|
ผิดไหม...ถ้าจะรัก part5
พอดีพรุ่งนี้จะไปเที่ยว ก็เลยอัพมาให้อ่านกันก่อน หลงเข้ามาอ่านกันเยอะๆ
เพี้ยง!! 5555 ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับ
ตอนที่ 5
พอกินข้าวเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับ ผมมีหน้าที่ไปส่งติสที่บ้าน ส่วนอาจารย์นัท
ก็ไปกับอาจารย์พัช แทนที่คนที่อยู่หอเดียวกันจะได้กลับมาด้วยกัน แต่ดันมีรถทั้งคู่ ก็เลย
ต้องทำหน้าที่ไปส่งเพื่อนสนิทของตัวเองซะงั้น หลังจากที่ผมไปส่งติสที่บ้าน ผมได้
แอบแวบมาดูอาจารย์นัทที่คอนโด แบบว่าไม่ได้เห็นหน้าก็ขอเห็นหลังคาบ้านก็ยังดี
คนมันคิดถึงนี่ครับ แล้วสิ่งที่ผมเจอ มันทำให้หัวใจผมที่กำลังพองโตฟีบลงอย่างเห็นได้ชัด
ผมเห็นอาจารย์นัทเดินกุ๊กกิ๊กอยู่กับทอมคนนึงที่รุ่นราวคราวเดียวกับเธอ ดูท่าทางจะ
สนิทสนมเกินกว่าแค่เพียงคนรู้จักกัน
แก้ม เป็นไรป่าววะ ผมเห็นมันอยู่ในสภาพนี้ตั้งแต่เช้าแล้วครับ ทำหน้าเป็น
หมาหงอยใจลอยไปไหนก็ไม่รู้ ท่าทางแบบนี้อกหักมาชัวร์ แต่เมื่อวานก็เห็นยังดีๆอยู่นี่
ไหงวันนี้เป็นแบบนี้ไปซะได้
ก็เมื่อวานใช่ปะ หลังจากที่ไปส่งนาย เราไปคอนโดอาจารย์นัทมา แล้วก็เห็น
อาจารย์นัทเดินกระหนุงกระหนิงอยู่กับใครก็ไม่รู้ ท่าทางจะแฟนวะ ผมเกลี่ยกล่อมอยู่นาน
กว่ามันจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง
รู้ได้ไงว่าแฟน
เดา ให้ตายเหอะเพื่อนผม แค่เห็นเค้าเดินอยู่ด้วยกันก็ตู่ว่าเป็นแฟนกันละ งี้คนทั้งโลก
เค้าก็เป็นแฟนกันหมดนะสิ ไม่ได้ละ แบบนี้เพื่อนพระเอกต้องออกโรงซะแล้ว มัวแต่อ้อยอิ่ง
อยู่นั้น จะไปทันกินอะไร เดี๋ยวหมาก็คาบไปแดกกันพอดี ผมคงต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว
ละครับ
อาจารย์นัทครับ วันนี้ผมขอยืมตัวอาจารย์พัชไปห้องสมุดติวคณิตให้ผมหน่อย พอดี
วันนี้เรียนไม่ค่อยเข้าใจนะครับ ผมอาศัยจังหวะที่อาจารย์พัชไม่อยู่ เดินไปบอกอาจารย์นัท
ที่โต๊ะ ระหว่างที่ทำความสะอาดห้องพักครูอยู่
บอกพัชไว้แล้วใช่ไหม แล้วไม่ไปกินข้าวด้วยกันหรอ
ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวผมหากินแถวโรงอาหารเอา
แก้มไปติวด้วยหรือป่าว
ไม่ได้ไปครับ อาจารย์นัทชวนแก้มไปกินข้าวด้วยกันสิ แก้มมันชอบอาหารร้านนั้น
จะตาย
แน่นอนแผนการนี้ไม่มีใครรู้เรื่องนอกจากผม สิ่งแรกที่ผมจะช่วยแก้มได้ ก็คือการแยก
อาจารย์พัชออกจากอาจารย์นัท เพื่อที่จะให้สองคนนั้นได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เผื่อว่า
จะได้มีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์ให้มันดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้
อ้าว อาจารย์พัชเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับอุทานด้วยน้ำเสียงปนงงเลยน้อย
ทำอะไรอะ เธออุทานเมื่อผมคว้าโทรศัพท์จากมือเธอมาครอบครองไว้ ก่อนที่ปลายนิ้ว
โป้งของเธอจะสัมผัสเข้ากับปุ่มโทรออก
โทรศัพท์สวยดีนะครับ
อะนี่ครับโทรศัพท์อาจารย์ ผมว่าเรารีบไปกินข้าวกันก่อนที่โรงอาหารจะปิดดีกว่านะ
ครับ ผมแอบปิดมือถือเธอ แล้วยัดลงไปในกระเป๋าเสื้อเธอเหมือนเดิม ก่อนจะรีบลาก
ตัวเธอไปที่โรงอาหาร
หยุดก่อน นี่มันอะไรกัน แล้วนัทไปไหน ทำไมเราไม่ไปกินข้าวกับนัท แล้วทำไม
ต้องห้ามฉันไม่ให้โทรไปหานัทด้วย ผมลากเธอไปได้ครึ่งทาง ก็จำต้องหยุดเดินเพราะ
คนที่ผมลากมา ไม่ยอมเดินไปกับผมต่อ แถมเอาตัวมาขว้างผมไว้อีก
เอ่อคือ...วันนี้ผมเรียนคณิตไม่ค่อยเข้าใจเลย แล้วอาจารย์พัชก็เป็นอาจารย์สอนคณิต
ผมเลยอยากให้อาจารย์ติวให้ผมหน่อยอะครับ
แล้วทำไมฉันต้องติวให้เธอ
ก็มันเป็นจรรยาบรรณของอาจารย์ที่ดีไงครับ ถึงแม้จะไม่ใช่เด็กที่อาจารย์สอน แต่ถ้า
เค้ามาขอความช่วยเหลือ อาจารย์ก็ควรจะช่วยไม่ใช่หรอครับ
งั้นฉันยอมเป็นอาจารย์ที่ไม่มีจรรยาบรรณดีกว่าต้องมาสอนเธอ
นี่...เธอเป็นเหมือนข่าวลือจริงๆด้วย คนนี้ไงที่เขาว่ากันว่าปล้ำยัยน้องมดที่เบาะยูโด
หน้าตาก็ดีแต่ท่าทางจะชอบของแปลก ดูแต่ละคนดิ ทั้งยัยน้องมด ทั้งอาจารย์พัช ระหว่าง
ที่ผมกับอาจารย์พัชทะเลาะกันอยู่นั้น ก็มีรุ่นพี่สาวสวยกลุ่มนึงเดินผ่านมา และซุบซิบ
เรื่องข่าวลือของผม บวกกับการที่ผมกุมมืออาจารย์พัชอยู่ มันเลยทำให้พวกเธอคิดกันไปไกล
ผมไม่รู้นะว่าพวกคุณไปเอาข่าวมาจากที่ไหน แต่ที่แน่ๆผมไม่เคยปล้ำใคร แล้ว
อาจารย์พัชก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย ส่วนเรื่องที่ว่าผมชอบของแปลก มันก็อาจจะจริงนะครับ
ถ้าแบบอาจารย์พัชพวกคุณเรียกว่าของแปลก เพราะถ้าให้ผมเลือกระหว่างคนหน้าตาดีแล้ว
นิสัยแย่อย่างพวกคุณกับอาจารย์พัช ผมก็คงไม่เลือกพวกคุณแน่ๆ ไปกันเถอะครับอาจารย์
ผมจูงมือเธอให้ออกมาจากตรงนั้น
ผมขอโทษนะครับที่ทำให้อาจารย์ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ และก็ขอโทษที่ทำให้อาจารย์
ต้องเสียเวลา งั้นผมขอตัวกลับก่อน ผมหัวเสียมากจนอยากจะกลับบ้านแล้วครับ ถ้ามันเป็น
เรื่องจริงผมจะไม่โกรธเลย แต่นี้เอาไรมาพูดกันก็ไม่รู้ ทั้งที่ผมเป็นฝ่ายเสียหาย แล้วอีกอย่าง
ถึงอาจารย์พัชจะอายุห่างจากพวกพี่เค้าไม่มาก แต่ยังไงเค้าก็เป็นอาจารย์ ก็ควรที่จะเคารพ
ให้เกียรติกันบ้างสิ
อ้าว ไหนว่าจะติวคณิต ไม่ติวแล้วหรอ ฉากเมื่อกี้มันทำให้ฉันรู้สึกดีกับคนตรงหน้า
ขึ้นมานิดนึง เพราะอะไรรู้ไหม? เค้าปกป้องฉัน ทั้งที่ฉันไม่เคยพูดดีๆกับเค้าสักครั้ง
เย้! ตกลงจะติวให้ผมแล้วใช่ไหมครับ อาจารย์ใจดีสุดๆไปเลย
หลังจากกินข้าวที่โรงอาหารเสร็จ จับจองที่นั่งบนห้องสมุดเรียบร้อยแล้ว ภารกิจ
สอนพิเศษจำเป็นก็เริ่มต้นขึ้น ติสบอกฉันว่ากำลังเรียนเรื่องตรรกศาสตร์เบื้องต้นอยู่ และ
ไม่ค่อยเข้าใจในเรื่องของตัวเชื่อมประพจน์ ฉันจึงทดสอบความรู้พื้นฐานของติสก่อน โดยการ
หาหนังสือในห้องสมุดมาเป็นโจทย์ให้ติสนั่งทำ แต่ผลปรากฏออกมาว่าถูกทุกข้อเลยท หรือ
เฉลยมันจะผิด? ก็ว่าเลือกเล่มที่ยากที่สุดแล้วนะ ฉันไม่รอรีรีบตรวจคำตอบด้วยตนเองโดย
ไม่พึ่งเฉลย เฮ้ยมันก็ถูกหมดนี่หว่า!
ถูกหมดเลยใช่ไหมครับ ฮ่าๆ จริงๆแล้ว ผมแอบดูอันนี้ ผมเห็นอาจารย์พัชทำหน้า
สงสัย ผมเลยเพิ่งตระหนักได้ว่าผมต้องทำแบบทดสอบให้ผิดนี่หว่า ทันใดนั้นผมเหลือบ
ไปเห็นหนังสือเล่มนึงวางอยู่บนเก้าอี้ข้างๆผม หนังสือเล่มนั้นเขียนว่าคณิตศาสตร์ม.4
อาจารย์พัชคงหยิบมาวางไว้ตอนที่เธอเลือกแบบทดสอบให้ผมนะครับ ผมจึงหยิบขึ้นมาชู
ให้เธอดู
ให้ทำเอง ไม่ใช่ให้ดูจากหนังสือมาตอบ ตกลงจะเรียนไหมเนี่ย
เรียนครับๆ คราวนี้แบบทดสอบอันใหม่ก็ถูกวางลงตรงหน้าผม ผมแกล้งทำให้มันผิด
ไปสักครึ่งนึง จากนั้นเธอก็หยิบมันไปตรวจ แล้วลงมือทำการสอนผม
หลังจากที่ติวหนังสือเสร็จก็ใกล้เวลาที่ห้องสมุดจะปิดพอดี ฟ้าข้างนอกมืดมากแล้ว ผมจึง
เลือกที่จะเดินไปส่งเธอที่ลานจอดรถซึ่งอยู่ในมุมอับที่มีแสงสว่างส่องถึงเพียงเล็กน้อย
เดี๋ยวก่อน
ว่าไงครับ
ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยสิ ผมเห็นเธอมีท่าทีร้อนรนตั้งแต่ตอนติวหนังสือให้
ผมละ ที่แท้อยากจะเข้าห้องน้ำนี่เอง แล้วก็ไม่บอก เดี๋ยวก็เป็นนิ่วตายกันพอดี ครั้นผมจะ
ไม่ไปเป็นเพื่อนเธอก็คงจะดูใจดำเกินไป ทั้งๆที่เธออยู่ที่นี่จนค่ำมืดดึกดื่นขนาดนี้ก็เพราะ
ติวหนังสือให้ผม เราสองคนเดินตรงไปที่ห้องน้ำซึ่งอยู่ข้างหลังลานจอดรถ บรรยากาศ
รอบข้างตอนนี้เงียบและวังเวงมาก เพราะนักเรียนทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว
กลัวหรอ? ผมเคยได้ยินมาว่าห้องน้ำที่นี่เฮี้ยนมาก
ใครกลัว กลัวอะไร ไร้สาระ
ไม่กลัว ก็เชิญครับ เร็วๆนะ ถ้าช้าผมไม่รอจริงๆด้วย ปากก็บอกว่าไม่กลัว แต่ตอนนี้
หน้าเจ๊แกซีดยังกับไก่ต้ม ถ้าไม่กลัว ให้ตายยังไง คนอย่างเธอก็ไม่มีวันชวนผมมาหลอกครับ
ปากเก่งดีนัก อย่างนี้ต้องแกล้งซักหน่อย พอเธอเข้าห้องน้ำไปได้สักพัก จนผมแน่ใจว่า
เธอทำธุระเสร็จ และใกล้จะออกมาแล้ว ผมก็ปิดสวิตซ์ไฟในห้องน้ำ แล้วก็ออกมา
ยืนข้างนอกตรงที่พอจะมีแสงสว่าง
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด เสียงที่ร้องอะเสียงคนไม่กลัวครับ ท่าทางจะไม่กลัวเลย
วิ่งมากอดผมไว้ซะแน่นขนาดนี้
ฮ่าๆ ไหนว่าไม่กลัวไง หลังจากที่เธอรู้ว่าผมแกล้ง ท่าทางเธอจะโกรธผมมาก เธอ
ผลักผมออกจากตัวเธออย่างแรง เดินดุ่มๆไปขึ้นรถแล้วก็สตาร์ทออกไปโดยไม่หันมา
มองหน้าผมสักนิด ซวยแล้วไง งานงอก! คดีเก่ายังไม่ทันจบ มีคดีใหม่เข้ามาอีก
By : หวานปนขม Date : 27 Apr 2012 19:07  
|
