"..หมอกยามเช้าเลียบทิวเขาเคล้าไออุ่น
แสงอรุณคลี่กระจายสลายหมอก
เผยสีเขียวทิวเขาเหมือนย้อนยอก
กระไอหมอกหยอกอ้อยอิ่งเอื่อยละลาย
..เข้าเขตเหนือลมหนาวยังเบาบางอยู่
มีหมอกพรูทอดสายใยไม่สลาย
อีกเทือกเขารายรอบเหมือนอุบาย
โอบล้อมให้ไม่ห่างหายชั่วนิรันดร์ "
.. ริมหน้าต่างรถไฟ .7/5/99-ChaingMai

WBNMW

คำทักทาย ส่งตามสาย หายคิดถึง
ความคำนึง ซ่อนมาตาม ตัวอักษร
คำคำหนึ่ง ที่เขียนซึ้ง เป็นบทกลอน
คำคำเดียว  ที่ลอยล่อง มาตามลม...

WBNMW

ฝากเพลงจากเมืองไทย ถึงคนไกลที่ไกลกัน
แม้ขอบฟ้าขวางกั้น เราใกล้กันด้วยเสียงเพลง
ฝากใจไปกับลม ฝากคำคมให้บรรเลง
ซ่อนไว้ในบทเพลง ช่วยบรรเลงแทนรักเรา

Oui

กี่ปีแล้วนะ...
ที่เราไม่เห็นรุ้งกินน้ำ
มันหายไปไหน ก็เคยอยู่ตรงนี้
ทุกครั้งทีฝนปรอย....ฉันเคยเห็นมันเสมอๆ
แล้ววันหนึ่งฉันก็รอเก้อ....เพราะมันไม่กลับมาอีกเลย
กี่ปีแล้วนะ....
ที่เธอหายไป จากใจฉัน
บางครั้งบางวัน ฉันก็ฝันถึงเธอ นาน....เหลือเกิน...นาน
จนถึงวันนี้....หากฉันได้เห็นรุ้งกินน้ำสักครั้ง
คงมีความสุขเหมือนวันเยาว์
จนถึง วันนี้...หากฉันได้เห็นเธอสักครั้ง
คงรู้สึกได้ ถึงความเต็มในหัวใจ
ฉันคิดถึงเธอจัง.... รุ้งกินน้ำ....และแม่...

Oui

"สวนฝัน"
หอมกลิ่นกรุ่นกรุ่นดอกไม้อยู่ปลายสวน
สวนที่ครวญครวญหาในคราฝัน
ฝันสุกใสใสกระจ่างกลางแสงจันทร์
จันทร์ในคืนคืนมีฝันพลันหอมอวล..
อวลอบอวลยวนให้พะวงหลง
หลงในกลิ่นกลิ่นคงที่ให้หวล
หวลคืนถิ่นถิ่นฝันที่เฝ้าครวญ
ครวญถึงสวนสวนฝันกลางจันทร์เพ็ญ..
(กลบท..สร้อยสน..)

WBNMW