|
CHAPTER1
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง นาฬิกาปลุกร้องเสียงแหลมทำลายบรรยากาศเงียบสงบยามเช้า มีมือๆหนึ่งควานสะเปะสะปะไปมา ในที่สุดก็ตะครุบเข้ากับเจ้านาฬิกาปลุกตัวดี
ตุ๊บ!!! เสียงตบนาฬิกาปลุก ก่อนเจ้าของมือจะหลับต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แอ๊ดดดดดด ประตูห้องน้ำเปิดออก ผมเดินออกจากห้องน้ำ มายืนมอง ฟิน ที่นอนเอาหมอนปิดหัวอยู่บนเตียง ก่อนจะเดินไปหยิบนาฬิกาปลุกที่จะตกมิตกแหล่มาวางไว้บนหัวเตียง
เฮ้ยยยยยยยย ฟิน ตื่นได้แล้วเว้ย แกมีสอบเช้าไม่ใช่หรอวะ!!!
เงียบบบบบบบบบบบบบ
.ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ผมสุดจะทนจึงเอามือไปเขย่ามันเบาๆ
ฟินๆๆๆๆๆ ตื่นๆๆๆๆ มือฟินมาจับมือผมไว้ แล้วเอามือผมไปแนบแก้มมันเฉย
ขออีกห้านาทีนะคับมีน
อ่าววววว ไอ่เวงนี่ ผมนึกในใจ ก่อนส่ายหัวไปมา แล้วนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อวานนี้
เมื่อวานตอนบ่าย ขณะที่ผมนั่งวาดรูปอยู่ที่คณะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคับ ผมชื่อ กี้ เป็นทอมเหมือน ฟิน เพื่อนผมนั่นแหล่ะคับ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยม ยันมหาลัย ก็ยังมาเอ็นติดมหาลัยเดียวกัน ผมเรียน สถาปัตย์ แต่ ฟิน เรียน วิศวะ นิสัยหรอคับ ต่างกันสุดขั้ว แต่ไหนแต่ไร ผมเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด พูดทีต้องมีคนอ้าปากค้าง ออกแนวติสท์แตกดีๆนี่เอง ส่วนฟิน ร่าเริง แจ่มใส มนุษย์สัมพันธ์ดี หรือที่เค้าเรียกกันว่า หน้าม่อ นั่นล่ะ เราสองคนสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เหตุผลน่ะหรออาจเป็นเพราะไม่มีใครคบ ต้องมาคบกันเองมั้งคับ เพราะสมัยก่อน ทอม เหมือนสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่งบนโลกมนุษย์ โดยเฉพาะเด็กนักเรียนสหศึกษาอย่างพวกผมสองคนด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึง ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากที่โลกนี้สร้างฟินให้มาเป็นเพื่อนกับผม อย่างน้อยผมก็ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ฟินเองก็คงคิดเหมือนกับผมเช่นกัน เพราะมันก็ติดผมเป็นตังเม จะมีก็แต่ช่วงมอปลายที่มันเริ่มมีแฟนนี่แหล่ะ ที่ทำให้มันเริ่มแยกตัวออกไป แต่ยังงัยซะ เรื่องของมันทุกเรื่อง มันก็ต้องมารายงานผมอยู่ดี
กลับมาที่เหตุการณ์เมื่อวานต่อดีกว่า
ขณะที่ผมก้มหน้าก้มตาวาดรูปอยู่นั้น ผมรู้สึกว่ามีเงาใครคนนึงมายืนอยู่หน้าผม ผมจึงละมือจากการวาดรูป เงยหน้าขึ้นไปมอง ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ ฟิน เพื่อนวัยเด็กของผม ยืนยิ้มแป้นมองผม สายตามีเลศนัยมาก ผมวางสมุดสเก็ตรูปบนโต๊ะ มองหน้ามัน เอาแล้วงัย มองหน้าผมแบบนี้ สงสัยงานจะต้องเข้าผมแน่
กี้ ชั้นมีข่าวดีจะบอกแก พูดจบก็ยิ้นแผล่ใส่ผม ผมเงียบไม่พูดอะไร มองหน้ามันนิ่ง ใช้สายตาถามมันว่า มีอะไรก็ว่ามา
ฟินมองหน้าก่อนจะเดินมาจับไหล่ผม ผมเบือนหน้าหนี รู้สึกไม่ชอบมาพากลเอาซะเลย แต่ดูท่าฟินมันจะไม่สนใจกับท่าทีของผมเอาซะเลย ไอ้นี่เอาแต่ใจตัวเองไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ
ชั้นเลิกกับน้องมีนแล้วเว้ย!! แกดีใจกับชั้นหน่อยสิ
อืม
ดีใจด้วย ผมตอบเสียงเรียบๆ ผมดีใจที่สุดได้เท่านี้แหล่ะคับ
ข่าวดีที่สองที่ชั้นจะบอกแกคือ
. ฟินเอามืออีกข้างมาจับไหล่ผม ตอนนี้มือมันทั้งสองข้างจับไหล่ผมไว้ทั้งคู่ ผมจึงสบตามันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมจึงใช้สายตายิงคำถามใส่มันทันทีว่า มีอะไรก็ว่ามา
ชั้นจะไปอยู่กับแกนะฟิน เย้!!! เสียงฟินเฮลั่น
กูว่าแล้ว
. ผมคิดในใจแต่ไม่พูดออกมา ดีใจอะไรของมันนักหนา ถามผมมั่งมั้ยว่าอยากให้มันมาอยู่ด้วยรึป่าว ผมค่อยๆเอามือมันออกจากไหล่
แกเลิกกับเมีย แล้วทำไมภาระต้องมาตกกับชั้นวะฟิน ประโยคแรกที่ผมพูดออกมาทำเอาฟินสะอึก แต่ความหน้าด้านของมันเหนือกว่านั้นเยอะ ฟินทำเป็นไม่รู้สึกอะไรลากผมไปนั่งที่ม้าหินข้างๆ แล้วนั่งลงข้างๆเอามือมาโอบไหล่ผมไว้ มันคงกลัวว่าผมจะเดินหนีมันไป เพราะฟินรู้ดีว่า ถ้าผมไม่สบอารมณ์อะไรก็จะเดินหนีชนิดไม่แคร์สื่อกันเลยทีเดียว
คืองี้นะ
. ฟิน ทำเสียงต่ำ วางท่าเหมือนจะวางแผนปล้นธนาคารยังงัยยังงั้น
ชั้นเลิกกับน้องมีนแล้ว ตามที่แกแนะนำชั้นเลยนะกี้
กูไปแนะนำมันตอนไหนวะ!!! ผมนึกในใจ เหมือนฟินมันจะอ่านสายตาผมออก ก็น่าจะอ่านออกอยู่หรอก เพราะตั้งแต่เล็กจนโต ผมก็ใช้สายตาคุยกับมันเป็นส่วนใหญ่
ก็แกเคยบอกชั้นว่า ถ้าไม่ใช่ก็อย่าไปคบเลย เสียเวลาเปล่าๆ ชั้นมาลองนึกๆดูแล้ว ชั้นว่าน้องมีนยังไม่ใช่ว่ะ ชั้นเลยบอกเลิกน้องมีนไป ตามคำแนะนำของแกเลยนะกี้
นั่นงัย ย้ำจริงว่าผมแนะนำ โยนขี้ให้ผมตลอดเลยนะมัน ผมจะโดนน้องมีนพาพวกมาตบรึเปล่านี่ ฟิชเทอริ่งกันตั้งนานเพิ่งนึกออกว่าไม่ใช่ เพื่อนผมนี่มันเลวได้ใจจริงๆ
แต่ที่นี้แกก็รู้ใช่มั้ยว่าชั้นอยู่กับน้องเค้า แล้วน้องเค้าก็แนวไม่อยากเลิกอ่ะ ชั้นก็เข้าใจนะว่าคนหล่อๆอย่างชั้นอ่ะใครๆก็ไม่อยากให้หลุดมือ เค้าก็ไม่ย้ายออก บอกว่าไม่มีที่อยู่ แล้วชั้นก็ไม่อยากอยู่กับน้องเค้าแล้ว ชั้นเลยบอกว่าแกอยู่คนเดียวเหงา เลยชวยชั้นไปอยู่เป็นเพื่อน พูดจบมันก็ยิ้มหวานให้ผม ส่วนผมอ่ะหรอ อยากตบหัวมันซักป๊าบ โทษฐานหาเรื่องให้ผมดีนัก
ฟิน มันคงอ่านใจผมออก เลยทำหน้าละห้อย ตาปริบๆ ใส่ผม ผมมันพวกปากแข็งใจอ่อนซะด้วยสิ ทั้งชีวิตก็มีมันเป็นเพื่อนคนเดียว ผมจึงพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้
เย้!!! มันลุกขึ้นกระโดดหนึ่งที แล้วฉุดผมลุกขึ้น
งั้นไปกัน
ไปไหนของแกวะฟิน ผมถามออกมาด้วยความงง เพื่อนผมนี่มันบ้าๆบอๆจริงๆ
ก็เอาของชั้นไปเก็บที่ห้องแกงัยกี้ ชั้นเก็บของใส่รถมาแล้ว
แต่ชั้นวาดรูปอยู่ ผมตอบเรียบๆ สั้นๆ
วาดวันหลังก็ได้นี่หว่า ไม่ดีใจหรอวะ นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่ได้มานอนด้วยกัน ถ้าจำไม่ผิดก็ตั้งแต่ปีหนึ่งเลยนะเว้ย
ก็ใช่สิ ตอนนั้นแกจีบสาวติดแล้วก็ย้ายออกไปไม่ใช่หรอ ฟินอึ้งไปแค่อึดใจ ไอ้นี่มันไม่สำนึกอะไรง่ายๆหรอกคับ
ตอนปีหนึ่งเราเป็นรูมเมทกัน เพราะเราสองคนเอ็นติดมหาลัยต่างจังหวัดต้องอยู่หอกันทั้งคู่ แต่อยู่ได้แค่เดือนเดียว เดือนเดียวจริงๆคับ มันก็ชิ่งหนีผมไปอยู่กับสาวเฉย
นั่นมันอดีต เราต้องอยู่กับปัจจุบันสิวะเพื่อน ป่ะๆๆๆ กลับๆ อย่าคิดมาก พูดจบก็กุลีกุจอเก็บของให้ผมเรียบร้อย ไอ้นี่นอกจากจะแถไปเรื่อยแล้วยังเอาแต่ใจอีกต่างหาก ผมรำคาญเลยกลับไปกับมันอย่างเสียไม่ได้
คืนนั้นกว่าจะได้นอน ฟินก็คุยนั่นคุยนี่ถึงตีสอง ซึ่งปกติฟินก็โทรคุยกับผมทุกวันอยู่แล้ว ไม่รู้ว่ามันจะสรรหาอะไรมาเล่านักหนา รึว่าคนบนฟ้าส่งฟินลงมาใช้ปากพูดแทนผม มันถึงได้พูดเก่งขนาดนี้ ผลสรุปน่ะหรอคับ แปดโมงกว่ามันก็ยังไม่ตื่นอย่างที่เห็น แถมยังละเมอคิดว่า ตัวเองนอนอยู่กับเมียซะอีก
ผมขี้เกียจพูดซ้ำอีก จึงกระชากหมอนออกจากหัวฟินอย่างแรง แรงกระชากทำให้ตัวฟินไถลตามจนเกือบจะตกเตียง
เฮ้ยยยยยยยย อะไรวะ!!! ฟินร้องลั่น
ตื่นได้ซะทีนะมึง ผมนึกในใจ
ฟินลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิ มองหน้าผม
เล่นไรวะกี้ นุ่มนวลกับคนหล่อๆอย่างชั้นหน่อยสิวะ ผมส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับความหน้าด้านหลงตัวเองของมัน
นุ่มนวลเกินไป เกรงว่าคนหล่ออย่างแกจะไปสอบไม่ทัน นี่มันจะเก้าโมงแล้วนะฟิน ฟินสะดุ้งเฮือกหันไปมองนาฬิกาเหมือนกลัวว่าผมจะโกหก
เวรแล้วกู!!! พูดจบฟินก็กระโดดผลึงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวที่คอผมวิ่งเข้าห้องน้ำไปเฉย
อ่าว
ไอ้นี่ คนหล่อเค้าเป็นอย่างนี้กันหรอวะ ผมนึกในใจ แล้วเดินไปหยิบผ้าผืนอื่นมาเช็ดหัวต่อ
เย็นนั้นเอง ที่ร้านอาหารใต้หอ ผมนั่งกินข้าวกับฟิน
เมื่อเช้าโชคดีนะที่ไปทัน เกือบซวยแล้วมั้ยล่ะ ขอบใจนะเว้ยที่ปลุกชั้น ถ้าไม่มีแกชั้นไปไม่ทันแน่ไอ้กี้ ชั้นนะ
. ฟินหยุดพูดสายตามองไปที่นอกร้าน จ้องชนิดไม่กระพริบตาเลยทีเดียว
มองสาวชัวร์!!! ไม่บอกผมก็รู้ทันมัน ชีวิตไอ้ฟินจะมีอะไรได้อีก แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองตามมัน แล้วก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ สาวน้อย ผมยาวสลวย หน้าตาน่ารักเดินผ่านไป ถ้าจำไม่ผิด เธอคนนี้อยู่หอเดียวกับผมนี่ล่ะ ฟินมองจนเค้าเดินลับสายตาเข้าไปในหอ
กี้ หอเรามีคนสวยขนาดนี้ด้วยหรอวะ ฟินหันมาถามผมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
อืม
แต่อย่าถามนะว่าเป็นใคร เพราะชั้นไม่เคยสนใจ ผมตอบเรียบๆ ตักข้าวกินต่อ
แหม ไอ้เรื่องนั้นชั้นก็รู้ แค่รู้ว่าอยู่หอเดียวกันกับเราก็พอแล้วเว้ยเพื่อน ฟินทำสายตามุ่งมั่น จนผมเองก็อดขนลุกไม่ได้ มันจะหาเรื่องให้ผมอีกมั้ยเนี่ย!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากด้วยนะคับ ลองแต่งเรื่องแรก เห็นคนอื่นแต่งเป็น ก็อยากแต่งมั่งไรมั่ง ชื่อเรื่องก็ยังไม่มี ใครใจดี ช่วยคิดชื่อเรื่องให้ด้วยนะคร้าบบบบ55555555
By : JOKER Date : 29 Feb 2012 02:26  
|
