เพราะรักเธอมากเกินไปหน่อย
ทำให้ต้องมาคอยเจ็บแบบนี้
แต่จะเจ็บยังงัยก้ตามที
จะไม่ขอเป็นที่สองรองจากใคร.....ในใจเธอ
<akira.su@chaiyomail.com>
ฟ้าหลั่งสายฝนพรำย้ำคำนั้น......
ที่เคยบอกรักฉันสำคัญไหม
หรือแค่ลมพัดพริ้วแล้วจางไป
ไร้ความหมายไร้ใจที่จริงจัง
ฉันอาจดูโง่เง่า.....
ที่หลงเงาเฝ้าเพ้อด้วยความหวัง
เธออาจเป็นแค่ฝันในภวังค์
แค่ฉุดรั้งฉันไว้ยามค่ำคืน
<sario>
จะบอกรักแต่ใจก็ไม่กล้า
คงเพราะว่าเธอสูงเกินเอื้อมถึง
แม้รักเธอสุดใจใฝ่คนึง
ไม่อาจดึงหัวใจเธอลงมา
ทำอย่างไรถึงจะหล้าบอกรักเจ้า
บอกว่าเรารักเธอเกินจะเก็บไว้
แม้นว่าเธอไม่รักไม่เป็นไร
ขอเพียงให้ได้รักเธอเท่านั้นพอ
<Math>
|
|
สู่เวิ้ง...จินตนาการ
ที่ท้องฟ้าจุดเทียนของท้องฟ้า
ในใจจุดเทียนจ้าไว้ส่องแสง
ที่ท้องฟ้ามีหมู่ดาวอันเรืองแรง
ในจึงแจ้งด้วยแสงดวงจากสรวงดาว
จากแดนฟ้ามีน้ำค้างมาพร่างพื้น
ใจฉ่ำชื้นด้วยน้ำค้างจากกลางหาว
จากแดนฝันมีความฝันอันเพริศพราว
ใจจึงกร้าวด้วยฝันอันยาวไกล
ฉันเห็นฝันของบางคนตกหล่นหาย
ตกกระจายเกลื่อนกล่นอยู่หนไหน
สัมผัสค่าสัมผัสคำ...สัมผัสใจ
จึงเข้าใกล้ค่าแห่งจิตนิจนิรันดร์
เพราะชีวิตใช่มีแค่ชีวิต
ฟ้ามีฝนคนมีสิทธิ์จะคิดฝัน
ตราบใดแสงจันทร์ยังจ้าคู่ตะวัน
รุ้งความฝันจักทอทาบอิ่มอาบใจ
ห้ามทุกปรากฏการณ์ห้ามปรากฎ
ห้ามให้งดห้ามให้เกิดพอห้ามได้
แต่ห้ามจินตนาการห้ามหัวใจ
คงห้ามได้ถ้าชีวิต...ได้ปลิดแล้ว
<Pen>
ปล.
แด่คนที่ใช้ทั้งสมองและหัวใจ ในการใช้ชีวิต...ทุกคน
|