|
สิ่งที่เรามองข้าม
สิ่งที่เรามองข้าม
Posted by Hoopie 6 January, 2011
บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม) หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย.. ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ อยากให้ทุกคนได้อ่าน ข้อความนี้ มีความหมายดีนะ
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลง
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง
เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง
เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า
แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง
เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง
ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
ดังนั้น
จากนี้ไป
ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ
เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ
โอกาสที่พิเศษสุด
แล้ว
จงแสวงหา การหยั่งรู้
จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความ
..อยาก
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น
.
กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป
ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด
เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย
น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้
เอาคำพูดที่ว่า
.สักวันหนึ่ง
..ออกไปเสียจากพจนานุกรม
บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน
อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น
ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย
เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง
และเวลานี้
.
ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลาที่จะ copy ข้อความนี้ไปให้คนที่คุณรักอ่าน
แล้วคิดว่า
.สักวันหนึ่ง
..ค่อยส่ง.. จงอย่าลืมคิดว่า
.สักวันหนึ่ง
..วันนั้น คุณอาจไม่มีโอกาสมานั่งตรงนี้เพื่อทำอย่างที่คุณต้องการอีกก็ได้
มีเพื่อนๆพี่ๆ หลายคน บอกให้พัก บ้่าง ห่างๆ ไปสักพัก ก็พยายามคะ ห่างไปได้ สองวัน
ก็ กลับมาเริงร่าเช่นเดิม
จะไปเล่น เวบอื่น ก็เป็นพวก ยึดติดพื้นที่เดิมๆ ยังรอ และ ยังคิดถึง เพื่อนๆเก่าๆ เดิม จะ คิดถึงและ แวะ เวียนมา ทักทายแล้วจะไม่เจอ
ก็ เลย ยังคง ไม่ไปไหน แม้จะ เดียวดาย ก็อยู่ได้
หวังไว้ว่าสักวัน เพื่อนเก่าๆ จะ เหงาๆ และ เข้ามาเล่น นะคะ
ขอบคุณ นะพ่อปันปัน ที่แม้หายไปนาน ทิ้งลูกไว้ให้ยายปลายฝนเลี้ยงไม่ยอมส่งค่าเลี้ยงดู แต่ก็ ยัง เป็นห่วง พี่รัน อยู่ห่างๆ 555(ห่างมาก แต่รับรู้ได้ ว่า ห่วงกัน)
...................
และพี่ชายที่แสนดี ที่คอย โทรมาถามไถ่ อยู่เสมอห ายป่วยไว ไวนะคะ
แมวอ้วน ตื่น กิน ข้าวได้แล้ว
และ
....คิดถึง คะ คิดถึง ทุกๆคน เสมอ...
เวลาเปลี่ยน
ความรู้สึกเปลียน
ความคิดก็เจริญเติบโตขึ้นตามวันเวลา
อารมณ์ ก็เช่นกัน ไอคิวดี ก็ต้องฝึก อีคิว ด้วย...
By : rain Date : 3 Feb 2012 14:38  
|
