แจ้งลบกระทู้ หมายเลข : 478908
หัวเรื่อง : I'mpossible Love 1
ข้อความ :
03.30 น.
ครืด
ครืด
ฮาโหล
คร๊า
.
.
ฮาโหล ได้ยินไหม ถามว่าใครทำไมไม่ตอบ โทรมาไมไม่พูด????
เธอเลิกยุ่งวุ่นวายกะพี่ริวกิได้แล้วนะ ตามตื้อเค้าอยู่นั่นแหละ นังผู้หญิงหน้าด้าน เค้าเปนของฉัน จำไว้ !!!
o_o เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
.ฝันช่ายป่ะ ZZZZ
06:00 น.
ฉันตื่นขึ้นมาเหมือนอาการละเมอ เพ้อพบ ประสบเจอ นั่งครุ่นคิดพลางกดเปิดโทรศัพท์ดูสายที่รับ
088-10435xx เวลา 03:00 น.
ปลายนิ้วเรียวกดเบอร์โทรที่คุ้นเคยอย่างรีบร้อน
.ริวกิ
เอกิมีเรื่อง
.
พี่ขอโทษนะ มันเป็นเรื่องจริง
ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกจากปากฉัน
..
ตลอดเวลา 2 ปีที่คบกันและเรียกกันว่าแฟนของฉันจบลงแล้วหรือ จบลงกับคำว่า ขอโทษนะ
..
ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
.
เอ้า!!! นั่งหน้าเครียดอย่างกับแมวอดกินปลาย่างสิบวันงั้นแหละ มิกิ เพื่อนในกลุ่มฉันทักทายเสียงใส แล้วนานะ กับ ยัยริกะล่ะ
ไม่รู้สิ
. ฉันตอบโดยไม่ได้คิดอะไรเลย จนป่านนี้ฉันยังลืมชายคนนึงที่ฉันสามารถยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ได้โดยไม่ต้องคิดอะไร ผู้ชายเพียงคนเดียวที่ฉันคิดว่า เขามีเพียงแค่ฉันคนเดียว แต่แล้วก็เหมือนผู้ชายทุกคนที่ผ่านมา
.(ขณะที่ฉันคิดอะไรเพลินๆอยู่นั่นเอง)
กรี๊ด
กรี๊ด
พี่มิยะ หล่อจังเลยอ่ะ
นี่ เอกิแกเห็นคนนั้นไหมแก โคตรหล่อเลยอ่า ถ้าได้เปนแฟนนะแก๊
. ยัยริกะโอดครวญเสียงโหยหวน
เอกิ
เอกิ
. แกดูคนนั้นสิแก หล่อกว่าผู้ชายเสียอีก
เสียงระริกระรี้ของยัยริกะดังมาเป็นระยะ
นานะกับมิกิ มองดูหน้ากันแล้วส่ายหน้าอย่างเซ๊ง ๆ
นี่พวกแกรู้ไหม คนนั้นน่ะ อยู่คณะไหนหรอ เสียงยัยริกะดังขึ้นเรื่อยๆ
นี่นานะ เอกิ ฉันว่าเราไปเรียนก่อนดีกว่านะ ปล่อยยัยริกะอยู่เนี่ยแหละ
. เสียงมิกิเอ่ยขึ้น แต่นานะต้องแยกไปเรียนคอมฯเราก้อเลยต้องไปเรียนกันแค่ 3 คน
อืม..ไปดิ..ฉันรู้สึกเซ็งๆ กับวันนี้ยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่เรื่องมันผ่านมาหลายปี ตั้งแต่ตอนที่ฉันเรียน ม. 6 จน ตอนนี้ฉันอยู่ปี 3 แล้วฉันก้อยังไม่เคยคบหาใครเป็นแฟนเลยสักคน
นี่ เอกิ ขึ้นไปก่อนนะเดี๋ยวเราสองคนไปซี้อน้ำเปล่าแป๊ปนึงนะ เสียงมิกิดังแทรกผ่านความคิดฉันก่อนที่ฉันจะพยักหน้าแทนคำตอบ
พี่เอ
เอกิ ซา-หวัด-ดี-คร๊าฟ เรียนวิชารัยอ่าครับ ให้หัวใจผมนำทางไหมครับปม เสียงเคนจิ รุ่นน้องที่เคยขอคบฉันเป็นแฟนเมื่อเดือนก่อน ภายหลังจึงมาเป็นน้องเทค ของฉัน
ดีจร้า เรียนไทยจ๊ะ แต่พี่ว่าเดินทางคนเดียวลำบากน้อยกว่าไปกับเคนจิอ่านะ เคนจิทำปากขมุบขมิบทวนคำพูดประโยคนั้นของฉันพร้อมกับทำหน้างุนงง แต่ก่อนที่ ไอ้เคนจิจะเอาคืนเสียงเพื่อนสาวฉันก็ดังขึ้น
นี่ เอกิ เปลี่ยนห้องเรียนล่ะ พอดีมีอาจารย์คนใหม่มาสอนแทนน่ะ ไปเร็ว
ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปห้องเรียนตึก หยกทันที
นักศึกษาเคารพ
ตายล่ะเข้าห้องช้าเกือบ 5 นาที เพราะมัวแต่ปีนบันไดหนีไฟขึ้นมาเรียนชั้น 6 เกือบลิ้นห้อยกันระนาว
ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ
ครับ เชิญครับ
เอ
เอกิ
. เสียงนั้นเอ่ยแผ่วเบาราวกับกระซิบ แต่มันกลับก้องกังวานสำหรับฉัน
สวัสดีค่ะ อาจารย์ เสียงฉันเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ ตลอดคาบของการเรียนการสอน ฉันไม่มีกระจิตกระใจอยากจะเรียนเลย
ให้ตายสิ..
11:00 น. เฮ้อ!!! เลิกคาบสักที
เอกิ ..เธอรู้จักกับอาจารย์คนนั้นหรือเปล่า ริกะ เอ่ยถามฉันที่เดินเหม่อลอยตั้งแต่ตอนออกจากห้องเรียนเกือบ 10 นาที
ก็ ประมาณนั้นแหละ
ฉันตอบไม่เต็มเสียงนัก
..
เออนี่ !! เดือนหน้ามหาลัยเรามีงานด้วยแหละ รู้เปล่า เสียงริกะเอ่ยถามเพื่อนในกลุ่ม
งานรัยอ่ะ ริกะ เธอเนี่ยรู้ไปหมดทุกเรื่องเลยนะ มิกิแขวะขึ้นมา
เค้าเรียกว่า แสนรู้ต่างหากล่ะ มิกิ นานะเอ่ยขึ้น (มาตั้งแต่ตอนไหนว่ะเนี่ย ยัยนี่น่าจะเป็นนินจานะเนี่ย)
ชิ!!!! งั้นก็ไปอ่านตามใบประกาศมหาลัยเองละกันนะยะ
อ้าว !!! บอกมาเถอะนะได้โปรด ริกะคนสวย น่า นะ ยัยมิกิกับนานะอ้อนวอนเต็มที่
เห็นยัยสตรอเน่าประกาศไปทั่วว่าจะควงสุดหล่อไปงานเต้นรำกาละดินเนอร์ อะรัยเนี่ยแหละ หมั่นไส้ ชิ คอยดูนะฉันนี้แหละจะได้แฟนหล่อที่สุดควงกันไปงานนี้แน่นอน ยัยริกะจีบปากจีบคอพูดเมื่อเอ่ยถึงคู่อริเก่าที่เกาเหลากันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง จนฉันอดที่จะหัวเราะตามกับท่าทีของเพื่อนไม่ไหว
แฟนฉันจะว่างไปไหมเนี่ย
เสียงยัยนานะเอ่ยขึ้น นานะเป็นคนเดียวในกลุ่มที่มีแฟนแต่ไม่เคยเปิดเผยหรือเปิดตัวเลยสักครั้ง เพราะเราไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกันเลย
ก้อแน่ล่ะ ในบรรดาในกลุ่มแกมีเป็นตัวเป็นตนแค่คนเดียวนี่นา ฉันไม่แคร์หรอก เพราะฉันต้องหามาเป็นตัวเลือกสัก 5 คน ฮะ ฮ่ะ ฮ่า
. เสียงยัยริกะเอ่ยขึ้น
(ซุบซิบ: ยัยริกะบ้าไปแล้วแน่ๆเลยแกว่าไหม)
คิดในใจดังไปไหม ได้ยินนะ พวกแก ต๊ายยยย
ว่าแล้วยัยริกะก็ไล่ประทุษร้ายเพื่อน จนเกิดสงครามเย็นขนาดย่อมกับยัยมิกิไปทั่วลานบัว
แล้ว เอกิล่ะ มีคู่ไปหรือยัง รีบๆหาซะ นานะห่วงแต่เอกิคนเดียวแหละ ไม่เห็นยอมมีแฟนซะทีฉันยิ้มแก้เก้อรับคำเพื่อน เพราะฉันก็ไม่รู้จะควงใครไป หรือว่าจะควงเคนจิไปดีว่ะเนี่ย เฮ้อ!! ฉันสลัดความคิดก่อนเดินแยกกันกับเพื่อนเพื่อกลับที่พัก
ฉันเดินก้าวเท้าอย่างช้าๆ แต่ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เอกิ ดีใจจังที่ได้เจอ...พี่นึกว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว สบายดีไหม เสียงริวกินั่นเอง
ก็ สบายดีค่ะ
ฉันตอบกลับโดยไม่แม้แต่จะมองหน้า
ยังโกรธพี่อยู่หรอ พี่ขอโทษนะ ก็น้องเมย์เค้าเป็นโรคหัวใจ พี่ไม่กล้าขัดใจกลัวน้องเค้าเป็นอันตราย พี่จำเป็นจริงๆนะ พี่ยังรักเอกิเสมอนะ เสียงริวกิที่เอ่ยร่ายยาวมาเป็นฉากทำให้ฉันได้แต่มองหน้า และทำได้แค่เงียบภาพเก่าๆที่เกือบจะถูกฝังเริ่มชดเจนขึ้น ภาพที่เกิดจากการโกหกของผู้ชายคนที่ฉันเคยรักจนหมดใจ
เรากลับมาคบกันได้ไหม ขอโอกาสอีกสักครั้งนะ
..
ขอบคุณนะ แต่อย่าเลยดีกว่า เพราะฉันมีคนใหม่แล้ว สิ้นเสียงฉันก็กลับหลังหันพร้อมกับวิ่งไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย โดยลืมไปแล้วว่า หอพักของฉันนั้นวิ่งเลยมาตั้งไกลแล้ว
ฉันจะทำให้เธอกลับมาเป็นของฉันให้ได้ จำไว้
.. ริวตะโกนเสียงกึกก้อง
By : VamslTd / 25 Dec 2012 18:09
เหตุผลที่แจ้งลบ :
ชื่อผู้แจ้งลบกระทู้ :
|
