ดูหนัง




แจ้งลบกระทู้ หมายเลข : 122714

 หัวเรื่อง : My Friend ฉันรักเธอ 20

 ข้อความ :



“ค่อยเดินนะกานต์”หลังจากการฟื้น2วัน ตูนก็พากานต์มาทำกายภาพ

“วันนี้พอก่อนไหมกานต์ ไม่ต้องรีบหรอกนะ”

“แล้วแต่คุณหมอสิ”กานต์เริ่มพูดคล่องขึ้น

“งั้นเดี๋ยวตูนพากานต์ไปนั่งเล่นที่สวนหย่อมนะ อากาศดีนะวันนี้” ตูนพยุงกานต์นั่งรถเข็น แล้วก็พากานต์ไปนั่งเล่นที่สวนหย่อม

“พักตรงนี้ก่อนนะ”ตูนหยุดรถเข็นใกล้กับม้านั่ง ตูนนั่งลงที่ม้านั่ง หันหน้าเข้าหากานต์ที่นั่งบนรถเข็น

“แล้วเมื่อไหร่กานต์ถึงถอดเฝือกอ่อนได้นี่”กานต์ถามตูนแล้วก็ชี้ที่แขนข้างขวาของตัวเองที่ถูกยิง

“ก็คงอีก2-3วันหน่ะ แต่ตูนว่ากานต์นี่ฟื้นตัวเร็วนะ”

“ก็มีหมอดี สวยๆอย่างตูนไงหล่ะ”กานต์ไม่พูดเปล่า ใช้มือข้างซ้ายที่ใช้ได้คว้ามือตูนมากุมไว้

“นี่เดี๋ยวใครมาเห็นหรอก”

“ไม่เห็นต้องอายนี่”กานต์ยกมือตูนขึ้นมาจรดที่ริมฝีปาก จุมพิตเบาๆ

“รักตูนจัง” “เล่นบอกรักทุกวัน เช้าเย็น ไม่เบื่อหรือคะ”

“ไม่หรอก กานต์อยากพูด ทดแทนตลอดเวลาที่กานต์ไม่กล้าพูดกับตูน”

“ตูนก็รักกานต์”

“แล้วนี่เบื่อไหมที่ฟังกานต์พูด”

“ไม่ค่ะ กลัวแต่ว่ากานต์จะไม่บอกรักตูนอีก แล้วก็ห้ามไปบอกรักใครอีกนะ”

“ไม่หรอกค่ะ ก็กานต์รักตูนคนเดียว และก็จะรักตลอดไป”

“สัญญานะคะ”

“ครับ สัญญา”กานต์พูดครับเป็นครั้งแรกกับตูน แล้วก็เกี่ยวก้อยสัญญากับตูน

“ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้เรากับเธอคนนี้รักกันเสียที”กานต์เงยหน้ามองท้องฟ้าแล้วพูดในใจ


จากระเบียงของตึกผู้ป่วย มีสายตาที่มองมายังคนทั้งอยู่อย่างเกลียดชัง และริษยาเป็นอย่างมาก

“ไอ้กานต์ ไอ้ทอมบ้า แกไม่น่าฟื้นเลย น่าจะตายๆไปซะเลย แผนที่ฉันจะรวบหัวรวบหางตูนพังลงทันที คอยดูนะฉันจะแก้แค้น อย่าหวังเลยว่าจะมีความสุขกัน เชิญมีความสุขกันให้พอ เพราะว่าอีกไม่นานแกก็จะเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิด”หมอโน้ตคำรามในใจที่ผิดแผน และเริ่มเกลียดกานต์มากขึ้นเรื่อย จนอยากฆ่าให้ตาย


“ตูน กานต์อยากจะขอร้องตูนอะไรอย่างได้ไหม”

“กี่อย่างก็ได้ค่ะ”

“กานต์อยากให้ตูนอยู่ห่างๆหมอโน้ตไว้ เพราะกานต์ไม่ไว้ใจ”

“หึงเหรอคะกานต์”

“ก็มีส่วน แต่ว่ากานต์สังหรณ์ใจ หมอโน้ตไว้ใจไม่ได้จริงนะ สายตาเค้ามีแต่ความเกลียดเวลามองกานต์และก็สายตาที่อยากเป็นเจ้าของเวลามองตูน”

“คิดมากไปหรือเปล่า”ตูนพยายามพูดไม่ให้กานต์คิดเลยเถิด

“กานต์เป็นตำรวจนะ เจอผู้ร้ายมาเยอะแค่นี้ทำไมจะดูไม่รู้ ตูนรับปากกานต์”

“ค่ะ ตูนจะยุ่งกับหมอโน้ตถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน”

“ดีมาก แล้วก็ตรงนี้ด้วยเป็นการสัญญา”กานต์ชี้ที่แก้มตัวเอง

“อายอ่ะ เดี๋ยวลูกน้องมาเห็นนะ”

“เร็วสิ ตรงนี้ไม่มีใครมาหรอก”

“ก็ได้”ตูนค่อยหอมแก้มกานต์

“ชื่นใจจัง ตากานต์มั่ง”กานต์จะหอมแก้มตูนบ้าง แต่ตูนใช้มือดันไว้

“ไม่ค่ะ”“ตูนอ่ะ เป็นหมออย่าขัดใจคนไข้สิ”

“ทุกทีเลย”ตูนบ่นแต่ก็ยอมให้กานต์หอมแก้ม แต่แทนที่กานต์จะหอมแก้มกลับไปจูบที่จมูกสวยๆของตูนแทน
“นี่กานต์” ตูนตกใจที่กานต์ทำแบบนี้

“เอาไว้กานต์หายดีจะขอมากกว่านี้นะ”ไม่สนใจที่ตูนดุ ทำตาเจ้าชู้ใส่กลับบ้าง

“กานต์นี่นะ ไปค่ะกลับห้องดีกว่าได้เวลาเช็คความดันแล้ว”

“แล้วเช็คหัวใจด้วยไหม” “อันนี้สำคัญเลยหล่ะค่ะ”

“แต่กานต์ว่า เช็คหัวใจคราวนี้มันจะไม่ดังเหมือนเมื่อก่อนหน่ะสิ”


“ทำไมหล่ะคะ มันก็ดังปกตินี่ ตุบๆไง”

“มันจะดังว่า ตูนๆๆๆๆ ตะหาก เพราะในใจกานต์มีแต่ตูน”

“โอ๊ยจะอ้วกเลยกานต์ ไปเอามุขเสี่ยวแบบนี้มากจากไหนเนี่ย”

“มาจากส่วนก้นบึ้งของใจไงจ๊ะ”ป่วยไม่วายปากดี

“ปากดีแบบนี้ต้องฉีดยา”

“ไม่นะ อย่านะ”กานต์กลัวกานต์ฉีดยาที่สุด ตูนก็เลยหัวเราะออกมากับความขี้กลัวเข็มฉีดยาของกานต์

“ตูน แล้วไอ้วีกับพิณจะมาไหมวันนี้” กานต์ถามตูนหลังจากตูนพามานอนที่เตียง

“เห็นว่า ไปหาสถาปนิกหน่ะ ให้ออกแบบคลินิกให้”

“ตกลงพิณจะย้ายไปอยู่กับวี ที่ปากช่องเหรอนี่”

“คงงั้น แล้วกานต์ถามหาพวกเค้าทำไม”

“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากให้ตามคนให้หน่อย”

“ใครหล่ะ ให้ตูนตามให้ไหม”

“เอ่อ”กานต์พูดไม่ออก เพราะคนที่อยากเจอก็คือปูเป้ ขืนตูนรู้คงรู้สึกไม่ดี

“บอกมานะกานต์ ถ้าไม่บอกตูนจะฉีดยากานต์นะ”ตูนบอกแกมขู่

“บอกค่ะบอก กานต์อยากเจอปูเป้หน่ะ มีเรื่องจะคุยด้วย”

“เหรอ พรุ่งนี้ตูนตามมาให้นะ”ตูนบอกด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่ใจอดหวั่นไหวไม่ได้

“ตูน”กานต์เรียกเบา กุมมือตูนไว้แน่น

“ไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมากนะกานต์กับปูเป้เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น”

“ค่ะ ตูนเชื่อ”ปากก็บอกไปงั้น

“กานต์นอนพักก่อนนะ เดี๋ยวตูนขอไปดูคนไข้คนอื่นบ้าง เย็นนี้มาหาใหม่นะ”


“แล้วคืนนี้จะมานอนเฝ้ากานต์ไหม”

“แล้วอยากให้เฝ้าไหมหล่ะคะ”

“คืนนี้คนป่วยอยากนอนกอดคุณหมอจัง อุ่ย”ท้ายประโยคกานต์เจ็บหน้าอกเลยร้องออกมา

“กานต์เป็นอะไร เจ็บหน้าอกเหรอ”

“จ่ะ นิดหน่อยเองไม่เป็นไรหรอก”

“ทีหลังหน่ะอย่าพูดมากนักสิคะ ยังเจ็บอยู่หน่ะ”

“จ้า รู้แล้วไหนบอกว่าจะไปตรวจคนไข้คนอื่นไง เดี๋ยวก็น้อยใจหรอกนะ”

“ค่ะไปแล้วนะ ไว้เจอกันตอนเย็นนะ”ตูนพูดจบก็หอมแก้มกานต์ก่อนออกจากห้องไป

พอคนที่รักออกจากห้องไปกานต์ก็หลับตาลง เพื่อพักผ่อน สักพักก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามาตอนแรกนึกว่าตูน แต่การเป็นตำรวจที่ถูกฝึกมา ได้ฟังเสียงฝีเท้าแล้วไม่ใช่

“แกนี่ ดวงดีจริงๆเลยนะ”หมอโน้ตนั่นเอง นึกว่ากานต์หลับแล้วเลยเข้ามา

“ไอ้หมอโน้ต”กานต์จำเสียงได้ แต่ยังไม่ลืมตา

“แกรู้ไหม ว่าฉันกับตูนรักกันมากถ้าไม่มีแกฉันกับตูนก็จะได้แต่งงานกัน”

“แต่งงานเหรอ”กานต์คิดในใจ

“หึ ฉันไม่มีวันยอมแพ้แกหรอกนะ คอยดูไปแล้วกัน”โน้ตเข้ามาใกล้กานต์ดึงคอเสื้อกานต์และก็ยกกานต์ขึ้นมาด้วย

“แกจะทำอะไร”กานต์ลืมตาขึ้น ถามโน้ตอย่างไม่กลัวอะไร

“อีกไม่นานหรอกคอยดู ในเมื่อตูนกับแกรักกันนัก ฉันก็จะสนองให้คอยดูไปแล้วกัน”โน้ตพูดจบก็จับกานต์กระแทกกับเตียง หันหลังออกจากห้อง

กานต์มองตามหลังไปด้วยความเจ็บใจและเจ็บกาย เพราะที่โดนกระแทกเมื่อครู่เจ็บมาก จนแทบหายใจไม่ออก ต้องเอามือกุมหน้าอกไว้

“พี่กานต์ๆ เป็นอะไรคะ”มนที่เพิ่งมาเยี่ยมพอเข้ามาเห็นกานต์เอามือกุมหน้าอกก็ถามด้วยความเป็นห่วง

“มน มาได้ไง”


“อย่าเพิ่งถามสิคะ ให้มนตามหมานะ”

“ไม่ต้อง พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก”กานต์บอกแล้วก็ค่อยๆหายใจเข้าออกช้าๆ หลับตาลงสักพัก แล้วลืมตาขึ้น

“รู้สึกอย่างไรบ้างคะ ให้มนตามหมอดีกว่านะ”

“อย่าๆ พี่ดีขึ้นแล้วหล่ะ แล้วนี่ขึ้นมานานแล้วเหรอ”

“มาเมื่อวานค่ะ ตอนที่พี่กานต์ยังไม่ฟื้นมนอยากมาเยี่ยมมากแต่มาไม่ได้ต้องเคลียร์เรื่องเรียนหน่ะค่ะ”

“ไม่ใช่เรื่องเรียนอย่างเดียวใช่ไหม”กานต์ไม่พูดเปล่าเอามือโยกหัวเด็กสาวเบาๆด้วยความเอ็นดู

“ค่ะ เรื่องพ่อด้วย”มนน้ำตาเอ่อเมื่อนึกถึงพ่อ

“พี่เสียใจด้วยนะ ไอ้หน่อยมันดูแลมนดีไหม แล้วนี่ไปไหนหล่ะ”

“ค่ะ ดีมาก พี่หน่อยเค้าไปหาซื้อผลไม้มาให้พี่กานต์เพิ่มหน่ะค่ะ”

“แล้วนี่ไปอยู่ที่ไหนหล่ะ” “กับพี่หน่อยค่ะ ที่แฟลตตำรวจ”

“อ้าว ทำไมเป็นงั้น” “พี่กานต์เป็นไงบ้าง”เสียงหมวดหน่อยดังเข้ามาก่อนตัว

“คนอย่างฉันตายยาก” “นี่ผลไม้พี่ กินเลยไหม”

“เดี๋ยวมนปอกให้นะคะ”มนรับถุงผลไม้ไปปอกให้กานต์ กานต์กับหน่อยเลยมีโอกาสได้คุยกัน

“เรื่องที่ใต้เป็นไงบ้าง”

“จับได้หมดเลยพี่ โดยเฉพาะคนที่ยิงพี่หน่ะ ผมจัดการอัดมันซะน่วมเลยหล่ะ”

“ขอบใจนะแก แล้วนี่ขึ้นมาได้ไง”

“ก็เรื่องที่โดนถล่มวันนั้นแหล่ะพี่ ผู้การเลยทำเรื่องร้ายให้เห็นว่าพวกเราเป็นผู้หญิง โถ่ หญิงก็หญิงเหล็กนะ”
“เออๆ แล้วนี่เรื่องน้องมนหน่ะแก จริงจังไหม”

“พี่กานต์ถ้าผมไม่จริงจังผมจะพามาด้วยหรอ จะจัดการธุระเรื่องพ่อเค้าให้หรือไง”

“พูดถึงจ่าแกก็เสียดายนะ ตำรวจดีๆ”


“ใช่ฮะ ตอนนี้มนก็ไม่เหลือใครแล้วนะ พี่ชายน้องมนค้าก็โดนจับแล้วเพราะทางเราสืบได้ว่ามีส่วนร่วมในการวางระเบิดด้วย”

“นี่ น้องเค้ายังเหลือฉันนะ เพราะฉันเป็นพี่สาว หรือพี่ชายดีวะเนี่ย”

“เออจริง งั้นผมขอสมัครเป็นน้องเขยนะ”

“ได้ๆ”“ผลไม้มาแล้วค่ะพี่กานต์ พี่หน่อย”

“ขอบใจนะมน”กานต์เอื้อมมือข้างงซ้ายจะไปหยิบผลไม้ แต่ไม่ถนัด ข้างขวาก็เข้าเฝือกอีก

“ให้มนป้อนนะคะ”มนนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเตียงแล้วถาม แต่กานต์มองที่หน่อยเป็นเชิงขออนุญาต

“ตามสบายพี่กานต์วันนี้ให้วันหนึ่งนะ”หน่อยพูดแบบไม่คิดอะไรแล้วก็หยิบผลไม้ขึ้นมากิน

“นี่ค่ะพี่กานต์”มนป้อนแอปเปิ้ลที่ปอกเปลือกแล้วให้กานต์ สักพักหน่อยก็ขออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก
“พี่กานต์ลองทานชมพู่สิคะหวานนะ”มนพูดกับกานต์แล้วก็ส่งชมพู่ให้กานต์ มันจะหล่นจากปากกานต์เลยจับมือของมนไว้เพื่อให้เค้าทานถนัด และก็เป็นจังหวะที่ตูนเข้ามาหาพอดี ความหึงหวง แล่นเข้ามาทางสายเลือดทันที



By : Killer    / 16 Jul 2006 20:54

 เหตุผลที่แจ้งลบ :  

 ชื่อผู้แจ้งลบกระทู้ :




www.narak.com | ทอมดี้น่ารัก | บ้านทอมดี้ | น่ารักบอร์ด | ecard.narak.com | IRC Sever | Thai IRC | ห้องคุยสด

งาน หางาน งานราชการ งานรัฐวิสาหกิจ งานสถานศึกษา งานบริษัท หวย | ตรวจหวย สถิติหวย ตรวจสลาก

เกม เกมส์



Code by Moha