกรา
" เคารพสิฮะ ถึงถามว่าทำไมพี่ไม่แนะนำตัวบ้างฮะ ^^ " พิชทำเสียงใส
ก่อนที่จอยจะส่งเสียงออกมา กิฟท์ก็เอ่ยขึ้นก่อน
" พิชนี่พี่จอย " จอยกลับสวนออกมาต่อท้าย " เป็นแฟนกิฟท์ " จอยเน้นชัดๆช้าๆ
" นี่มันสงครามกลางเมืองหรอวะเนี่ย " โอ๋บ่นเบาๆ
" ไม่ใช่ อดีตคะ แฟนเก่า " กิฟท์มองไปที่พิช ลอบดูอาการของคนตรงหน้า ที่เธอแคร์มากกว่าคนตัวสูงข้างๆ
" จะเก่าจะใหม่ก็แฟนอยู่ดี " จอยต่อท้ายไม่เลิกรา
โอ๋เห็นหน้าพิชเครียดแต่รอยยิ้มกวนๆระบายอยู่เต็มใบหน้า แถมกวนกว่าเดิมด้วยซ้ำ
" แบบนี้เวลาเจอหน้ากันพิชควรทักพี่ว่าไงดีฮะ พี่จอย หรือ สวัสดีพี่จอยแฟนเก่า แบบนี้หรอฮะ " พิชกวนต่อ
" พิชพอแล้ว " กิฟท์ส่งเสียงดุ เมื่อสิ้นเสียงแววตาตัดพ้อกันก็ส่งมาหากิฟท์ทันที
พิชลุกขึ้นและเดินออกไป โอ๋ทำท่าจะลุกตาม แต่พิชพูดสั้นๆ
" ไม่เป็นไร " พิชบอกโอ๋เบาๆ พิชเองอยากให้โอ๋อยู่เป็นเพื่อนกิฟท์มากกว่า
พิชก้าวเท้าเร็วเดินออกมา
" ใจเย็นๆ " พิชพูดกับตัวเองตลอดทางเดินกลับเข้าห้อง
พอพิชลับสายตาออกไป จอยก็นั่งลงตามเดิม
" เพื่อนกิฟท์คนนั้นดูไม่โอเคเลยนะ พี่จอยว่า กิฟท์มานอนกับพี่เถอะนะ " จอยรีบเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส
" เอ๊ะหรือคิดว่าแฟนตัวเองเป็นรุ่นพี่เหมือนกันนะ กิฟท์รู้ใช่มั้ยว่าเขาเป็นแฟนหลินรุ่นเดียวกับพี่ "
จอยพูดเสียงเรียบๆ มีหรือกิฟท์เจ้าแม่วางแผนจะไม่รู้ทันแผนอีกคน
" งั้นมั้งคะ กิฟท์ไม่ค่อยสนใจเท่าไร ขอตัวก่อนนะคะพี่จอย กิฟท์ง่วงแล้ว "
กิฟท์ลุกขึ้นเก็บของแล้วเกินไปพร้อมกับโอ๋ ... ปล่อยให้จอยนั่งหน้าจืดอยู่คนเดียว
กิฟท์หยุดยืนหน้าห้องถอนหายใจ
" เราเข้าไปเป็นเพื่อนปะ เผื่ออะไรๆจะได้ดีขึ้น " โอ๋เสนอตัวเต็มใจช่วย
" ก็แค่เพื่อนงอนกันจะสักเท่าไร "
กิฟท์พูดเสียงเบาเหมือนใจที่เบาหวิวเมื่อนึกถึงสายตาคนที่ชอบมองกันแบบตัดพ้อ
" ให้มันจริงเถอะวะ แกคิดอะไรกับมันแกก็รู้อยู่แก่ใจ ส่วนฉันนะ "
" ฉันเห็นสายตาพิชแล้วก็ไม่อยากจะเชื่อ มองแกแบบรักหนักหนา เอ๊ะ ! หรือซั่มกันแล้ว " โอ๋ตาโต
" ตลกแล้ว " กิฟท์ทำตาดุ
" นิดนึงละ " โอ๋เค้น
" ไม่มีๆ ไปกันใหญ่ " กิฟท์ส่ายหัว
" คนเราจะงอนทำไมวะ ถ้าไม่คิดอะไร แต่ยังไงก็ระวังๆนะ ดูจากพี่หลินกับพี่จอยละ งานหนัก "
" อืม ฉันก็ว่างั้น ปกติไม่ได้แคร์เท่าไรนะ มือที่สาม แต่ดูเหมือนพิชจะแคร์แทนฉันเลย " กิฟท์
" พิชคงไม่อยากให้ใครมาว่าแก เออ คุยกันดีๅ นอนดีกว่า ฝันดีๆ เข้าห้องๆ " โอ๋โบกมือลาเพื่อน
แกร๊ก ... เสียงประตูห้องถูกเปิดเบาๆ ภายในห้องมืด
" เพิ่งจะเดินมานอนแล้วหรอไงกันนะ " กิฟท์เดินมาดูที่เตียง ว่างเปล่า
" หายไปไหนของเขา " อดเป็นห่วงไม่ได้ก็เพิ่งจะมาเป็นเด็กหอพัก ไปไหนคงไม่รู้จักที่ทางนัก
กิฟท์ค่อยๆจัดเตียงนอน กิฟท์เขย่งตัวขึ้นมองดูเตียงนอนชั้นบน
" ไม่มี " บ่นออกมาเบาๆ
แกร๊ก .. พิชเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับหน้าแล้วทาครีม
" เอ่อ ... " กิฟท์ตกใจที่อยู่ๆก็พรวดออกมาแบบนั้น
" จะใช้ห้องน้ำเปล่า เสร็จแล้วนะ " พิชยิ้มให้ กิฟท์กำลังงงๆเลยเดินเข้าห้องน้ำ
ในห้องน้ำ
" นี่มายืนทำบ้าอะไรเนี่ยเรา " กิฟท์สูดลมหายใจเข้าแรงๆ
ผ่านไป สิบนาที .. กิฟท์ทำธุระพร้อมเรียกความมั่นใจกลับคืนมา ก็กล้าพอจะเดินออกจากห้องน้ำ
ต่อให้อีกคนทำหน้าบึ้งตึงก็พร้อมจะอธิบายแล้วกัน
พิชนอนหันหน้าเข้ากำแพง พร้อมกอดหมอนข้างและคุยโทรศัทพ์
" อืมๆ .... อือ ... ใช่ๆ " กิฟท์ได้ยินแต่คำพูดแบบนี้ คุยกับใครก็ไม่รู้ ปล่อยให้ยืนตื่นเต้นในห้องน้ำตั้งนาน
เชอะ ... นอนดีกว่า
กิฟท์ปิดไฟเรียบร้อยเตรียมนอน เดินมาหยุดที่เตียง อีกคนก็ยังตะแคงข้างคุยมือถือไม่หยุด
" หมั่นไส้ " กิฟท์ชักจะเริ่มงอนกลับทีเมื่อกี้ทำเป็นโมโหเรา งอนเรา ส่งสายตางอนมาให้กันไม่หยุด
กิฟท์หยิบหูฟังข้างๆเตียงมาใส่หู ก็ยังดีกว่านอนฟังเสียงคนจีบกัน
พร้อมกับขยับตัวซุกเข้าหาผ้าห่มนอนหันหลังให้อีกคนที่นอนอยู่ข้างๆ
พิชอมยิ้ม " พิชง่วงแล้วนอนก่อนนะ ฝันดีคะ "
พิชรีบวางมือถือและพลิกตัวหันมามองคนที่นอนจะตกเตียงเพราะความงอนเลยขยับตัวออกห่าง
ทำตัวเนียนๆเอามือขวาตัวเองไปกอดอีกคนไว้ กิฟท์เมื่อรู้สึกว่ามีมือหนักๆมาพาดก็หันควับมาทันที
" อะไร " ส่งสายตามหาโหดกลับมาให้
" กลัวตกเตียงก็เลยจะกอดไว้ " พิชยักคิ้วส่งกลับไปแข่งกับสายตาโหดๆของอีกคน
" ไม่ต้องเลย ไม่ตกจะนอนแบบนี้ " กิฟท์ชักจะงอนจริงจัง อะไรกันเราก็ห่วงแสนห่วงที่ไหนได้มีหน้ามาแกล้งกัน
พิชออกแรงที่แขนตัวเอง ถึงเขาจะดูตัวเท่าๆกันกับกิฟท์ แต่แข็งแรงกว่าแน่นอน
" อย่าดื้อสิเดี๋ยวตกนะ " พิชขยับแขนออกแรงให้ตัวกิฟท์เข้ามาชิดกับตัวเองโดยไม่ตั้งใจ
หวังเพียงแค่ว่าจะแกล้งอีกคนเท่านั้น แต่เมื่อกลิ่นหอมอ่อนๆของครีมทาผิวแตะที่จมูก
ใบหน้าก็แดงร้อนผ่่าวขึ้นมาดื้อๆซะอย่างนั้น กลับกลายคนแกล้งจะเป็นคนอายมากกว่าเสียเอง
กิฟท์เมื่อเห็นว่าพิชผ่อนแรงที่แขนลงก็สงสัย เลยรีบหันกลับไปหวังจะบิดหูระบายอารมณ์
กิฟท์พลิกตัวกลับด้วยความรวดเร็ว " โอ๊ย " ปลายจมูกทั้งสองคนแตะกัน
ก่อนที่จะรู้สึกตัวกันกลายเป็นพิชที่สตืกลับมาก่อน
" อยากใกล้ชิดแบบนี้ก็บอกสิ " พิชค่อยๆ เอาจมูกดันปลายจมูกอีกฝ่าย
" เอ๊ย " กิฟท์ยกมือมาปิด พิชมีรอยยิ้มและแววตาหวานซึ้งส่งหา
" เจ็บเปล่า ขอโทษนะ " พิชขยับตัวออก เพื่อมองให้ชัดๆว่าอีกคนจมูกแดงมากมั้ย
" เอ่อ ไม่เป็นไรๆ นิดหน่อยเอง " กิฟท์ อ้ำอึ้งแววตานั่นมัน บ้าชะมัด เขินจริงๆเลย
พิชยกมือมาลูบแก้ม เขาเผลอใจมากมาย แสดงออกต่ออีกฝ่ายอย่่างลุ่มหลง
" เอ่อ อะ .. อืม นอนเถอะ " ติดอ่างซะแล้วเรา เพราะความเขินบ้าๆ
" หายโกรธพิชนะคะ " พิชรีบพูดขอให้อีกคนยกโทษกับเรื่องบนโต๊ะอาหาร
" ก็ไม่ได้โกรธอะไร แต่ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าพิชปีนเกลียวเท่านั้นเอง "
" และก็ที่จริงแล้ว เธอโกรธเรามากกว่านี่ " กิฟท์เห็นทำหน้าออดอ้อนก็อดใจไม่ไหว
ให้อีกฝ่ายออกอาการมามั่ง เลยขยับตัวเข้าใกล้อีกคนมากขึ้นอีกนิด
แค่นิดเดียวหัวใจพิชก็เต้นจนจะระเบิดออกมา เกิดมาไม่เคยอยู่ใกล้ใครแบบนี้เลย
" สรุปแล้วใครต้องง้อใครกันนะ รีบเดินมาหากลับกลายเป็นมานอนอ้อนแฟน "
" อ้าวววว ...!!! แค่คุยเฉยๆ " พิชตอบเสียงเรียบ ความลิงโลดในใจหดหายเมื่อมีบุคคลที่สามเข้ามา
" นั่นแหละ เลิกกอดได้แล้ว " กิฟท์เริ่มงอนอีกยก
อ้าว ..... เมื่อกี้ขยับเข้ามา นี่ถอยออกอีกละ อย่าหวังว่าจะยอมเถอะ
" ไม่ " พิชอมยิ้ม แววตาฉ่ำ
" อยากได้กู๊ดไนท์คิส " พิชทำแก้มป่องเอียงหัวใส่คนข้างๆ
" มากไปแล้ว " กิฟท์ขมวดคิ้วทำดุ ไม่ได้การปล่อยไว้ต้องแย่แน่ๆ
" โอเค ไม่เอากู๊ดไนท์คิส ไม่ทำ ได้ๆ งั้น ... อืม นอนแบบนี้ละ " พิชพูดจบ
ตั้งท่ากระชับแขนอีกรอบกิฟท์หันหลังหวังขยับหนี กลายเป็นลมหายใจอีกคนมารดใส่ต้นคอกันซะนี่
" อืมม หอมแบบนี้นี่เอง ชอบแบบแนบชิดก็บอกสิคะ จะกอดอุ่นๆแต่แรก " พิชพูดเบาๆ
แต่ความใกล้ชิดทำให้กิฟท์ได้ยินชัดเจนกว่าพูดกันปกติ ก็เสียงและลมหายใจอยู่ข้างหลังใบหูกันนี่เอง
" ก็ชอบแต่พิชมีแฟนแล้ว " กิฟท์ใช้ไม้ตาย พูดถึงหลิน
" พิชจะเลิก " พิชพูดตามเสียงหัวใจ ถ้าตอนนี้คนตรงหน้าอยู่ในฐานะแฟนกัน
เขาคงทำอย่างอื่นไปเสียแล้ว ไม่ใช่แค่พ่นลมหายใจใส่ และ สูดดมเอาความหอมหวานจากอีกฝ่าย
" ของแบบนี้ใครๆก็พูดได้ อย่าดูถูกเราสิ " กิฟท์น้ำเสียงเครียด
" เราพูดจริง จะมองว่าเราไม่ดี เรายอมนะ แต่เรา ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลย " พิชน้ำเสียงจริงจัง
" ยิ่งอยู่ใกล้ เรายิ่งรู้สึก เรารู้สึกอึดอัดเวลาเห็นใครใกล้เธอ และรู้สึกหายใจแบบนี้ เมื่อเราใกล้กัน "
พิชพูดช้าๆพยายามปรับเสียงและลมหายใจให้สม่ำเสมอ แต่ยากเหลือเกิน
ตอนนี้มือเขาไม่ได้ออกแรงยึดอีกฝ่ายเข้าหากันแล้ว แต่กิฟท์ก็ไม่ได้ขยับตัวถอยห่่างไป
คงไม่ผิดที่จะอยู่ใกล้ๆกันใช่มั้ย
" ขอเวลานะ เราจะทำให้ถูกต้อง เราเอ่อ เราขอโทษ " พิชเสียงสั่นความผิดครอบงำหัวใจ
แย่ที่สุดมีแฟนแล้ว และมาใจเต้นกับอีกคนได้ขนาดนี้
พิชลุกขึ้นนั่ง กิฟท์ตกใจลุกตาม
" เราจะไปนอนข้างบน " พิช
" หา ... เอ่อ " กิฟท์เองก็ใจหาย ตกใจกับคำบอกกัน แววตาสงสัยปนเสียใจเจืออยู่บนใบหน้า
พิชใจหล่นวูบนั่งคุกเข่า จับมือมองสบตากิฟท์
" คือเรา .. อยู่ใกล้กันมากมากมากมากแบบนี้ เรากลัว เราจะ .. ห้ามตัวเองไม่ได้ " พิช
มือพิชบีบกระชับมือกิฟท์ " มันไม่ดีกับกิฟท์ .. เราไปนอนข้างบนดีกว่า "
พิชส่งแววตาจริงจังเหมือนคำพูดที่พร้่ำบอกมาให้กัน กิฟท์ยกมือจับแก้มทั้งสองข้างไว้
" งั้นเราจะรอ รอจนกว่าจะถึงวันของเรา " กิฟท์ส่งยิ้มให้กำลังใจกัน
พิชยิ้มออกมาตาโตๆได้หยีลงอีกครั้ง รอยยิ้มนี้เหมือนกับวันแรกที่ตกหลุมรักพิช
กิฟท์อาศัยช่วงจังหวะ พิชยิ้มอยู่ค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปประทับริมฝีปากลงบนแก้ม
" เฮ้ย ..! " เอ่อ พิชอุทาน
" กู๊ดไนท์คิส " กิฟท์ยิ้มหวาน
พิชลุกขึ้นยืน ตื่นเต้นใจสั่น กิฟท์เองก็รู้สึกอายตัวเองจังเลย แต่ไม่แสดงออกมากนัก
" งั้นขอเรากู๊ดไนท์คิสบ้างนะ " พิชทำท่าจะเดินเข้าหา
กิฟท์ยกมือผลักอก " หยุดเลยๆ "
" น่านะๆนะๆ จะได้มีกำลังใจในการอดทนรอไงคะ " พิช
กิฟท์จับมือพิชที่เดินไปมาให้หยุด
" อ่ะอะๆ ยอม " กิฟท์ยิ้มทำท่่าแก้มป่องใส่
" ไม่เอาละเปลี่ยนใจ อดใจไม่ไหวละก็นะ " พิชชี้นิ้วทำท่าขู่
" ตามใจ " กิฟท์ทิ้งตัวลงนอน อีกคนก็เดินเข้ามาขยับผ้าห่มถึงต้นคอ
" ฝันดีนะคะ " พิชก้มลงกระซิบข้างหู และเลื่อนริมฝีปากมาจุมพิตบนหน้าผาก
" กู๊ดไนท์คิสคะ ตัวร้าย " พิชพูดเองขำเองเขินเอง ส่วนกิฟท์ก็หลับตาพร้อมรอยยิ้มในหัวใจ
พิชพาตัวเองมานอนข้างบน มีรอยยิ้มและความกังวล
ต้องจัดการทุกเรื่องให้เรียบร้อย ไม่ให้มีใครต้องมายุ่งเหยิงกันเพราะตัวเรา
ทั้งสองเข้าสู่ความฝัน พร้อมความอบอุ่นในหัวใจ จนลืมไปว่า โลกของความจริงโหดร้ายเสมอ
กิ๊ววววว แอบหวานนนนนน ตอนหน้าเอาไงดีหวานหรือร้ายๆดีน้าาา
รักคนอ่านนะจุ๊บๆ ยิ่งคอมเม้ทน์ยิ่งรักเลยนะ ^^
พกร่ม สระผม เป่าผมให้แห้งด้วยนะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
แต่หัวใจยังเหมือนเดิม = =!!! มุขแป๊ก ... จบ เลย
By : Yumyum Date : 15 Sep 2013 16:05  
|
