แจ้งลบกระทู้ หมายเลข : 473181
หัวเรื่อง : ตอนที่ 30...... TriCk of LoVe เล่ห์ร้าย อุบายรัก (^ ^)'
ข้อความ :
 Hi สวัสดีค่ะ ทุกๆคน
ขอโทษที่มาช้าค่ะ ช่วงนี้ รัก รมิดา ยุ่งมากๆเลยค่ะ
เพราะช่วงนี้ ปั่นสคริป นิยายเรื่อง We
e Girlfriends เพื่อนหญิง
จะถูกถ่ายทำออกมาเป็นซีรี่ส์ ให้แฟนๆนิยาย "เพื่อนหญิง" ได้ชมกันในอีกไม่นานนี้ค่ะ
เนื่องจากเป็นคนเขียนเรื่องนี้เอง ทางโปรดิวเซอร์ เลยขอให้เป็นคนเขียนสคริปบทด้วย
ปั่นจน..ลืมกลางวัน กลางคืนไปเลยทีเดียว
ใครที่เคยอ่านตัวละคร จันทร์เจ้า กับ ฟ้าใส คงสนใจขึ้นมาแล้วสิ? 
ต่อนิยาย เล่ห์ร้าย อุบายรัก กันเลยละกาน
----------------------------------------------------------------------------------
เสียงร้องโอดโอยเจ็บปวดของไอ้ป่องดังลั่น อารมณ์หื่นดิบหายไปหมด เมื่อเกิดความรู้สึกเจ็บแปลบที่หลังหลังคอ ไอ้ป่องหันขวับไปมองข้างหลัง
ไอ้...ไอ้แซม
ความตกใจครั้งนี้ของไอ้ป่องใหญ่หลวง นอกจากจะเห็นสายตาที่ดุดันเอาเรื่องของแซมแล้ว มันยังรู้สึกถึงน้ำข้นๆที่ไหลย้อยมาจากทางต้นคอ กลิ่นคาวเลือดฉุนแตะจมูก
ไอ้วายร้ายแตะมือป้ายสำรวจไปข้างหลัง น้ำเหนียวข้นติดมือมา ป่องปราดสายตามองไปที่มือของแซม เห็นถือคัตเตอร์คมวับ มีเลือดติดปลายมีดอยู่
เฮ้ย...เลือด ไอ้ป่องตาเหลือก เมื่อเห็นสีแดงเต็มฝ่ามือของตนเอง
มึง...มึง ไอ้แซม มึงฆาตกรรมกู
ร่างเกร็งของไอ้ป่องเซแซ่ดขาขวิด ปากพูดระล่ำระลักสั่นรัว มันกำลังตกใจ และคิดว่า อีกไม่นานตนเองคงหมดลมหายใจเป็นแน่ แม้ว่าความเจ็บปลาบที่หลังคอเมื่อกี้ จะกลายเป็นเจ็บชาในขณะนี้ แต่ด้วยความตกใจที่เห็นเลือดของตนเอง ทำให้ไอ้ป่องคิดมากสติแตก
แซมก้าวเท้าเดินเข้าประชิดตัวไอ้วายร้าย ดวงตาสีเหล็กวาวดุเอาเรื่องกว่าที่เคยเป็น ยังผลให้ไอ้ป่องเกิดอาการใจสั่นหวิวแทบเป็นลม มือที่แข็งราวคีมเหล็ก ขยุ้มคอไอ้ป่อง กดแรงจนมันตาเหลือก หายใจไม่ออก หน้าขาวซีดเริ่มเขียว จนแซมต้องผ่อนแรงมืด เพราะเกรงว่ามันจะตายคามือตนเสียก่อน
ฮ๊า...ฮ่า...ฮ่า...
เมื่อลูกกระเดือกถูกคลายเป็นอิสระ มันจึงรีบสำลักหายใจเข้าปอดทันที แซมขยับมือที่ถือมีดคัตเตอร์คมวับฉวัดแวบ ทำให้ไอ้ป่องตกใจแหกปากลั่น หลับตาปี๋ ใจคิดว่า มันคงโดนสังหารเร่งรัดเป็นแน่
ไอ้ตาขาว หยุดโหยหวนได้แล้ว มึงไม่ถึงตายหรอก กูแค่ช่วยเอาเลือดชั่วๆของมึงออกมาบ้างเท่านั้นแหละ
แซมตะคอกใส่ไอ้ป่อง ก่อนที่จะกระแทกมือสะบัดปล่อย เหวี่ยงร่างของอีกฝ่ายกระเด็นหวิวไปกลิ้งชนกับขาโต๊ะที่วางของเกะกะ แรงชนกระแทกโต๊ะ ทำให้หนังสือนิตยสารที่กองสุมไม่เป็นระเบียบหล่นลงมากระแทกกระบาลไอ้ตัวร้ายอีกครั้ง จนมันแหกปากโอดโอยอย่างเจ็บปวด
แซมเลิกสนใจไอ้ป่อง หันมามองสองด้วยสายตาที่เป็นห่วง ร่างสูงถลาเข้าไปหาคนสวยที่กำลังเอนพิงโซฟา ดวงตากลมใสสีน้ำตาลหวานมองแซมอย่างดีใจ ริมฝีปากบางเรื่ออมยิ้มให้แซม สองพยายามจะรวมแรงดันร่างตัวเธอให้ลุกขึ้นนั่ง
มา ฉันช่วย
แซมขยับไปนั่งข้าง โอบประคองร่างบางของเธอ
ระวังนะ ไม่ต้องรีบร้อน
ขณะที่แซมกำลังช่วยประคองสอง ไอ้ป่องก็ค่อยๆลุกขึ้น แล้วคืบร่างเข้ามาหาแซมช้าๆ จากด้านหลัง พอได้จังหวะ มันก็รวบรวมแรงอึด ถลาพุ่งใส่แซมทันที เพื่อจะเข้าทำร้าย
แซมซึ่งคอยระวังตัวอยู่แล้ว ปล่อยมือจากการโอบสอง ลุกขึ้นตั้งรับไอ้ป่องได้ทัน หมัดขวาสวนกลับไปที่ปลายคางของไอ้วายร้ายได้ไวกว่า จึงกระแทกไอ้ป่องกระเด็นไกลไปอีกครั้ง แต่คราวนี้ กระเด็นไปด้วยหมัดหนักของแซม ทำเอาไอ้ป่องเห็นดาวระยิบระยับ ตาเลือนพร่าไปเลยทีเดียว
แซมไม่รอช้า รีบหันกลับไปประคองสองให้ลุกขึ้น หวังจะรีบออกจากบ้านหลังนี้ให้ไวที่สุด ก่อนที่พรรคพวกของไอ้ป่องจะเข้ามา
สองรู้สึกไร้เรี่ยวแรง แขนขาอ่อนไปหมด แม้จะถูกแซมประคอง แต่เธอก็ต้องพิงร่างเขา
ขออนุญาตนะ แซมบอกสอง
ทีแรกหญิงสาวไม่เข้าใจ แต่เมื่อแซมก้มลงช้อนแขนใต้ร่างเธอ แล้วอุ้มเธอขึ้น หญิงสาวจึงรู้สึกเขินอายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
จะ..จะไหวเหรอ? ปล่อยฉันลงเถอะ
สองก้มหน้าพูดอ้อมแอ้ม ไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย
ไหวไม่ไหว ฉันก็อุ้มเธอแล้วนี่ แซมกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ให้ฉันลงเถอะ สองขอร้อง ใบหน้าแดงซ่าน
ไม่ล่ะ เราต้องรีบไป ถ้าเกิดสมุนไอ้ป่องมันตามมาทัน เราจะหนีลำบาก
แซมบอกเหตุผล ขายาวก้าวฉับๆ เดินออกไปจากบริเวณบ้านของไอ้ป่องทันที แล้วตรงลิ่วไปยังรถมอเตอร์ไซด์ที่จอดนิ่งอยู่ข้างรั้วบ้าน
แซมยกร่างคนในอ้อมแขนวางเบาที่เบาะรถ ก่อนที่ตัวเองจะขึ้นขี่คร่อมด้านหลังเธอ
พิงมาเถอะ แรงยิ่งไม่ค่อยมี เดี๋ยวจะหล่นลงไป แซมจับร่างที่อ่อนปวกเปียกของสอง ให้เอนพิงที่ตัวเขา
แม้สองจะรู้สึกอายอย่างที่สุด แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก ขณะนี้ เธออยู่ในอ้อมแขนของคนนัยน์ตาคม เสียงมอเตอร์ไซด์แล่นเร็วออกสู่ท้องถนน สองพิงใบหน้าอิงซอกคอของแซม หญิงสาวแอบช้อนตามองใบหน้าเรียวคมคายของเขา เธอสัมผัสถึงไออุ่นจากกายเขา ผ่านเข้าหัวใจของเธอ รอยยิ้มอ่อนปรากฏบางที่ริมฝีปากเรียวสวยของสอง
เธอรู้สึกถึงความปลอดภัย เมื่ออยู่ใกล้สาวหล่อสุดเท่ห์คนนี้ แม้ขณะขับมอเตอร์ไซด์ มือข้างหนึ่งของเขายังคงคอยเอื้อมมาแตะประคองเธออย่างห่วงใย ทำให้หัวใจของสองปลาบปลื้มไปด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นใจ
แซมชะลอรถ เลี้ยวเข้าจอดในสวนหย่อมที่ค่อนข้างเงียบ ร่างสูงเอี้ยวตัวมาดูหญิงสาวที่ยังเหมือนไร้เรี่ยวแรง ปากบางหยักขยับจะกล่าวบางสิ่ง แล้วก็นิ่งด้วยสีหน้าตรึกตรอง แซมเอนไหล่เพื่อมองคนข้างหลังชัดๆ ขณะที่แขนยังคงช่วยประคองเธออยู่
จะกลับบ้านเลยมั๊ย? แซมถาม หลังจากเงียบคิด
แต่ถ้ากลับตอนนี้ ที่บ้านเธอก็คงรู้ แซมพูดให้สองคิด
อย่าพึ่งเลย ฉัน...ยังไม่มีแรง สองยอมรับ
งั้น..งั้นไปที่ห้องฉันก่อน แซมตัดสินใจ
ดวงตาสวย สีน้ำตาลอ่อนของสองอ่อนแสง มองสบตาสีเหล็กที่บัดนี้ มีแววสุขุม ไม่ยียวนเหมือนก่อน ริมฝีปากของเธอยิ้มอ่อนให้แซม ยินยอมที่จะติดตามเขาไป ในทุกที่ ที่เขาจะปกป้องเธอ
สายตา และรอยยิ้มที่อ่อนหวาน ทำให้หัวใจของแซมหวั่นไหว สาวหล่อผู้ไม่เคยมีความหวาน บัดนี้ กลับกลายเป็นอ่อนโยนอย่างไม่เคยเป็น แซมยิ้มตอบสายตาแห่งความไว้วางใจของสอง สาวหล่อยื่นมือมาแตะที่เสื้อของคนสวย ทีแรกสองเอนตัวออกตามสัญชาติญาณ แต่เธอก็หยุด เมื่อมือเรียวแข็งแรงของคนตรงหน้า ช่วยติดกระดุมเสื้อสามเม็ดที่หลุดลุ่ยให้เธอด้วยกริยาที่เบามือ และสุภาพ
ขอบคุณ สองกล่าวเสียงเบา สบตาสีเหล็กที่อ่อนแสงคู่นั้น
แซมพยักหน้ารับคำ ไม่กล่าวตอบอันใด หันไปบิดมอเตอร์ไซด์ แล้วเคลื่อนรถออกไปจากที่ตรงนั้น
By : รัก..รมิดา / 19 Jun 2012 18:02
เหตุผลที่แจ้งลบ :
ชื่อผู้แจ้งลบกระทู้ :
|
