ลบกระทู้ หมายเลข : 131650

 หัวเรื่อง : รักครั้งนี้มันเจ็บนัก บทที่ 2

 ข้อความ :

โทดทีนะคับที่มาต่อช้าไปหน่อย
ใครที่ยังไม่ได้อ่านบทแรกก็อย่าลืมอ่านนะคับ เดี๋ยวจะไม่เข้าใจบทนี้
งันเราไม่ต่อกันเลยนะคับ



แพรพูดมาว่าทำไมทำกับเขาแบบนี้ นี่หรือที่เรียกว่ารักกัน คนรักกันเขาต้องทำกันแบบนี้ด้วยเหรอ

*เรา เมื่อได้ยินเสียงที่แพรพูดป้นกับเสียงสะท้อนของนำตาที่ไหลออกมา
เราถึงกับอึ่งและพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ทำให้เราเห็นใจแต่กลับทำให้เราคิดว่า ทำไมแพรต้องพูดแบบนั้น
เราพูดใส่แพรด้วยความโกรธว่า "ทำไมห่ะ จะเก็บไว้ให้ใคร ไหนบอกว่ารักเขาไง เขาเลยต้องทำแบบนี้เพื่อให้คนที่เขารักเป็นของเขาคนเดียว มันผิดมากหรือไงห่ะ
ถ้าไม่รักก็คงไม่ทำให้เสียมือหลอกนะ ไม่รักก็บอกมาเลยไม่ต้องกลัวเขาจะเสียใจหรอก เขาจะได้ไม่ต้องอยู่กับคนที่ไม่รักกันเลย "***

แพรหันมากอดเราด้วยความรู้สึกผิด "แพรรักเจนะ แต่แพรกลัวเจไปจากแพร ไม่เคยมีใคร
ทำแบบนี้ แพรกลัว กลัวว่าเจจะทิ้งแพร ถามอะไรโง่ๆห่ะ ถ้าไม่รักแพรก็คงไม่ให้หรอก"

น้ำตาที่ไหลลงบนหน้าของแพรกลับทำให้ความโกรธของเราหายไป

*เราหันไปหาแพรแล้วดึงตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอย่างถนุถนอม ""เรารักแพรนะ รักมากด้วย เราอยากให้แพรเป็นของเขาคนเดียว บางครั้งโลกที่ดูจะโหดร้ายยังมีบางส่วนเล็กๆที่เต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย รักของเขามันจะมีค่ามาก ถ้าคนที่เขารัก รักเขาด้วย
แพรเราจะอยู่ด้วยกันนะ เราจะไม่ทิ้งกันใช่ไหม"
* แพรตอบด้วยรอยยิ้มว่า"ใช่ เราจะไม่ทิ้งกัน"

หลายวันผ่านไปเรามีฝึกงานนอกโรงเรียน เราเลยต้องไปทำงานทุกวัน ทุกๆวันของเราก็เป็นไปอย่างปกติดี แต่แล้วก็มีอยู่วันนึงทำให้เราเสียใจและแค้นใจมาก

***วันนี้เราไปทำงานกลับมาก็ไปหาแพรที่บ้าน บ้านของแพรเปิดประตูทิ้งไว้เราเลยแอบอยู่ข้างประตู เราได้ยินเสียงแพรคุยโทรศัพท์ ด้วยน้ำเสียงที่เบิกบาน และเสียงหัวเราะที่ดูจะมีความสุขเหลือเกิน แพรคุยกับใครนะ เราฟังจนจับใจความได้ว่า แพรมีแฟนอยู่แล้ว ชื่อ แดน**แพรบอกไอ้แดนว่าเราเป็นแค่เพื่อนคนนึงไม่ได้เป็นอะไรกัน ตอนนั้นเรางงไปหมด มันเจ็บจนเกินบรรยาย** เราคิดในใจว่า""เราคิดผิดถึงเราจะได้ตัวแพรมาแต่ใจของแพรก็ไม่ได้อยู่กับเรา สิ่งที่เราทำไปในคืนนั้นมันแค่ความหลอกลวงใช่ไหม"" เรานิ่งแล้วเดินเข้าไปในบ้านโดยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเข้าไปแพรก็วางโทรศัพท์แล้วบอกว่าเป็นเพื่อน เราไม่ว่าอะไร แต่ในใจก็คิด ทำไมต้องโกหก ทำไมแพร****

วันรุ่งขึ้นเราไปทำงานปกติ เราพูดเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนเราก็ให้คำปรึกษาโคตรดีเลย มันบอกแต่ว่าดูๆไปก่อนดิ แต่มีเพื่อนคนหนึ่งชื่อมอน มันพูดว่า "ทำไมเป็นอย่างนี้ว่ะเหมือนเขาเหยียบหน้าแกเลยว่ะ" แล้วแกจะให้ข้าทำยังไง "แกรักแพรมากเปล่าล่ะถ้ารัก แกก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้แพรอยู่กับแก แม้จะต้องทำให้เสียใจก็เถอะแกก็ต้องทำ " เราตกลงทำสิ่งที่ใครก็ไม่คิด เพราะเราคิดว่าคงไม่มีใครกล้าทำ เราให้เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มโทรไปจีบ ไอ้แดนโดยโทรหาทุกวัน และอย่าพึงให้มันรู้ว่าเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง

หลายวันผ่านไป แพรก็ยังคุยกับไอ้แดนเหมือนเดิม โดยไม่รู้เลยว่าเราทำอะไรอยู่
ส่วนไอ้แดนก็กลายเป็นคนที่โทรหาเพื่อนเราทุกวันแทนที่เพื่อนเราจะเป็นคนโทรไปด้วยซ้ำ

และความจริงก็ต้องเปิดเผย เราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เราก็เอามาป้นกับไอ้แดนแฟนแพรจนได้ แพรรู้ความจริงทุกอย่าง เราบอกแพรว่า เรารู้ทุกอย่างกับเรื่องไอ้แดน แต่เราไม่พูด เราเหมือนคนโง่เลยนะแพร เป็นเราดูบ้างไหมห่ะแพร ""ไอ้แดนมันโง่นะ ร่วมทั้งเทอด้วยแพร"" นี่เป็นคำพูดที่เราพูดใส่แพร ด้วยความสะใจ

**ปากบอกว่าไม่คิดอะไร ไม่ได้เสียใจแต่แพรกลับนั่งเงียบ และเหมือนอยากจะร้องไหใจจะขาด เราเสียใจกับการกระทำของแพรมาก เรานั่งอยู่คนเดียวโดยไม่เข้าไปหาแพรเลยด้วยซ้ำไป




**เอาไว้ต่อฉบับหน้าน่ะคับ**

เป็นยังไงบ้าง มือใหม่น่ะคับ ช่วยคอมเม็นด้วยนะคับ

**ขอบคุณคับ

By : นายขี้งอน    / 19 Aug 2006 14:38

 Password ของผู้ตั้งกระทู้ :

  ถ้าไม่ได้เป็นเจ้าของกระทู้ ให้ Click ที่นี่ เพื่อแจ้งลบ