|
Remember Me : เมื่อครั้ง...ความทรงจำ (5)
หายไปไม่นานใช่มั้ยครับ
สำหรับตอนที่ 5 ก็...ตามเนื้อเรื่องเลยครับ
..................................................................................................................
Remember Me : เมื่อครั้ง...ความทรงจำ (5)
เฟิร์นมาทำงานตั้งแต่เช้า พอๆกับคนอีกคนที่มาเวลาใกล้เคียงกัน คุ้งวางกระป๋องน้ำอัดลมลงบนโต๊ะ เฟิร์นมองด้วยความสนใจ
อุดหนุนลูกค้าหรอ พี่คุ้ง เธอถามคนๆนั้นด้วยน้ำเสียงสดใส
ตั้งแต่วันที่คุ้งไปส่งเธอที่บ้าน คืนนั้น ระหว่างเธอและเขา ความรู้สึกเหมือนคนกำลังมีความรัก จะว่าไป สำหรับเฟิร์นอาจจะมีมาตั้งนานแล้ว และไม่คาดคิดมาก่อนว่าคนอีกคนจะคิดแบบเดียวกัน
โลกหมุนกลับมาเข้าทางเธอแล้วอย่างนั้นรึเปล่า....
นิดหน่อยน่ะ คุ้งพยักหน้ารับ เอ่อ เย็นนี้ถ้าไม่มีอะไร ไปกินข้าวกันมั้ย
แล้วเพื่อนพี่ที่คอนโดล่ะคะ เฟิร์นถามไปถึงหญิงสาวอีกคน
ทำไมหรอ คุ้งไม่เข้าใจ
พี่คุ้งไม่ได้กินข้าวกับเขาหรอ อยู่คอนโดเดียวกัน
ก็...ไม่ได้กินด้วยกันทุกวัน แล้วแต่น่ะ
แล้วแต่ว่าพลอยจะมาชวนมั้ย นั่นคือคำตอบทั้งหมดของคุ้ง แต่คุ้งก็ตอบไม่หมดตามแบบของตัวเอง
ตอนกลางวันมีประชุมงาน เป็นงานกับลูกค้าชุดเดิม เพียงแค่ปรับเปลี่ยนรูปแบบการจัดงานเพื่อให้ตรงตามความต้องการของลูกค้า
มีแผนงานเก่าอยู่ด้วย จะดูมั้ยคุ้ง เชถามครีเอทีฟมือวางอันดับหนึ่ง ว่าไป บริษัทก็มีแค่หนึ่งตำแหน่ง
ก็ได้พี่ คุ้งพยักหน้ารับ
งั้นเดี๋ยวพจน์ หาให้คุ้งดูหน่อย
แล้วแบบใหม่ จะให้ฉีกจากแบบเดิมเลยรึเปล่า หรือว่า คงรูปแบบเดิมไว้ คุ้งถามให้แน่ใจ
แล้วแต่เลย
เชให้อิสระกับคุ้งเต็มที่ คุ้งพยักหน้ารับ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอาคำตอบแบบไหนดี เอาเป็นดูงานเก่าก่อนแล้วค่อยคิด ก็แล้วกัน
คุ้งกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน เปิดคอมพิวเตอร์ดูแผนงานครั้งที่แล้ว พร้อมรูปถ่าย คุ้งสนใจอยู่ที่หน้าคอมสักพัก ก็หันไปมองหญิงสาวที่นั่งคุยโทรศัพท์อยู่โต๊ะข้างๆ รอจนเธอวางสาย
ลูกค้าหรอ คุ้งถาม
ใช่ เฟิร์นพยักหน้ารับ
แล้วเรื่องเย็นนี้... คุ้งถามแต่ทำเป็นมองไปทางอื่นเหมือนไม่ใส่ใจ
ก็... เฟิร์นสังเกตท่าทางของคุ้ง ไว้เชิงอยู่งั้นหรอ งั้นเธอเอาบ้างดีกว่า แม้ในใจของเธอจะตอบรับไปตั้งแต่ครั้งแรกที่คุ้งถามมาแล้ว ดูก่อนแล้วกัน
หรอ คุ้งยังทำนิ่ง เออ พอดี พี่ว่าจะไปดูหนังด้วย ได้บัตรฟรีมา สองใบ
บัตรฟรีอีกแล้วหรอ
ไม่ใช่คำถามของเฟิร์น เกดเข้ามาแทรกกลางระหว่างคนทั้งสอง และยิ้มอย่างมีเลศนัย พักหลังๆ คุ้งเริ่มหาข้ออ้างมาชวนเฟิร์นไปดูหนังด้วยวิธีต่างๆนานา ได้บัตรฟรีบ้างล่ะ เพื่อนไม่ไปด้วยบ้างล่ะ จนหลายคนในออฟฟิตอดไม่ได้ที่จะแซว เป็นใคร...ก็คงจะดูออก
พี่คุ้งนี่ได้บัตรฟรีบ่อยนะคะ
ก็....คนรู้จักพี่เป็นผู้จัดการโรงหนังนี่นา คุ้งเฉไฉไปเรื่องอื่น เฟิร์นแอบหัวเราะ
แล้วทำไม่ได้มาแค่สองใบ ไม่มีเผื่อน้องๆ พี่ๆคนอื่นเลยหรอ มีเผื่อแต่เฟิร์นคนเดียว เกดทำหน้าเศร้า
ใช่ พี่ก็อยากดูหนังฟรีเหมือนกันนะ ย้งก็เข้ามาร่วมแซวกับเขาด้วย
งั้น คุ้งให้เกดกับพี่ย้งก็ได้นะ
จริงอ่ะ เกดทำหน้าตื่นเต้น แล้วก็หัวเราะออกมา ไม่เอาหรอก ไม่อยากได้ชื่อว่าขัดขวางความสุขของใคร
แล้วเกดก็หันไปมองหน้าเพื่อนของเธอ เฟิร์นทำหน้าเหมือนไม่ได้สนใจที่เกดพูดอะไร ก่อนที่ทั้งเกดและย้งจะเดินไปทำงานของตัวเอง คุ้งมองทั้งสองคนแล้วส่ายศีรษะ
แล้วเรื่องตั๋วหนัง เฟิร์นแย็บถาม กลัว กลัวจะไม่ได้ไป
เฟิร์นจะไปรึเปล่าล่ะ
ค่ะ เธอตอบรับพร้อมรอยยิ้ม
แบบนี้เรียกว่าเธอถูกจีบใช่มั้ย คุ้งกำลังจีบเธอใช่มั้ย แล้วเขาจะรู้บ้างมั้ยนะ ว่าเธอน่ะ ก็มีใจให้เขาเหมือนกัน มีให้มาตั้งนาน ตั้งแต่ตอนที่เธอและเขา.... ยังจำกันได้
.....................................................................................
เฟิร์นออกมาคุยงานกับลูกค้าตั้งแต่ตอนบ่าย และแน่นอนว่าคนที่มาพร้อมกับเธอก็คือครีเอทีฟไฟแรงของบริษัท ไม่รู้ว่าถูกโฉลกกับครีเอทีฟ หรือเพราะฟ้าเบื้องบนเริ่มเห็นใจเธอแล้ว ทำให้ระหว่างเธอและคนอีกคนกำลังจะเดินทางไปในเส้นทางเดียวกัน... เส้นทางของความรัก
หญิงสาวออกจากโรงหนังพร้อมคนร่างสูง เขายังคงทำหน้านิ่งได้เสมอต้นเสมอปลาย นานๆจะเห็นเขายิ้มที และ...เป็นรอยยิ้มที่เขายิ้มให้เธอเสียด้วย
หนังไม่สนุกหรอ พี่คุ้ง เธอถาม
ก็สนุกดี ทำไมหรอ
ก็พี่คุ้งไม่ค่อยแสดงอารมณ์อะไรเลย
หรอ คุ้งทำหน้าสงสัย แล้วเฟิร์นรู้ได้ไง มองหน้าพี่ตอนดูหนังหรอ
เอาแล้วไง เขาหันมาถามเธอ ดันพูดอะไรให้เขาจับได้แบบนี้ได้ยังไง ยัยเฟิร์น เธอส่ายศีรษะกับตัวเอง และครีเอทีฟคนนี้ก็ช่างสงสัยเสียจริง
ไม่ได้มอง บังเอิญหันไปเห็นหลายครั้งน่ะ เห็นพี่คุ้งนิ่งๆ นึกว่าเบื่อ
ไม่ได้เบื่อ
แล้วยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง ไม่ได้เลยหรอ
คุ้งทำหน้าเครียดๆ แล้วก็พยักหน้ารับ นอกจากพูดน้อยแล้วยังทำหน้านิ่งอีก แต่...ก็ไม่ได้ต่างจากเดิมเลย
เฟิร์นเดินไปกับคุ้ง คิดมาสักพักแล้วเรื่องระหว่างเขากับเธอ ไอ้ความสัมพันธ์แบบนี้มันก็ดีอยู่หรอก แต่เธอเองก็อยากจะให้เขาจำเรื่องราวความหลังได้ตั้งแต่ตอนนี้ ไม่ใช่ว่าไปคบกันแล้วค่อยมาจำได้ ตอนนั้นมันคงกระอักกระอ่วนน่าดู และขืนคุ้งมารู้ทีหลังว่าเฟิร์น คือคนเดียวกับน้องเฟิร์นที่เคยเล่นกันตอนเด็กๆ ไอ้ความรู้สึกในใจของคุ้งอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้
อาจจะเห็นเธอเป็นแค่น้องสาว และเส้นทางความรักของเธอก็คงจบลง ถ้าคุ้งจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เธออยากให้รู้ตอนนี้เลยดีกว่า ก่อนที่อะไรๆมันจะยากเกินกว่าจะแก้...
แต่จะทำยังไง จะให้บอกตรงๆ เฟิร์นก็ไม่กล้าแล้ว เพราะเหมือนมีโอกาสตั้งหลายครั้ง แต่ก็ได้บอก บอกตอนนี้ก็ดูแปลกๆไป หรือว่าจะทำให้เป็นเหมือนเรื่องบังเอิญ
คุยอะไรสักอย่างให้เหมือนกับต่างคนต่างนึกไปถึงเรื่องวัยเด็ก เรื่อง...ที่เป็นเรื่องเดียวกัน และสุดท้ายก็ทำเป็นเหมือนว่าเฟิร์นเพิ่งจะจำคุ้งได้...จะดีมั้ย
เข้ามานั่งในร้านอาหาร หลังจากที่เฟิร์นคิดมาตลอดทาง เธอมองคนตรงหน้า กำลังสนใจเมนูอาหาร ส่วนเธอล่ะ จะเริ่มยังไงดี
เสียงโทรศัพท์ของคนตัวสูงดังขึ้น เฟิร์นเลยยังพอมีเวลาคิด... เรื่องที่จะพูด
ฮัลโหล อืม....กินข้าวน่ะ ใช่....อยู่แถวนี้หรอ
เฟิร์นสังเกตคำตอบของคุ้ง เหมือนกับว่า คนที่คุยด้วยก็อยู่แถวนี้เหมือนกัน แล้วเป็นใคร อย่าบอกนะว่า...
ได้ อืม
คุ้งวางสาย ก่อนจะมองคนตรงหน้า
เดี๋ยวเพื่อนพี่จะมาน่ะ คนนั้นที่เฟิร์นเคยเจอครั้งก่อน
ที่ชื่อพลอยหรอ
ใช่
คุ้งพยักหน้ารับ เฟิร์นทำหน้ายุ่งเล็กน้อย ไม่รู้สิ ทั้งๆที่คุ้งบอกว่าเป็นเพื่อน และเธอก็เคยโล่งใจไปแล้ว แต่...ความรู้สึกระหว่างเธอและผู้หญิงคนนั้น มันแปลกๆ แปลกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ มันเลยทำให้เธอรู้สึกว่าคนนั้น... มีอะไรบางอย่างกับคุ้ง
ไม่นานนักพลอยก็เข้ามาที่ร้านอาหาร เธอยิ้มกับคุ้งก่อนจะยิ้มให้กับเฟิร์น ที่นั่งที่เธอเลือกนั่งคือข้างๆคนร่างสูง เฟิร์นไม่ค่อยพอใจ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ มันเหมือนมีบางอย่าง เป็นความรู้สึกที่เกิดกับหัวใจของเธอ
เคยเจอกันแล้วใช่มั้ย พลอยถามหญิงสาวที่นั่งตรงหน้า เฟิร์น
ค่ะ
สั่งอะไรก่อนสิ พลอย
พลอยรับเมนูจากคุ้ง เฟิร์นรู้สึกถึงความสนิทสนมและความใกล้ชิดจากหญิงสาวคนดังกล่าวกับคุ้ง เธอมองคนทั้งสองคุยกัน ตอนนี้เหมือนกับว่า...เธอกลายเป็นคนอื่น
ยิ่งเห็นสองคนคุยกันเรื่องตอนที่เรียนต่างประเทศ เฟิร์นยิ่งไม่ค่อยชอบใจ
ตอนที่เรียน High school น่ะ คุ้งเรียนไม่ได้เรื่องเอามากๆเลย รู้มั้ย เฟิร์น
ใครจะไปรู้ เธอคิดในใจ เฟิร์นส่ายศีรษะแทนคำตอบทั้งหมด พลอยยิ้มๆ
แต่พอโดนพวกเพื่อนๆฝรั่งว่าเอานะ อีกเทอมนึง หน้ามือเป็นหลังมือเลย เห็นเงียบๆ แต่จริงๆแล้วแค้นใช่มั้ย ตอนนั้นน่ะ พลอยหันไปถามคุ้ง
ก็เขาไม่ได้ดูถูกแค่เรา...
แต่เล่นดูถูกคนไทยทุกคน เลยยอมไม่ได้ ใช่มั้ยล่ะ
เฟิร์นไม่ชอบเลย ท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องของคุ้งไปซะทุกอย่าง ที่ว่าเป็นเพื่อน แต่บรรยากาศที่เฟิร์นรู้สึกไม่ใช่แบบนั้น
แล้วเฟิร์นอยากรู้อะไรเกี่ยวกับคุ้ง ถามพี่ได้เลยนะ พลอยออกตัว
ไม่เป็นไรค่ะ เฟิร์นไม่อยากรู้อะไร...
เธออยากจะต่อคำตอบเธอไปอีกสักนิดว่า เธอไม่อยากรู้เรื่องของคุ้งจากพลอย พลอยยิ้มๆแล้วหันไปคุยกับคุ้งต่อ
สักพักข้าวก็มา เซตที่คุ้งสั่งมีปลาหมึกอยู่ในเซต เฟิร์นมองดูแล้วก็พูดขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
พี่คุ้งไม่กินปลาหมึกนี่
คุ้งไม่กินปลาหมึกหรอ พลอยถาม...เธอไม่เคยรู้มาก่อน
อืม คุ้งพยักหน้ารับ แต่เฟิร์นกินนะ
แล้วคุ้งก็เอาปลาหมึกให้เฟิร์น หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามคุ้งหันหน้าไปมองพลอย ไม่รู้อะไรดลใจให้เฟิร์นยิ้มใส่คนๆนั้น ทั้งๆที่พลอยก็ไม่ได้ผิดอะไร
พลอยมองดูเฟิร์น เธอมองเฟิร์นอย่างพิจารณา เหมือนหญิงสาวทั้งสองคนกำลังดูเชิงอะไรบางอย่าง โดยที่คนร่างสูงที่นั่งร่วมโต๊ะ ไม่ได้รู้สึกถึงบรรยากาศนั้นเลย
และ...เหมือนบรรยากาศมาคุ จะมาถึงจุดระเบิด เมื่อคุ้งขอตัวไปเข้าห้องน้ำ และปล่อยให้หญิงสาวสองคน...อยู่ด้วยกัน เป็นหญิงสาวอายุมากกว่าที่เปิดฉากออกมาก่อน
อยากรู้อะไรเกี่ยวกับคุ้งมั้ย
ทำไมต้องอยากรู้คะ
ก็เผื่ออยากจะรู้อะไรบางอย่าง... ช่วงเวลาที่เฟิร์นไม่เคยอยู่กับคุ้งน่ะ
ไม่เป็นไรค่ะ เธอตอบหญิงสาวหน้าสวย บางอย่างเฟิร์นก็พอจะรู้ และคงจะรู้...มากขึ้น ต่อจากนี้
พลอยกำลังประเมินหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า เฟิร์นเองก็รู้สึกว่าเธอโดนจดจ้องเกินความจำเป็น
คุ้งเขาเป็นคนเงียบๆ บางทีถามอะไรไป อาจจะไม่ได้คำตอบ เฟิร์นรู้สึกว่าพลอย พยายามจะบอกว่าเธอรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับคุ้ง รู้มากกว่าที่เฟิร์นรู้
แต่ถามจากคนอื่น บางทีก็อาจจะได้คำตอบไปผิดๆนะคะ
พลอยพยักหน้าเล็กน้อย เธอรู้แล้วหละ ว่าเฟิร์นมองเธอในมุมไหน ซึ่งเธอเองก็ต้องการให้หญิงสาวอายุน้อยกว่ามองเธอแบบนั้น
แต่พี่สนิทกับคุ้งมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนะ ตั้งแต่ที่อยู่เมืองนอก และก็...อยู่ด้วยกันมาตลอด คงไม่มีข้อมูลอะไรผิดๆเกี่ยวกับคุ้งหรอก
อยู่ด้วยกันมานาน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรู้ไปทุกเรื่องนี่คะ
สำหรับพี่ พี่ว่าพี่รู้ทุกเรื่องนะ
สายตาของพลอย เหมือนจะแน่ใจตามคำตอบของตัวเองจนเฟิร์นเองก็เริ่มหวั่นๆ หญิงสาวคนนี้รู้เรื่องคุ้งมากมายขนาดไหนกัน และ....เป็นแค่เพื่อนอย่างนั้นหรอ
ไม่มีบทสนทนาต่อ เมื่อคุ้งเดินกลับมาที่โต๊ะ เหมือนเรื่องราวระหว่างเธอสองคน....ไม่ได้เกิดขึ้น แต่ต่างฝ่ายต่างรู้อยู่แก่ใจ เฟิร์นไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคุ้งจะรู้รึเปล่าว่าเพื่อนของคุ้ง ไม่ได้คิดกับเขาแค่เพื่อน
แต่ที่เฟิร์นรู้แน่นอนก็คือ เฟิร์นมีศัตรูหัวใจแล้วหละ และน่าจะเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งเสียด้วย หญิงสาวที่เป็นเพื่อนสนิทของคุ้งคนนี้....
.....................................................................................
คุ้งมาส่งเฟิร์นที่คอนโดหลังจากทานข้าวเสร็จ วันนี้ดีไปหมด ดีไปหมดทุกอย่าง ยกเว้นเพื่อนของคุ้งที่ชื่อพลอย เพื่อนที่คิดกับคุ้งมากว่าเพื่อนแน่ๆ สัญชาตญาณของเธอมันฟ้อง
หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา พี่ชายตัวดีหันมองเธอทันที และคงจะมาพร้อมคำถาม
ไปเดทกับรักแรกหรอยะ นั่น เฟิร์นคาดเดาคำถามไว้ไม่ผิดเลย
ทำไม
ไหนบอกว่าเขาจำแกไม่ได้ยังไงล่ะ
ก็ยังจำไม่ได้อยู่
ใช่แล้ว เธอลืมไปเลย เฟิร์นเพิ่งนึกได้ว่ากำลังหาจังหวะคุยกับคุ้งเรื่องเมื่อครั้งยังเด็ก แต่วันนี้ไม่ได้คุย เพราะดันมีคนอื่นเข้ามาแทรก เพื่อนสนิทคนนั้นของคุ้ง
อ๊าว พี่ชายของเฟิร์นทำเสียงสูง ยังจำไม่ได้อีกหรอ นึกว่าแกบอกความจริงเขาไป แล้วก็ featuring กันไปเรียบร้อย
บ้ารึไง เฟิร์นแหวใส่พี่ชายทันที ดูใช้คำ ฉันยังไม่ได้บอก และก็ไม่ได้จะ featuring อะไรทั้งนั้น
งั้นก็หมายความว่า เรื่องนี้ยังไม่จบ แล้วที่เขาเข้าหาแก เพราะความรักครั้งใหม่งั้นหรอ บังเอิญเหลือเกินนะยะ
อิจฉาหรอ
ใครเขาอิจฉากัน
ว่านทำหน้ายุ่ง แล้วส่ายศีรษะ เฟิร์นถอนหายใจ
ถอนหายใจทำไมยะ มีอะไรอีกล่ะแม่คุณ เขาก็รักก็ชอบแกแล้ว ยังจะกลุ้มใจอะไรอีก
ก็...ไม่อยากให้พี่คุ้งมารู้ตอนหลังนี่ว่าเฟิร์นคือใคร เผื่อรู้ตอนที่คบกันไปแล้ว ความรู้สึกมันจะเปลี่ยน
แกก็บอกเขาไปสิ ยากอะไร
ยากตรงที่จะบอกเนี่ยแหละ จะบอกไปเลยหรอ ว่าฉันเนี่ย คือ น้องเฟิร์นที่เคยเล่นกับเขาตอนเด็กๆ
ใช่ ว่านตอบรับ ไม่เห็นว่าสิ่งที่เฟิร์นถามเป็นเรื่องพูดยากแม้แต่น้อย
แล้วถ้าเขาจำไม่ได้ล่ะ
แกก็รื้อฟื้นให้เขารู้สิ
แล้วถ้าเขาจำได้ล่ะ
แกต้องการให้เขาจำได้ไม่ใช่หรอ
แล้วถ้าเขาจำได้ แล้วเขา...เลิกชอบฉันล่ะ
ตอนเด็กๆแกแสบกับเขาไว้เยอะรึไง ห๊ะ เขาถึงจะเลิกชอบแก ว่านเริ่มหงุดหงิดกับเฟิร์นที่ไม่ยอมเลือกซักทาง
ไม่รู้สิ บางทีเขาอาจจะมองฉันเป็นแค่น้องสาว
แน่ล่ะ ที่ว่านพูดว่าตอนเด็กๆ เฟิร์นแสบกับคุ้งไว้เยอะ ทำให้คุ้งร้องไห้แทบจะวันเว้นวันเลย ถ้าคุ้งจำได้ว่าเฟิร์นเนี่ย คือเด็กในฟาร์มที่ชอบชวนคุ้งไปเล่นซน และแกล้งคุ้งบ่อยๆ คงตลกพิลึก และอีกอย่าง ถ้าคุ้งไม่คิดเรื่องนั้น แต่คิดกับเฟิร์นแค่น้องล่ะ...
บางทีเขาอาจจะเห็นแกเป็นรักแรกของเขาก็ได้ ว่านลองพูด
ไม่มีทาง เฟิร์นปฏิเสธทันควัน ฉันกับพี่คุ้งคิดไม่เหมือนกันหรอก
ทำไม ทีแกยังคิดกับเขาได้เลย ทั้งๆที่เขาก็เป็นผู้หญิง...
ไม่เหมือนกัน เฟิร์นปฏิเสธในใจ จริงอยู่ที่ตอนนั้นคุ้งจะขี้แง และดูอ่อนแอ แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องคุ้งจะคอยปกป้องเธอเสมอ เหมือนเป็นพี่ พี่ชาย เฟิร์นรู้สึกแบบนั้น และก็ไม่เคยมองคุ้งเป็นแบบอื่น แม้เธอจะดูห้าวกว่าคุ้งก็ตามที แต่ความรู้สึกที่มันอยู่ในใจของเธอ ก็เป็นความรู้สึกที่แท้จริง คุ้งคือคนที่คอยดูและเธอ... เป็นคนที่เธอหลงรัก...หมดใจ
เฟิร์นเดินเข้าห้องนอน ไม่ได้สนใจว่าว่านจะพูดอะไรกับเธอต่อ นอกจากเรื่องคุ้งก็ยังมีเรื่องของพลอยรบกวนจิตใจ
คิดไปคิดมา มันชักจะวุ่นวายไปกันใหญ่แล้วแฮะ ความรักของเธอ แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป เฟิร์นก็คาดเดาไม่ออกเหมือนกัน
.....................................................................................
เป็นอีกวันที่คุ้งชวนเฟิร์นไปทานข้าว เฟิร์นกำลังคิดว่าหาทาง...คุยกับคุ้งเรื่องเมื่อครั้งก่อนให้รู้แล้วรู้รอด หลังจากที่เธอ...ตัดสินใจมาหลายวันแล้ว
เสียงเพลงในรถยังเบาได้คงเส้นคงวา เฟิร์นไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคนร่างสูงชอบเปิดเพลงเสียงเบาๆอย่างนั้นหรอ หรือ...อยากคุยกับเธอ แล้วกลัวไม่ได้ยินเสียงเธอกันแน่
เฟิร์น ไม่ทันที่เฟิร์นจะได้พูดอะไร คุ้งก็พูดขึ้นมาก่อน
มีอะไรหรอ
ถ้ามีคนโกหกเฟิร์น แล้วเฟิร์นจับได้ เฟิร์นจะทำยังไงหรอ
อยู่ดีๆคุ้งก็ถาม เฟิร์นนึกไปถึงเรื่องเมื่อบ่ายที่บริษัท เชกับวิทะเลาะกัน เพราะเชไปเที่ยวกับเพื่อนเมื่อคืนแล้วโกหกว่าไปคุยงานพร้อมย้งกับพจน์ แต่ไม่ได้เตี๊ยมกับสองคนนั้นไว้ เลยเป็นเรื่องกันวุ่นวาย
เฟิร์นไม่ชอบคนโกหก ถ้าจับได้ก็คงไม่อยากคุยด้วย
แล้วเฟิร์นจะให้อภัยมั้ย
ยากนะพี่คุ้ง เราโดนโกหกก็เหมือนถูกหลอก คนที่โกหกเรา เขาคงคิดว่าตัวเองเจ๋งที่หลอกเราได้ และก็เฝ้ามองดูเราเชื่อคำโกหกนั้น แบบที่ไม่รู้สึกอะไร
แล้วอย่างหมอล่ะ โกหกว่าคนไข้อาจจะหาย แต่จริงๆไม่หาย
ไม่เหมือนกันพี่คุ้ง อันนั้นเขาเจตนาดี
แล้วถ้าแบบไม่เจตนาโกหก หรือว่าสถานการณ์มันพาไปล่ะ
เฟิร์นก็ไม่ชอบอยู่ดี
คุ้งพยักหน้ารับแล้วขับรถต่อ เฟิร์นเอนตัวพิงเบาะ
เรื่องพี่เชกับพี่วิใช่มั้ย เฟิร์นถามคนตัวสูง
เอ่อ... คุ้งหันมองเฟิร์น อืม
ความรักน่ะ ต้องไว้ใจกัน และก็เชื่อใจกัน การที่จะให้คนอีกคนไว้ใจและเชื่อใจ ก็ต้องไม่โกหกกัน และคนที่เชื่อ ก็ต้องเชื่ออย่างมีสติ มีเหตุผล ไม่ใช่เชื่อทุกอย่างที่เขาโกหก
อืม
แล้วพี่คุ้ง....จะโกหกเฟิร์นรึเปล่า ถ้าอนาคตเราสองคน...คบกัน
คุ้งสูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วผ่อนลมหายใจออกช้าๆ ก่อนจะหันมองเฟิร์น เขาส่ายศีรษะ หมายความว่าเขาจะไม่โกหกอย่างนั้นรึเปล่า เฟิร์นไม่ค่อยแน่ใจ
คุ้งกลับไปมองทาง แต่เฟิร์นยังมองหน้าคุ้ง วันนี้คงเครียดเกินกว่าที่จะกลับไปคุยเรื่องเก่าๆ เอาเป็นว่าติดไว้ก่อนแล้วกัน และ...เฟิร์นกำลังสงสัยเหมือนกันว่า การที่เฟิร์นไม่ได้บอกคุ้งว่าเธอกับคุ้ง...เคยรู้จักกันตั้งแต่เด็ก
นั่นจะเป็นการหลอกลวงคุ้งรึเปล่า เฟิร์นกำลังจะกลายเป็นคนโกหกรึเปล่า... เธอจะหาคำตอบนั้นได้จากไหนกัน
.....................................................................................
จบตอน 5
อื้ม....คุ้งก็ยังไม่รู้ความจริืงกันต่อไปนะครับ
แล้วกับพลอย...จะได้มาปะทะอะไรกับเฟิร์นอีกมั้ย
....อื้ม เรื่องมันดู...น่าจะจบยากนะครับ
จอตัวไปปั่นต่อแล้วกัน
เจอกันตอนหน้าครับผม
By : TepiN Date : 30 Jan 2012 14:27  
|
