http://www.narak.com/poem
Home Narak
Home Poem
Poem 121
Poem 122
Poem 123
Poem 124
Poem 125
Poem 126
Poem 127
Poem 128
Poem 129
Poem 130
ถึงจะโง่โง่เง่าดังเต่าตุ่น... ยังหอมกรุ่นพฤกษากลิ่นราศี ถึงจะโง่เหมือนลาตามวาที... แต่ยังครองความดีมิเสื่อมคลาย เพราะถ้าโง่ก็คงโง่ต่อชั่วช้า... ยังฉลาดจรรยามิรู้หน่าย อันความโง่เขาว่าโง่ก็คงใช่... แต่คนโง่มิได้หมายสิ้นปัญญา แม้ฉลาดดังจิ้งจอกจอมกลอกกลิ้ง... แม้นฉลาดเหมือนลิงจอมมายา แม้นฉลาดดังกระต่ายเจ้าปัญหา.. จงรู้ว่าความฉลาดมิอาจดี อันความโง่ความฉลาดควรมีครบ... โอบแขนนบรับไว้อย่างหน่ายหนี ถึงจะโง่ขอให้โง่แบบรู้ที่... ครั้นฉลาดพาทีควรรู้กาลฯ <Man[enigma]> เธอคงคิดกับฉันเพียงแค่เพื่อน แต่ดูเหมือนใจฉันมันสั่นไหว ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเหตุใด ที่หัวใจเรียกร้องและต้องการ <bee bee bee> เธอ.คือ..สายน้ำ...ที่ไม่มีวันไหลกลับ เธอ.คือ..ตะวัน...ที่ตกลับขอบฟ้า เธอ.คือ..จันทร์...กลางหมู่ดวงดารา เธอ.คือ..กาลเวลา...ที่ผ่านเลย <แพรวา>
ขอบคุณ Man[enigma] , BrokkenHeart , mongkol , bee bee bee , แพรวา , BrokkenHeart และ mongkol มากค่ะที่ส่งกลอนเข้ามา น่ารักกันทุกคนเลย